Οταν εκτοξεύεις μια απειλή θα πρέπει να υπολογίσεις ότι ίσως αναγκαστείς να την κάνεις και πράξη.
Αν λοιπόν τα ταξίδια και οι συναντήσεις του έλληνα πρωθυπουργού με τους Ευρωπαίους ηγέτες δεν αποδώσουν και αναγκαστεί να στραφεί στο ΔΝΤ ίσως πάρει μια απόφαση που θα τον συνοδεύει ως εφιάλτης στο σύνολο του πολιτικού του βίου, αφού θα προκαλέσει στη χώρα μεγάλα δεινά.
Με περισσή ευκολία κάποιοι ισχυρίζονται τις τελευταίες ώρες ότι η προσφυγή στο ΔΝΤ δεν θα επιφέρει πρόσθετα μέτρα για την Ελλάδα αφού όσα θα μας ζητήσει το ταμείο τα έχουμε ήδη λάβει.
Ας ρίξουν όλοι αυτοί μια ματιά στην ιστορία του ΔΝΤ αλλά και στα αποτελέσματα των πρόσφατων παρεμβάσεών του σε χώρες όπως η Ρουμανία,η Ουγγαρία και η Τουρκία.
Να ξεκινήσουμε από την ιστορία του. Ιδρύθηκε το 1945 στην Ουάσιγκτον και συμμετέχουν σε αυτό σχεδόν όλα τα μέλη του Ο.Η.Ε. με ελάχιστες εξαιρέσεις. Χορηγεί σχετικά χαμηλότοκα δάνεια σε χώρες που βρίσκονται σε οικονομικό αδιέξοδο. Ο πραγματικός του στόχος όμως δεν είναι η ανάπτυξη των οικονομιών τους άλλα κυρίως η αποπληρωμή των παλαιών δανείων που έχουν λάβει αυτές οι χώρες από μεγάλες τράπεζες.
Έτσι έχει στηρίξει ακόμη και στυγνά δικτατορικά καθεστώτα όπως του Βιντελα στην Αργεντινή η του Τσαουσέσκου στη Ρουμανία δίνοντάς τους παράταση ζωής για να εξυπηρετήσουν τα κερδοσκοπικά δάνεια που είχαν λάβει από μεγάλες αμερικανικές και ευρωπαϊκές τράπεζες.
Άρα ο πραγματικός ρόλος της ύπαρξής του είναι η προστασία και η εξασφάλιση των μεγάλων τραπεζών που κερδοσκοπούν σε βάρος κρατών.
Και ας θυμηθούμε τώρα μερικές από τις επιπτώσεις των πρόσφατων παρεμβάσεών του. Τα δάνεια που έδωσε δεν ήταν σε όλες τις περιπτώσεις χαμολότοκα αφού το επιτόκιο τους έφτασε ως και το 6%.
Κάποια από τα μέτρα που αξίωσε σοκάρουν. Στη Ρουμανία απαίτησε και πέτυχε την απόλυση 140.000 δημοσίων υπάλληλων! Στην Τουρκία, τη μείωση των μισθών και των συντάξεων κατά 20%!
Μια ακόμη από τις αγαπημένες πρακτικές του ΔΝΤ στις χώρες που παρεμβαίνει, είναι να αλλάζει τον εσωτερικό τραπεζικό χάρτη. Δηλαδή να κλείνει κάποιες από τις ιδιωτικές τους τράπεζες.
Τα έχουν αναλογιστεί άραγε όλα αυτά εκείνοι που χωρίς γνώση και ευθύνη υποστηρίζουν ότι το ΔΝΤ είναι μια καλή λύση για την Ελλάδα;
Γιατί η ρηχή ανάλυση που υποστηρίζει ότι ο σημερινός διορισμένος επικεφαλής του Ταμείου γάλλος σοσιαλιστής Ν. Στρος Καν, που έχει φιλοδοξία να διαδεχθεί το Ν. Σαρκοζί στην προεδρεία της Γαλλίας, δεν θα είναι τόσο σκληρός με την Ελλάδα λόγω της σχέσης του με το ΠΑΣΟΚ και τον Γ. Παπανδρέου, σκοντάφτει στις ίδιες τις αρχές του ΔΝΤ που περιγράψαμε παραπάνω.
Αρα μόνη λύση για τη χώρα μας είναι η βοήθεια από την Ε.Ε. Αυτή θα πρέπει να πετύχει ο πρωθυπουργός. Γιατί όπως αυτή η στήλη έχει πολλές φορές υποστηρίξει το εύκολο ήταν η επιβολή των σκληρών μέτρων στον ελληνικό λαό. Το δύσκολο είναι η ορθή αξιοποίηση τους και η διεθνής απήχηση τους. Μπορεί να τα επιτύχει αυτά η κυβέρνηση;