Είναι το… οφθαλμόλουτρο; Είναι το παραμύθι που πολλοί θα ήθελαν να ζήσουν; Ή απλώς η αποχαύνωση;

Ανέκαθεν τα γεγονότα αυτού του είδους ήταν μαγνήτης για τον πολύ κόσμο. Ακόμα και στην Ελλάδα που η βασιλεία δε στέριωσε ποτέ, ασκούσαν τεράστια έλξη αν θυμηθεί κανείς το γάμο του Κων/νου με την Άννα-Μαρία.

Οι εφημερίδες και τα περιοδικά γέμιζαν από τις φωτογραφίες και τις περιγραφές, και αργότερα η τηλεόραση -γάμος Καρόλου με Νταιάνα- αφιέρωνε ατελείωτες ώρες.

Όμως σήμερα που η Ευρώπη δοκιμάζεται από μια πρωτόγνωρη κρίση και οι παραδοσιακοί συμβολισμοί αμφισβητούνται εντονότα θα περίμενε κανείς ότι αυτού του είδους οι πανάκριβες επιδείξεις σπατάλης κρατικών χρημάτων δε θα τύγχαναν τέτοιας αποδοχής.

Ότι αυτά τα πανυψηλα τείχη που επιδεικνύουν ανάμεσα σε κοινούς θνητούς και εστεμμένους με τα χρήματα των θνητών δε θα γίνονταν αποδεκτά με τόσο…ενθουσιασμό!

Ότι το μήνυμα πως μόνο μιά θνητή κάθε 20 χρόνια μπορεί να “τρυπώσει” στο παραμύθι δε θα ήταν προς θαυμασμό αλλά προς ανατροπή.

Προφανώς υπάρχουν και αρκετοί που αντιμετωπίζουν με μεγάλο σκεπτικισμό αυτού του είδους της πρακτικές της μοναρχίας. Όμως ούτε ακρότητες όπως σε άλλες λιγότερο προκλητικές καταστάσεις κάνουν ούτε η αποδοκιμασία τους είναι ηχηρή.

Θα ήθελα να διαβάσω τις δικές απόψεις και ερμηνείες.