Μετά την επιτυχία της τηλεοπτικής σειράς «Στο παρά πέντε», έχοντας πλέον και την εμπειρία του «πρωθυπουργού», μου μίλησε για όλα, χωρίς φόβο, αλλά και χωρίς… πολιτικές υπεκφυγές, αποδεικνύοντας ότι ο τηλεοπτικός ήρωας που υποδυόταν στην πετυχημένη σειρά του Γιώργου Καπουτζίδη, δεν τον έχει επηρεάσει!
Αυτή τη σεζόν, ο Δημήτρης Πετρόπουλος, μπορεί να απέχει από την τηλεόραση, αλλά συμμετέχει σε δύο θεατρικές παραστάσεις: την «Παγίδα», που έχει ανέβει για δεύτερη χρονιά (κάθε Δευτέρα και Τρίτη) στο θέατρο «Eliart» (Κωνσταντινουπόλεως 127, Βοτανικός) και στην παράσταση «Και δεν έχει ξημερώσει ακόμα» στο θέατρο «Ενδορφίνη» (Βιργινίας Μπενάκη 7, Μεταξουργείο) που παίζεται κάθε Σάββατο και Κυριακή.
Η κουβέντα μας ξεκίνησε λοιπόν, με αφορμή τη μείωση στην παραγωγή ελληνικών σειρών μυθοπλασίας και την αύξηση στο εγχώριο τηλεοπτικό τοπίο, προβολής ξένων σειρών. Όπως μου είπε ο Δημήτρης Πετρόπουλος,
«Το θέμα με τις ξένες σειρές δεν είναι πολιτιστικό, είναι εργασιακό. Αν είναι καλές, γιατί να μην προβάλλονται; Δεν έχω τηλεόραση από τον Αύγουστο του 2006 και δεν έχω προσωπική άποψη. Όμως για όσους έβγαζαν ψωμί από τις ελληνικές παραγωγές, όπως εγώ, τα πράγματα είναι εφιαλτικά. Δεν υπερβάλλω. Οι αμοιβές στο θέατρο είναι εξευτελιστικές, ακόμα κι όταν οι παραστάσεις παν καλά. Αδύνατον να επιβιώσεις… χωρίς σπόνσορα!».
-Σας λείπει η τηλεόραση;
Ναι, μου λείπει. Και όχι μόνο στην τσέπη μου. Περνάω καλά στο γύρισμα. Αλλά και να ‘θελα, δε θα μπορούσα. Το πρωί εκπαιδευτικός, το βράδυ θέατρο, οι αντοχές μου χτυπάνε ήδη κόκκινο. Αλλά δεν παραπονιέμαι. Ποιος δε θα ‘θελε, σε τέτοιους δύσκολους καιρούς, να συμμετέχει σε δυο πετυχημένες παραστάσεις; «Η παγίδα» στο θέατρο ELIART παίζεται για δεύτερη χρονιά.
-Και κάθε σαββατοκύριακο στο θέατρο ΕΝΔΟΡΦΙΝΗ, στην παράσταση «Και δεν έχει ξημερώσει ακόμα» υποδύεστε έναν νεκροθάφτη. Τι ιδιαίτερο έχει ο συγκεκριμένος ήρωας;
Συμπυκνώνει με τρελό χιούμορ όλη τη διαδρομή του νεοέλληνα, τα τελευταία σαράντα χρόνια. Αγώνας για την επιβίωση, μαγκιά, φιγούρα, συμβιβασμοί και μοναξιά απέραντη, εν τέλει. Μελαγχολία και αυτοσαρκασμός. Ο νεκροθάφτης… σπάει κόκαλα. Απολαμβάνουμε το ρόλο και εγώ και η Μαρία Μπαγανά που παίζουμε μαζί, αλλά και το κοινό.
-Από πρωθυπουργός… νεκροθάφτης. Ε, δεν μπορώ να μην σχολιάσω πως μου κάνει λίγο… αλληγορικό! Τυχαίο…;
Μα δεν υπάρχει αντίφαση. Δυο όψεις του ιδίου νομίσματος είναι για το λαό. Τους νεκροθάφτες μας, ψηφίζουμε. Τώρα, βάλθηκαν τρεις μαζί να μας ξεκάνουν. Όσοι δεν πέθαναν ακόμα, αργοπεθαίνουν. Από αδράνεια και κατάθλιψη. Γραφείο τελετών «η τριανδρία»! Σε τιμές και ατιμίες ασυναγώνιστες!
-Ο Δημήτρης Πετρόπουλος τι θα ήθελε να… θάψει;
Την επιμονή μας να στηρίζουμε ένα σάπιο σύστημα και μια σάπια νοοτροπία. Τα υπόλοιπα είναι προσωπικές διαδρομές.
-Να σας ζητήσω με την εμπειρία σας ως «πρωθυπουργός» να μου πείτε πώς βλέπετε το μέλλον αυτής της χώρας;
Ένα μόνο φοβάμαι, την ουσιαστική κατάλυση της δημοκρατίας. Μέσα μας, κυρίως. Το βλέπω να ‘ρχεται και με πιάνει σύγκρυο.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ