Ο αγώνας δρόμου που ακολούθησε ήταν βεβαίως άνισος υπέρ του πρώτου. Την επόμενη μέρα η «Πράβντα» -το επίσημο όργανο του σοβιετικού κομουνιστικού κόμματος- κατέγραφε την είδηση ως εξής: Ο ηγέτης μας έδωσε χθες τιτάνια μάχη στην πρωτεύουσα του καπιταλισμού και κατάφερε σε ένα στημένο αγώνα από τους εχθρούς του παγκόσμιου προλεταριάτου να καταταγεί δεύτερος. Στον αντίποδα ο κατά πολλά χρόνια νεότερος του πρόεδρος Κένεντι κατάφερε να τερματίσει μόλις προτελευταίος και καταϊδρωμένος.
Παρακολουθώντας χθες, τα διάφορα τα πάνελ στα τηλεοπτικά κανάλια είχα την αίσθηση πως εκπρόσωποι –κυρίως- των δύο μεγάλων κομμάτων, αλλά κάποιων μικρότερων προσέγγιζαν τα αποτελέσματα των περιφερειακών εκλογών με την λογική της «Πράβντα».
Στο ίδιο μήκος κύματος και οι πολιτικοί αρχηγοί .Ο μεν πρωθυπουργός, ας πούμε, στο απολογιστικό ‘’διάγγελμά’’ του, συνόψισε μέσα σε πέντε-έξι λεπτά όσα ουσιαστικά είχε υποστηρίξει στη δίωρη διαγγελματική του δήθεν συνέντευξη προς τους εκπροσώπους των καναλιών. Μη αναφερόμενος βεβαίως ουδόλως στη διληματική μπλόφα του περί πρόωρων εκλογών.
Ο δε πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας στη δήλωση του μιλούσε με αυταρέσκεια για «ολική επαναφορά» του κόμματός του(σε τι ακριβώς;). Από κοντά και οι υπόλοιποι πολιτικοί αρχηγοί-πλην Αλέκας Παπαρήγα- που είχε κάθε λόγω να νιώθει το κόμμα της από τους νικητές της βραδιάς(μαζί με την αποχή, τα άκυρα και τα λευκά). Είτε τους είχες ακούσει προεκλογικά είτε τους άκουγες μετά μετά το άνοιγμα της κάλπης μια από τα ίδια θα απεκόμιζες.
Ο ελληνικός λαός χθες με τη στάση του καταδίκασε το υπάρχον πολιτικό σύστημα. Τους «έφτυσε» στα μούτρα… Και εκείνοι το έπαιξαν γραμματόσημο. Χρησιμοποίησαν το σάλιο των πολιτών κατά το δοκούν και κόλλησαν στις παγιωμένες θέσεις τους.
Κατά τα λοιπά, οι συζητήσεις στα πλατό των τηλεοπτικών διαύλων θύμιζαν ποδοσφαιρική κουβέντα σε καφενείο…
Τα έξιτ πολ δεν έλειψαν σε κανέναν. Παρά ταύτα δεν έλειψε και η ενοχλητική και ματαιόδοξη αλαζονεία των δημοσκόπων οι οποίοι επαίρονταν ότι με τις δημοσκοπήσεις που παρουσίασαν πριν τις 7 το βράδυ προσέγγισαν με ακρίβεια το τελικό αποτέλεσμα.
Για τις μακριά νυχτωμένες σφυγμομετρήσεις τους, με τις οποίες μας βομβάρδιζαν καθ’ όλη τη μακρά προεκλογική περίοδο μόνο κάτι μασημένα λόγια τους άκουγες να λένε σε υπόκρουση γαργάρας.
Αυτονόητα και αναμενόμενα όλα αυτά θα μου πείτε. Συμφωνώ. Το ανησυχητικό, όμως, είναι πως τα όσα ζούμε αλλά περισσότερο αυτά τα οποία θα ζήσουμε θα είναι πρωτόγνωρα. Τόσο ώστε δεν έχουμε καν τις προσλαμβάνουσες εμπειρίες να τα προσεγγίσουμε. Και εμείς προσπαθούμε να ερμηνεύσουμε το παρόν και να αντιμετωπίσουμε το μέλλον με όρους του παρελθόντος.
Κουκιά τρώγαμε, κουκιά τρώμε, κουκιά μολογάμε.