Αν ο Γ. Παπανδρέου είχε τολμήσει αυτό που ζητούν επτά στους δέκα Έλληνες, δηλαδή μια κυβέρνηση ευρύτερης στήριξης…
Αν ΑΥΤΗ η κυβέρνηση αναλάμβανε τη διαπραγμάτευση του μεσοπρόθεσμου με τους δανειστές μας, αποδεχόμενη θυσίες αλλά έβαζε και “κόκκινες γραμμές” που θα προέρχονταν από ισχυρότατη κοινοβουλευτική πλειοψηφία…
Αν ΑΥΤΗ η κυβέρνηση αναλάμβανε τη ριζική αναδιάρθρωση του σπάταλου και αναποτελεσματικού κράτους…
Αν ΑΥΤΗ η κυβέρνηση θέσπιζε κανόνες κατά των οργανωμένων συμφερόντων που λυμαίνονται το κρατικό χρήμα…
Αν αυτή η κυβέρνηση υλοποιούσε μέτρα που η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών θέλει εδώ και χρόνια και η εκάστοτε εξουσία δεν τολμά να υιοθετήσει όπως η ασυλία των βουλευτών που παρανομούν, η άρση της μονιμότητας στο δημόσιο, το παράλογο καθεστώς του ασύλου που καλύπτει πεζοδρόμια με λαθρεμπόρους, η λειτουργία ιδιωτικών παν/μίων και πολλά ακόμα…
Αν γινόταν ακόμα και δημοψήφισμα για το ποιά από τα παραπάνω θέλει η πλειοψηφία των πολιτών και υλοποιούνταν αυτά που θα συγκέντρωναν πάνω από 50%…
Αν όλα αυτά γίνονταν μέσα σε λίγες εβδομάδες αφού δεν υπάρχει ούτε δευτερόλεπτο για χάσιμο…
Κι αν είχαμε ηγέτες που θα μπορούσαν να σηκώσουν αυτό το βάρος και να θυσιάσουν λίγη από την προσωπική τους εξουσία για να αποκαταστήσουν μέρος της ζημίας που επέφερε η διαχρονική πολιτική των κομμάτων τους….
Τότε θα μπορούσαμε να ελπίσουμε ξανά σε ένα καλύτερο αύριο και σε μια καλύτερη Ελλάδα.
Αλλά δεν τους έχουμε…