Η κυβέρνηση δυστυχώς δεν απέφυγε το εύκολο λάθος. Υπό την πίεση αφενός των επερχόμενων ευρωεκλογών και αφετέρου των όποιων νέων μέτρων έχει δεσμευτεί να λάβει, λειτούργησε επικοινωνιακά υψώνοντας τους τόνους και καλλιεργώντας υπερπροσδοκίες που αποδεικνύονται άκαιρες.

Είναι γεγονός ότι ο πρωθυπουργός είχε κατά καιρούς λάβει δεσμεύσεις από τους δανειστές ότι εφ’ όσον θα διαφαινόταν η επίτευξη του στόχου του πρωτογενούς πλεονάσματος για το 2013, θα μπορούσε μετά τις γερμανικές εκλογές να ανοίξει η συζήτηση για τη μείωση του χρέους που θα ελαφρύνει σημαντικά τα βάρη της χώρας.

Όμως οι παλινωδίες των πρώτων 12 μηνών της κυβέρνησης ειδικά σε θέματα αποκρατικοποιήσεων και μείωσης των δημοσίων υπαλλήλων έδωσαν την αφορμή στους δανειστές μας για μετάθεση αυτής της συζήτησης στο βάθος του 2014, αλλά και για πίεση λήψης νέων μέτρων!
Αυτό διαλύει τους σχεδιασμούς των Σαμαρά – Βενιζέλου που βλέπουν πως στις ευρωεκλογές του Μαΐου δύσκολα θα έχουν να παρουσιάσουν απτά δείγματα βελτίωσης στους ψηφοφόρους, με αποτέλεσμα να απειλούνται με εκλογική ήττα.

Έτσι η κυβέρνηση κατέφυγε στην επικοινωνιακή διαχείριση διαρρέοντας ότι είναι αποφασισμένη να πιέσει όσο μπορεί τους δανειστές για άμεση ελάφρυνση και ότι διαθέτει τα όπλα και τις διαβεβαιώσεις ότι η προσπάθεια της θα επιτύχει.

Οι τροικανοί μαθημένοι πια σε τέτοιες τακτικές αντέδρασαν σθεναρά και προέκυψε ξανά αδιέξοδο ανάλογο με αυτό του Σεπτεμβρίου του 2011.
Τι θα γίνει τώρα; Θα επιμείνουμε στην αντίδραση μας ή θα συμβιβαστούμε όπως πάντα μέχρι σήμερα, οπότε και τα μέτρα θα πάρουμε και το κόστος της υποχώρησης θα επωμισθούμε;

Κρίμα που δε μαθαίνουμε από τόσο πρόσφατα λάθη μας.