Η στάση των δανειστών μας τις τελευταίες ημέρες παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον.

Ενώ στα λόγια μας υμνούν είτε με όσα είπε η Μέρκελ κατά τη συνάντηση της με τον Α. Σαμαρά είτε από τις δηλώσεις και τα γραπτά του Σόιμπλε, στην πράξη μας πιέζουν ασφυκτικά και σε θέματα που δεν είναι μείζονα προκαλώντας την κοινωνική κατακραυγή και την αγανάκτηση.

Έτσι παρά την πανθομολογούμενη επιτυχία του πρωτογενούς πλεονάσματος, επιμένουν στην απελευθέρωση των πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας αλλά και στην επαναφορά του ΦΠΑ στην εστίαση στο 23%!

Και τα δύο παραπάνω μέτρα δεν είναι ούτε στη λίστα των προαπαιτούμενων ,ούτε περιλαμβάνονται στις περιβόητες διαρθρωτικές αλλαγές. Τυχόν υλοποίηση τους όπως ζητά η τρόικα θα έχει μεγάλο πολιτικό κόστος για την κυβέρνηση που δημοσκοπικά μοιάζει να βρίσκεται σε πολύ κρίσιμή καμπή ενόψει ευρωεκλογών.

Αν ο στόχος των δανειστών είναι να μη χαλαρώσει το πρόγραμμα υπάρχει πληθώρα πεδίων που μπορούν να μας πιέσουν. Αν πάλι συνεχίζουν την τακτική της τυφλής πίεσης επί παντός λησμονούν ότι κάποια στιγμή το σχοινί που τεντώνεται μπορεί και να σπάσει…