Για μία ακόμα φορά ο Μ. Ομπάμα απέδειξε ότι είναι η ηγετική πολιτική φυσιογνωμία των καιρών μας. Και απέδειξε επίσης, σε εμένα τουλάχιστον ότι είναι ίσως ο μόνος που μπορεί να εμπνεύσει την ελπίδα και την προοπτική όχι μόνο στο δικό του λαό, αλλά και πέρα από αυτόν.
Γιατί ο άνθρωπος που αγωνίζεται να πείσει τη χώρα του, παρά τις αντιδράσεις(!) ότι πρέπει επιτέλους να αποκτήσει ένα σύστημα κοινωνικής ασφάλισης για όλους τους πολίτες της έχει αυταπόδεικτα ευαισθησία και σεβασμό για τον άνθρωπο.
Γιατί ο ηγέτης μιας υπερδύναμης που δεν επιλέγει να περιφρονήσει και να “σωφρονήσει” ένα λαό που δοκιμάζεται και να του πάρει όσα μπορεί περισσότερα, όπως κάνουν οι ευρωπαίοι εταίροι μας, αλλά αντίθετα τη στιγμή της αδυναμίας του επιλέγει να τον τιμήσει και να τον εμπιστευτεί (κατάργηση βίζας) αποδεικνύει ότι τιμά τις θυσίες του και αναγνωρίζει την αξιοπρέπειά του. Και αυτά, δηλαδή το όραμα, η κοινωνική ευαισθησία και η εκτίμηση του αδύναμου είναι στοιχεία που οι προκάτοχοί του τα έβλεπαν μόνο στους εφιάλτες τους.
Μίλησε πολύ θερμά για την Ελλάδα ο Ομπάμα. Αλλά τέτοια λόγια τα έχουμε ξανακούσει. Μόνο που τα δικά του απέπνεαν αυτό που είχαμε ξεχάσει εδώ και καιρό. Το σεβασμό. Ο ίδιος σεβασμός ήταν διάχυτος και στην τελετή που έγινε στον Λευκό Οίκο μετά τη συνάντησή του με τον Γ. Παπανδρέου. Ήταν μία τελετή που είχε τα στοιχεία της Ελλάδας. Δίπλα του στεκόταν ο έλληνας πρωθυπουργός και ο Αρχιεπίσκοπος Αμερικής. Στο ακροατήριο ήταν η ομογένεια. Και στην αίθουσα κάποιες από τις ελληνικές αξίες.
Με εντυπωσίασε η πολλαπλή αναφορά του σε μία από αυτές. Το φιλότιμο. Και μου έδειξε ότι αφενός η τελετή και οι προσκεκλημένοι εξυπηρετούσαν τους συνήθεις στόχους (υποστήριξη από το λόμπι κτλ) και αφετέρου ότι εκείνοι που τη διοργάνωσαν θέλησαν να ξεπεράσουν αυτό το τυπικό. Να μας κάνουν όχι να ντραπούμε και να σκύψουμε το κεφάλι ενώπιον του ισχυρότερου ημών, όπως ορισμένοι ευρωπαίοι, αλλά να μας δώσουν όραμα και δύναμη μέσα από τις αρετές και την ιστορία μας.
Ξέρω ότι πολλοί θα μου απαντήσετε ότι όλα αυτά είναι καλά μελετημένα επικοινωνιακά κόλπα από τους μέτρ του είδους. Ακόμα κι αν είναι έτσι, το ότι σήμερα που είμαστε σε αδυναμία επέλεξαν να μας αντιμετωπίσουν με αυτό το σεβασμό και όχι με τη συνήθη υπεροψία λέει πολλά. Το ότι ο αμερικανός πρόεδρος επέλεξε τώρα να καταργήσει τη βίζα είναι το ίδιο σημαντικό.
Και αυτό που θα έχω να θυμάμαι, γιατί μου έδωσε ξανά μια μικρή δόση περηφάνειας είναι ότι τελειώνοντας την ομιλία του ο Ομπάμα δεν μας ευχήθηκε “καλό κουράγιο” σαν τον κύριο Ρεν. Είπε “Ζήτω η Ελλάς”.