Το συμπέρασμα αυτό προκύπτει από την τελευταία τριμηνιαία έρευνα που διενεργεί ο ΣΕΣΜΑ και αφορά στο δεύτερο τρίμηνο του 2016.
Ειδικότερα στα συμπεράσματα της έρευνα αναφέρεται ότι “σημαντική βελτίωση των προσδοκιών των συμβούλων μάνατζμεντ για τα βασικά μεγέθη της οικονομίας υπήρξε κατά το δεύτερο τρίμηνο του 2016, τόσο έναντι του προηγούμενου τριμήνου, όσο και έναντι του δευτέρου τριμήνου του 2015”.
Και προστίθεται ότι βελτίωση υπήρξε και όσον αφορά τις προσδοκίες για τους παραγωγικούς συντελεστές το δεύτερο τρίμηνο. Ωστόσο, αυτή υπήρξε πολύ μικρότερη εκείνης που κατεγράφη όσον αφορά τα οικονομικά μεγέθη.
Ομως υπάρχουν και μεγάλα εμπόδια και αυτά ακουμπούν στη φορολογία και πιο συγκεκριμένα επισημαίνεται στην έρευνα ότι “τα δύο σημαντικότερα προσκόμματα στην επιχειρηματική δράση συνδέονται με τη φορολογία. Το μεγαλύτερο παραμένει η μεταβλητότητα του φορολογικού συστήματος. Ακολουθεί με ίσο σχεδόν σκορ η υψηλή φορολογία. Η σημασία μάλιστα της τελευταίας έχει αυξηθεί. Στην τρίτη θέση στην κατάταξη των προσκομμάτων είναι οι δυσκολίες χρηματοδότησης που αντιμετωπίζουν οι επιχειρήσεις”.
Οι προβλέψεις των συμβούλων μάνατζμεντ για την πορεία των βασικών οικονομικών μεγεθών, δηλαδή του ρυθμού μεγέθυνσης, της ανεργίας, των ιδιωτικών επενδύσεων, των εξαγωγών και του ρυθμού μεταβολής του γενικού επιπέδου των τιμών, κατά το επόμενο δωδεκάμηνο έγιναν λιγότερο απαισιόδοξες. Συγκεκριμένα, ο μέσος όρος του ισοζυγίου «θετικών» – «αρνητικών» απαντήσεων για τα πέντε μεγέθη του Δείκτη που μετρά την Οικονομική Συγκυρία, παρέμενε μεν αρνητικός, αλλά περιορίστηκε στο -4,6% στο δεύτερο τρίμηνο του 2016, έναντι -16,8% στο τέλος Μαρτίου 2016 και -32,9% στο τέλος Ιουνίου 2015.
Η θετική αυτή εξέλιξη προφανώς σχετίζεται με την ολοκλήρωση της πρώτης αξιολόγησης του τρέχοντος προγράμματος και τις προοπτικές για ελάφρυνση του δημόσιου χρέους, καθώς και με τις ευνοϊκότερες προβλέψεις για την πορεία της ελληνικής οικονομίας το δεύτερο εξάμηνο του έτους και εντεύθεν. Σημαντικό ρόλο είχαν επίσης η ολοκλήρωση της ιδιωτικοποίησης του ΟΛΠ και η προώθηση της επένδυσης στο Ελληνικό. Η άνοδος του δείκτη οφείλεται στη βελτίωση των προσδοκιών για όλα τα μεγέθη που περιλαμβάνει. Εξαίρεση αποτελούν οι εκτιμήσεις για την πορεία των εξαγωγών, οι οποίες έγιναν δυσμενέστερες.
Λιγότερο απαισιόδοξες έγιναν και οι προσδοκίες για τους παραγωγικούς συντελεστές κατά το επόμενο δωδεκάμηνο.
Ωστόσο, η βελτίωση αυτή υπήρξε πολύ μικρότερη εκείνης που κατεγράφη στον Δείκτη για την Οικονομική Συγκυρία. Συγκεκριμένα, ο μέσος όρος της διαφοράς «θετικών» – «αρνητικών» απαντήσεων για τους παραγωγικούς συντελεστές ήταν -20,2% στο τέλος Ιουνίου 2016, ενώ το προηγούμενο τρίμηνο ήταν -23,6%. Πολύ μεγαλύτερη βελτίωση όμως προκύπτει από τη σύγκριση με το δεύτερο τρίμηνο του 2015, όταν ο δείκτης είχε τιμή -40,6%.
Βελτίωση υπήρξε σε όλους τους συντελεστές, εξαιρουμένων των δημοσίων υποδομών για τις οποίες επικρατεί περισσότερη απαισιοδοξία, πιθανώς λόγω της δημοσιονομικής στενότητας και της σταδιακής μείωσης της αξίας του κεφαλαίου
Δεν υπήρξε ουσιαστική μεταβολή των εκτιμήσεων των συμβούλων μάνατζμεντ για τα κυριότερα προσκόμματα στην επιχειρηματική δράση μεταξύ Μαρτίου και Ιουνίου 2016. Τα δύο σημαντικότερα συνδέονται με τη φορολογία. Το μεγαλύτερο παραμένει η μεταβλητότητα του φορολογικού συστήματος. Ακολουθεί με ίσο σχεδόν σκορ η υψηλή φορολογία. Όπως είχε επισημανθεί σε προηγούμενες εκθέσεις, το σκορ του παράγοντα αυτού έχει αυξηθεί σταδιακά το 2015 και κατά το τρέχον έτος, αντανακλώντας τις ανησυχίες για αύξηση της φορολογικής επιβάρυνσης που μάλιστα επιβεβαιώθηκαν. Την τρίτη θέση στην κατάταξη των προσκομμάτων καταλαμβάνουν οι δυσκολίες χρηματοδότησης που αντιμετωπίζουν οι επιχειρήσεις και οι οποίες αντικατοπτρίζουν τα προβλήματα του τραπεζικού συστήματος και τις απαισιόδοξες επιχειρηματικές προσδοκίες που δυσχεραίνουν την εύρεση ιδίων κεφαλαίων.
Τα υπόλοιπα εμπόδια με σκορ μεγαλύτερο του 4, σε κλίμακα 1-5, προέρχονται από τη λειτουργία του κράτους. Πρόκειται για την ασυνέχεια της λειτουργίας του κρατικού μηχανισμού, τη λειτουργία της δημόσιας διοίκησης, το σύστημα απονομής δικαιοσύνης και τη χαμηλή παραγωγικότητα του κράτους στην παραγωγή δημόσιων αγαθών.
Και όπως γίνεται αντιληπτό είναι οι τομείς όπου η ανάγκη για ριζικές μεταρρυθμίσεις είναι η μεγαλύτερη.