σε συνάντηση προκειμένου να τους πει αυτά που τους είπε. Τα γενικά και εν πολλοίς αυτονόητα…
Εντάξει ,το να ακούς από τα πιο υπεύθυνα χείλη πως ακόμη και το κανάλι που –φέτος ειδικά-σαρώνει στα μηχανάκια των νοικοκοιραίων της AGB ματώνει οικονομικά σε σημείο ώστε να δυσκολεύεται ,να κάνει ασφαλή προγραμματισμό με ορίζοντα πέραν του ενός μηνός, παρουσιάζει -από μόνο του- ενδιαφέρον. Φαντάζει-αν μη τι άλλο-οξύμωρο .Τουλάχιστον για τους αμύητους των τηλεοπτικών μυστηρίων. Αλλά ,σου λένε οι πιο καχύποπτοι, αρκεί αυτό για να δικαιολογήσει την αιφνιδιαστική πρόσκληση τέτοιες μέρες;…Κι εδώ αρχίζουν τα κάθε λογής σενάρια περί του τι ήθελε να πει ο ποιητής. Από τα πιο πολιτικοποιημένα (π.χ. έμμεση πίεση προς την κυβέρνηση για ευνοϊκότερες φορολογικές και άλλες ρυθμίσεις για τις εταιρείες του είδους) ,μέχρι τα πιο τραλαλά (π.χ. να προαναγγείλει το master chef για ανηλίκους ή να…καπαρώσει την Ευγενία Μανωλίδου.
Τα προσπερνώ κι αυτά κι εκείνα…
Η συνέντευξη Μπούτου, όμως, είναι μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία για επισημάνσεις που αφορούν τον χαοτικό τρόπο λειτουργίας του ραδιοτηλεοπτικού μας συστήματος και τις παθογένειες που την διέπουν,προτού η βλάβη αποδειχθεί ανήκεστος.Να μιλήσουμε πρακτικά για πράγματα που γνωρίζουμε, αλλά τα αφήνουμε να σέρνονται χρόνια,’’περιμένοντας’’,λες,΄΄τους βαρβάρους’’.
Σταχυολογώ κάποιες, χωρίς αξιολογική σειρά και τις καταγράφω δίκην ρητορικών ερωτημάτων. Μήπως η λεγόμενη επανάσταση της ιδιωτικής τηλεόρασης με τον τρόπο που εκδηλώθηκε και εξακολουθεί να υφίσταται,έχει εξελιχθεί σε φούσκα έτοιμη να σκάσει;
Μήπως πρέπει η έκρηξη να γίνει ελεγχόμενη,ώστε να ξεκαθαρίσει εγκαίρως η ήρα από το στάρι και να μην παρασύρει στο πέρασμά της συλλήβδην δικαίους και αδίκους;
Μήπως ήρθε η ώρα να μπει τέλος στην κρατική παρανομία και να ξεκαθαρίσει επιτέλους ο χάρτης των συχνοτήτων;Να σταματήσει αυτή η πελατειακή αλληλοομηρία ανάμεσα στο …θεριό και το Γιάννη; (Πάει να πεί ανάμεσαστις εκάστοτε κυβερνήσεις και τους ιδιοκτήτες των Μέσων;)
Μήπως η Ένωση Συντακτών να εγκαταλείψει την διαχρονικά άβουλη και μοιραία στάση της και να πιέσει προς όποια κατεύθυνση επιβάλλεται ώστε να μπουν κανόνες στο παιχνίδι; Χωρίς προσχήματα,χωρίς ψηφοθηρικές η άλλες σκοπιμότητες,χωρις ιδεολογήματα και συντεχνιακές αγκυλώσεις;
Μήπως πρέπει να εφαρμοστούν –χωρίς παραθυράκια και δικολαβίστικα τερτίπια- οι νόμοι περί πνευματικών δικαιωμάτων;
Μήπως πρέπει να επαναπροσδιοριστεί και νομικά ο ρόλος του ΕΣΡ ώστε να συμπεριφέρεται ως πραγματικά Ανεξάρτητη Αρχή και όχι ως κρατικός μπαμπούλας με εξοντωτικά πρόστιμα και αποφάσεις αλα κάρτ, όπως αυτή για το ‘’Κόντρα’’;
Μήπως πρέπει να διασφαλιστεί ώστε η κατανομή και διανομή της διαφημιστικής πίττας (κρατικής και άλλης)να γίνεται με όρους αγοράς και όχι με βάσει άλλες σκοπιμότητες και την διαπλοκή συμφερόντων;
Μήπως τελικά πρέπει να δούμε επιτέλους το φεγγάρι και να σταματήσουμε να περιγράφουμε διαρκώς το δάχτυλο;