Σύμφωνα με τα πρώτα στοιχεία που διέρρευσαν από το υπουργείο Οικονομικών, στο εξής δεν θα υπολογίζεται ο αριθμός των δωματίων του κάθε σπιτιού, αλλά η συνολική έκταση του διαμερίσματος. Παράλληλα, πρόκειται να εξισορροπηθούν οι διαφορές ανάμεσα στις κεντρικές συνοικίες και εκείνες της περιφέρειας.
Στην Ρώμη, στο ιστορικό κέντρο, υπάρχουν σπίτια που συνεχίζουν να θεωρούνται “λαϊκά” ενώ, στην πραγματικότητα, βρίσκονται σε περιζήτητες περιοχές και έχουν ανακαινιστεί με παρεμβάσεις εκατοντάδων, συχνά εκατομμυρίων ευρώ.
Τα διαμερίσματα της οδού Φρατίνα, δίπλα στην γνωστή Πιάτσα Ντι Σπάνια, για το ιταλικό κράτος αξίζουν λιγότερο από εκείνα της λαϊκής συνοικίας Τρούλο, όπου πάνω από τα μισά σπίτια είχαν χτισθεί αυθαίρετα.
Μια πρώτη εκτίμηση του υπουργείου Οικονομικών αναφέρει, επίσης, ότι “κατά μέσον όρο η πραγματική τιμής πώλησης των ακινήτων σε σχέση με εκείνη της αντικειμενικής τους αξίας, είναι τετραπλάσια. Στις μεγάλες πόλεις η διαφορά αυτή μπορεί να αγγίξει και το 700%”.
Κυβερνητικές πηγές αφήνουν, πάντως, να διαρρεύσει ότι “η μεταρρύθμιση αυτή δεν πρόκειται να βαρύνει, οικονομικά, τους ιταλούς πολίτες διότι η αύξηση των αντικειμενικών αξιών μπορεί να συνοδευτεί από την μείωση των φορολογικών κλιμάκων που εφαρμόζονται κατά τις αγοραπωλησίες”.
Πρόσφατα η κυβέρνηση Μόντι αποφάσισε την εκ νέου επιβολή του ετήσιου φόρου ακινήτων και για την πρώτη κατοικία, στα πλαίσια των έκτακτων μέτρων για την αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης.