Η κρίσιμη ώρα έφτασε. Το πολιτικό προσωπικό της χώρας πρέπει να επιλέξει ή τις επώδυνες αποφάσεις ή τη χρεοκοπία.
Το μόνο σίγουρο είναι ότι η Ελλάδα τον επόμενο μήνα θα είναι διαφορετική. Ή θα έχει πτωχεύσει, ή θα έχει ρίξει σε ακόμη μεγαλύτερο βαθμό το βιοτικό επίπεδο των πολιτών της.

Καλή λύση, έτσι όπως κατάντησαν την οικονομία όσοι τη διαχειρίστηκαν τις τελευταίες δεκαετίες, δεν υπάρχει.

Υπάρχει μια ολέθρια που είναι η χρεοκοπία, και μια κάκιστη που είναι το νέο μνημόνιο που θα επιφέρει μεγαλύτερη ύφεση στην οικονομία και φτώχεια στους πολίτες.

Διακύβευμα δεν μπορεί να υπάρξει.

Γιατί απλά μας εγκλώβισαν. Η χρεοκοπία σημαίνει παύση πληρωμών. Παύση καταβολής μισθών και συντάξεων, λουκέτο στη χώρα.

Το νέο μνημόνιο είναι μονόδρομος.

Όμως το βασανιστικό ερώτημα που γεννά είναι αν αυτό θα αποδειχθεί επαρκές ή μετά από λίγους μήνες θα ακούσουμε τα ίδια που ακούσαμε και μετά το πρώτο του Μαΐου του 2010.

Μόνη λύση για να μη φτάσουμε σε κάτι τέτοιο είναι να πάρουμε τη γενναία απόφαση της ουσιαστικής και πραγματικής επανίδρυσης του κράτους. Όχι της κοροϊδίας που επαγγέλθηκε ο Κ. Καραμανλής ως επανίδρυσης, αλλά μιας τολμηρής και σύγχρονης μεταρρύθμισης που θα καθιστά το κράτος έντιμο ελεγκτή και όχι διεφθαρμένο επιχειρηματία όπως είναι σήμερα.
Που θα απασχολεί λιγότερους αλλά καταρτισμένους και καλοπληρωμένους λειτουργούς. Που θα βοηθά τον ιδιωτικό τομέα να αναπτυχθεί αντί να τον ταλαιπωρεί και να τον “φρενάρει” όπως κάνει σήμερα.

Αν τολμήσουμε ως κοινωνία να προχωρήσουμε σε αυτή την τομή, χωρίς αγκυλώσεις και πελατειακές νοοτροπίες, ίσως καταφέρουμε να αξιοποιήσουμε τις ίδιες μας τις θυσίες αλλά και την ευκαιρία που δημιουργεί το μεγάλο “κούρεμα” του ελληνικού χρέους.