Το γεγονός αυτό μάλιστα σχολιάζεται και στα social media, με πολλούς τηλεθεατές να τα βάζουν με τους τηλεοπτικούς σταθμούς που επιλέγουν να εντάξουν στο πρόγραμμά τους τούρκικες σειρές. Την ίδια στιγμή όμως, που ακούς τα επικριτικά σχόλια, κοιτάς τα νούμερα τηλεθέασης της Nielsen και τρελαίνεσαι, γιατί οι τούρκικες σειρές σημειώνουν υψηλές τηλεθεάσεις, αποδεικνύοντας ότι υπάρχουν πολλοί τηλεθεατές που τις παρακολουθούν.
Λογικό και αναμενόμενο λοιπόν, εν καιρώ μεγάλης οικονομικής κρίσης, οι υπεύθυνοι των σταθμών να τις επιλέγουν, αφού (λαϊκά) «τους έρχεται πιο φτηνά». Και για να λέμε και των τούρκων το δίκιο, κάποιες από αυτές τις σειρές, δεν είναι καθόλου φθηνές -σε ποιότητα- σειρές. Αντίθετα με τη δικιά μας, εγχώρια σειρά μυθοπλασίας, τις «Οικογενειακές ιστορίες»!
Κι όμως, ναι! Η ελληνική μυθοπλασία αυτό το διάστημα, «εκπροσωπείται» όπως φαίνεται, μέσα από τις «Οικογενειακές ιστορίες» του ALPHA. Η οποία κανονικά θα έπρεπε να σε κάνει να κλείσεις –στην καλύτερη περίπτωση- την τηλεόραση, για να ξεχάσεις αυτό που είδες, αλλά κυρίως, αυτό που άκουσες!
Ίσως οι επαγγελματίες ηθοποιοί να είναι ακριβοί. (Μάλλον, οφείλω να διορθώσω, καθώς δεν γνωρίζω αν όσοι παίζουν στη σειρά είναι ηθοποιοί.) Ίσως λοιπόν οι καλοί επαγγελματίες ηθοποιοί είναι ακριβοί και όπως γίνεται και στην υπόλοιπη αγορά, έτσι και στην τηλεοπτική, αναζητούνται και επιλέγονται «φτηνά εργατικά χέρια», ή ορθότερα, «φτηνά υποκριτικά ταλέντα».
Οι ιστορίες που παρακολουθήσαμε στα πρώτα επεισόδια των «Οικογενειακών ιστοριών» του ALPHA ήταν… αυτό που περιμέναμε. Ιδέες απλές, αδιάφορες, χιλιοειπωμένες ριαλιτοκαταστάσεις με καλοδουλεμένο μεν σενάριο, αξιοπρεπή πλάνα μίας cult αισθητικής, αλλά και αρκετές ερμηνείες που σε έκαναν να θες να σπάσεις την τηλεόραση! Κι όμως, σε τηλεθέαση, σημείωσαν χθες 18,2 μέσο όρο στο γενικό σύνολο και 19,2 στο δυναμικό κοινό, ενώ τη Δευτέρα, στην πρεμιέρα τους, έκαναν 17,5 και 20,9 αντίστοιχα! Οπότε, θα έπρεπε να σπάζαμε τα κοντρόλ σε πολλά σπίτια, αφού πολλοί είναι αυτοί που επέλεξαν να περάσουν το απόγευμά τους με τις «Οικογενειακές ιστορίες»!
Συμπέρασμα; Δεν υπάρχει! Σίγουρα όμως, όταν επιλέγουμε να παρακολουθούμε τέτοιες σειρές «μυθοπλασίας», όπως οι «Οικογενειακές ιστορίες» δημιουργούμε κακές ιστορίες και στο τέλος, θα γεμίσουμε με «ανειδίκευτους». Το μέλλον –και οι ευθύνες- είναι στα χέρια των τηλεθεατών και λέγεται «τηλεκοντρόλ». Καιρός να τις αναλάβουμε, αλλιώς μετά να μην παραπονιόμαστε για ό,τι καινούργιες… ιστορίες ζήσουμε!