Τόσο ως προς την κοινωνία όσο και ως προς την πολιτική.
Ο κ. Παπουτσης ήθελε να ειναι υποψήφιος προεδρος.το καταστατικό του κόμματος ,που και ο κ. Παπουτσης ψήφισε , απαιτεί για την ανακήρυξη του  ενα συγκεκριμένο αριθμό υπογραφών απο εκλεγμένα μέλη .Τις υπογραφές αυτές δεν μπόρεσε να τις συγκεντρώσει.Δηλαδη τα ίδια τα μέλη του κόμματος δεν του έδωσαν την εμπιστοσύνη τους για να συνεχίσει.
Και εκείνος αντι να παραδεχθεί την ήττα του και να αποχωρήσει ,ζήτησε να παραβιαστεί το καταστατικό και να ανακηρυχθεί υποψήφιος χωρίς να πλήρει τους όρους. Στην αναμενόμενη απόρριψη του αιτήματος του απάντησε καταγγέλλοντας τους πάντες! Γιατί δεν παραβίασαν αυτο που εχουν θεσπίσει προκειμένου να τον εξυπηρετήσουν.
Και κατειγγειλε ότι με το αποκλεισμο του πλήττεται η πολυφωνία ,η δημοκρατικότητα και το εύρος του Πασοκ που όπως υποστήριξε αυτός θα εκπροσωπούσε. Μόνο που όλα τα παραπάνω δεν του αναγνώρισαν ως χαρακτηριστικα ούτε οι κατ´ελαχιστομαριθμο απαιτουμενοι σύντροφοι του.
Ομολογώ ότι εξακολουθω να εκπλητωμαι , κι ας με πείτε αφελή ,με τη νοοτροπία, την αποξένωση απο την κοινωνία και τον αυταρχισμό αυτών που …θέλουν να μας σώζουν.
Που καταγγέλουν ότι δεν τους βολεύει,αλλα αρνούνται να δουν τη δική τους ευθύνη η την αποτυχία τους. Που τους φταίνε πάντα οι άλλοι αλλα ποτέ ο εαυτός τους. Είτε καίγεται η Αθήνα είτε δεν καταφέρνουν να πείσουν τους συντρόφους τους να τους επιτεθούν.

Υ.Γ.  Όσο για το μοναδικό υποψήφιο Ε. Βενιζελο πολυ φοβάμαι ότι την επόμενη Κυριακή θα δοκιμάσει πολυ μεγάλη ,και αρνητική, έκπληξη απο τον αριθμο όσων θα σπεύσουν να τον ψηφίσουν. Που ίσως να είναι όχι μόνο πολυ κατώτερος των ουτως η αλλως μειωμενων προσδοκιών αλλα τόσο μικρός που θα στιγματίσει τον προεκλογικό αγώνα του κ. Βενιζέλου.