Σε μία τηλεοπτική αγορά που προσπαθεί να σταθεί στα πόδια της απασχολώντας χιλιάδες εργαζομένους -αλλά και χιλιάδες λιγότερους από ότι παλαιότερα καθώς έχουν απολυθεί χιλιάδες άτομα!- τίθεται σε ισχύ ένας νόμος που κρατούσαν στο συρτάρι γνωρίζοντας την πτώση της διαφημιστικής αγοράς. Ένας νόμος που επιφέρει πρόσθετη φορολογία στα τηλεοπτικά κανάλια αφαιρώντας το 20% των εσόδων από τη διαφήμιση.
Να σημειωθεί δε ότι τα τελευταία χρόνια η διαφημιστική πίτα από το 2007 και μετά σημειώνει φθίνουσα πορεία προκαλώντας τα γνωστά αποτελέσματα των λιγότερων εγχώριων παραγωγών και των πολλών απολύσεων. Στο πλαίσιο του δημοσιονομικού ελλείμματος λοιπόν, το 2010, η τότε κυβέρνηση δημιούργησε τον «ειδικό φόρο τηλεόρασης», σύμφωνα με τον οποίο θα καταβάλλεται από τα τηλεοπτικά κανάλια το 20% επί της αξίας της διαφήμισης. Εκτός λοιπόν από το ΦΠΑ και το αγγελιόσημο οι τηλεοπτικοί σταθμοί θα πρέπει να καταβάλλουν και αυτό τον ειδικό φόρο, μειώνοντας ακόμα περισσότερο τα έσοδά τους.
Ωστόσο, από το 2010 έως και το 2014, αναγνωρίζοντας τα όσα συμβαίνουν στην τηλεοπτική αγορά, με σχετικές διατάξεις μετέθεταν την επιβολή του, αλλά το 2014 αποφασίστηκε η εφαρμογή του από το 2015, με σκοπό μάλιστα την καταβολή του ανάλογου ποσού κάθε τέλος του μήνα, ενώ με τελευταία απόφαση μετατράπηκε η μηνιαία καταβολή σε ετήσια, με ημερομηνία καταβολής τον Ιανουάριο του 2016. Η απόφαση αυτή, ότι μέσα σε μία περίοδο με τεράστια οικονομικά προβλήματα και στο τηλεοπτικό τοπίο θα πρέπει τα κανάλια να αφαιρούν και να καταβάλλουν ένα επιπλέον ποσοστό 20% από τα διαφημιστικά τους έσοδα δημιουργεί φόβους για τις εξελίξεις και κινδύνους για τη βιωσιμότητά τους.
Ο νόμος αυτός φαίνεται ότι θα βάλει «ταφόπλακα» σε πολλές από τις καινούργιες παραγωγές καθώς με μειωμένα έσοδα θα πρέπει να μειωθούν και τα έξοδα. Ίσως βέβαια ορισμένοι σκεφτούν ότι «δεν πειράζει, ας πληρώσουν κι αυτοί»! Θα έπρεπε όμως πρώτα να σκεφτούν ότι η επιβολή αυτού του νόμου μπορεί να βοηθήσει το δημοσιονομικό έλλειμμα, αλλά θα προκαλέσει νέο κύμα περικοπών και απολύσεων στο χώρο της τηλεόρασης, αφού στο τέλος αυτοί που θα την πληρώσουν για ακόμα μία φορά θα είναι εκατοντάδες εργαζόμενοι.