Έχουμε εδώ και 5 μήνες νέα διακυβέρνηση της χώρας και αντί να έχουμε κάποια μετρήσιμα αποτελέσματα, συνεχίζει και όπως φαίνεται θα συνεχίζει η διαβούλευση για την εφαρμογή μέτρων στο φορολογικό, στο ασφαλιστικό κλπ.
Η εικόνα της χώρας προς τα έξω δεν έχει χρώμα μπλε, πράσινο ή κόκκινο κι όποιος αντιμετωπίζει την οικονομική κρίση της χώρας με… χρωματιστά κομματικά γυαλιά μεγαλώνει ακόμη περισσότερο τον κίνδυνο να βυθιστεί γρηγορότερα η χώρα.
Η Ελλάδα είναι μία, και αντί να γίνονται παρατεταμένες ζυμώσεις και να κυριαρχούν φαινόμενα αντιφάσεων (αυτά θα έπρεπε να γίνουν μόνο σε περιόδους προσμονής μακροχρόνιων αποτελεσμάτων και όχι στην παρούσα φάση), είναι ανάγκη να ληφθούν μέτρα άμεσης απόδοσης, τόσο στην κατεύθυνση της δημοσιονομικής πειθαρχίας, όσο και στην κατεύθυνση της ανάπτυξης..
Στοχοποιούνται κάποιοι κλάδοι και επαγγέλματα και αναδεικνύονται νοσηρά φαινόμενα, με συνέπεια να καλλιεργείται ένα κλίμα κοινωνικών συγκρούσεων που έχει σαν αποτέλεσμα τη χαλάρωση, τη μείωση της παραγωγικότητας και τέλος τη μείωση της εμπιστοσύνης του πολίτη απέναντι στο Κράτος και τους θεσμούς.
Έχουμε λοιπόν σε πολλές περιπτώσεις αποπροσανατολισμό της κοινής γνώμης από το κύριο ζήτημα που είναι η αντιμετώπιση της κρίσης. Αντί αποφάσεων που θα «φρενάρει» την κατρακύλα της οικονομίας η Κυβέρνηση μεταθέτει την ευθύνη σε κάποιους άλλους εντός και εκτός της χώρας έχοντας στο πίσω μέρος του κεφαλιού της τα επικοινωνιακά κέρδη. Αυτή η τακτική είναι ζημιογόνος για την εικόνα της χώρας, με άμεσα δυσάρεστα αποτελέσματα όπως είδαμε την αύξηση των επιτοκίων δανεισμού, το διασυρμό της πατρίδας μας διεθνώς και πολύ φοβάμαι ότι το επόμενο διάστημα θα επηρεαστεί αρνητικά και ο τουρισμός, ένας από τους βασικούς άξονες ανάπτυξης.
Καίρια ερωτήματα για το τι φταίει και ποιος ευθύνεται κυριαρχούν, ενώ δεν τίθεται στο τραπέζι ως ένα και μοναδικό ζήτημα το τι κάνουμε για να αντιμετωπίσουμε την παρούσα κρίση; Ανέξοδες λογικές (π.χ. αναλαμβάνει κάποιος την πολιτική ευθύνη) δεν έχουν κανένα αποτέλεσμα γιατί ούτε σκάνδαλα αποτρέπουν, ούτε κενά και παραλήψεις θεραπεύουν, ούτε τα λεφτά φέρνουν πίσω.
Σε αυτή λοιπόν τη δύσκολη οικονομική συγκυρία είναι ανάγκη η Κυβέρνηση να δώσει το σωστό μήνυμα, να αποκαταστήσει την εμπιστοσύνη των πολιτών προς τους πολιτικούς, πατάσσοντας φαινόμενα διαφθοράς, επιβραβεύοντας τους άξιους και ικανούς, παρακινώντας τους πολίτες για εργασία και απόδοση με σκοπό την αύξηση της ανταγωνιστικότητας.
Κλείνοντας, οι έχοντες την τύχη του τόπου στα χέρια τους, πιστεύω ότι πρέπει να σκεφτούν απλά, τι θα έκαναν αν είχαν το πρόβλημα υπερδανεισμού ελλειμμάτων κλπ. στο σπίτι τους ή στην επιχείρησή τους. Ίσως το πρόβλημα να είναι περισσότερο απλό απ’ όσο φαντάζει και να χρειάζεται περισσότερη αποφασιστικότητα και δράση και λιγότερα λόγια και χαμένο χρόνο.