Αν η γερμανική τράπεζα πτωχεύσει, η έκρηξη που θα προκαλέσει, θα κάνει το φαινόμενο της αμερικανικής Λήμαν Μπραδερς να μοιάζει με απλό βεγγαλικό. Το πρόβλημα προέρχεται από την έκθεση της γερμανικής τράπεζας στα παράγωγα. Και για να έχουμε μία εικόνα για τι πράγμα μιλάμε, θα αναφέρουμε πως η έκθεση είναι ίση με 20 φορές το Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν της Γερμανίας και πέντε φορές της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Πράγμα που σε απλά λόγια σημαίνει, πως αν η Ντόιτσε Μπανκ “σκάσεί” η Γερμανία δεν μπορεί να τη σώσει.
Το αποτέλεσμα θα είναι η ευρωπαϊκή, η παγκόσμια και κατά συνέπεια η ελληνική οικονομία να ζήσουν σκηνές αποκάλυψης. Το φαινόμενο Ντόιτσε Μπανκ αποκαλύπτει επιπλέον την υποκρισία και τα ιδιοτελή συμφέροντα των δήθεν εταίρων. Γιατί αν υπήρχε ίση αντιμετώπιση η Ντόιτσε Μπανκ και η Γερμανία θα έπρεπε να εφαρμόσουν τη θεραπεία που επιβλήθηκε στην Κύπρο της οποίας οι τράπεζες αναγκάστηκαν να παραχωρήσουν τράπεζες που κατείχαν στο εξωτερικό, γιατί το συνολικό μέγεθος του τραπεζικού τομέα ήταν δυσανάλογα μεγάλο με την οικονομία της Κύπρου και επομένως η χώρα δεν θα μπορούσε να σώσει τις τράπεζες.
Δηλαδή ότι συμβαίνει στη Γερμανία, όπου το τραπεζικό σύστημα νοσεί και όπου αν συνυπολογιστούν οι Λάντεσμπανκ, τότε ο κάθε αντικειμενικός παρατηρητής θα καταλήξει στο συμπέρασμα, πως το γερμανικό τραπεζικό σύστημα είναι βαριά άρρωστο. Ενδεχόμενως και αθεράπευτα.
Συνεπώς η Γερμανία δεν δικαιούται να δίνει μαθήματα ορθής οικονομίας στους άλλους εταίρους, γιατί η ίδια δεν βάζει τάξη στα του οίκου της. Στο σημείο αυτό να επισημάνουμε τη δήλωση του Ιταλού πρωθυπουργού Ματέο Ρέντσι, πως αν οι ιταλικές τράπεζες (σημειώνεται πως έχουν 360 δισ. ευρώ κόκκινα δάνεια) σε μία κλίμακα από το 1 ως το 100 αντιπροσωπεύουν κίνδυνο 1 η γερμανική Ντόιτσε Μπανκ μαζί με τη γαλλική BNP Paribas αντιπροσωπεύουν κίνδυνο 100 μόνο από την έκθεσή τους στα παράγωγα, που φτάνει στα 43 τρισεκατομμύρια ευρώ ( ναι καλά διαβάσατε, τρισεκατομμύρια!!!).
Τουτέστιν ο κίνδυνος που πηγάζει από τη γερμανική και τη γαλλική τράπεζα είναι απίστευτα μεγαλύτερος και επομένως Μέρκελ, Σόιμπλε και οι λοιπές γερμανικές δυνάμεις δεν έχουν καμία ηθική νομιμοποίηση να παραδίδουν μαθήματα στους άλλους Ευρωπαίους και πολύ περισσότερο να επιχειρούν να επιβάλλουν τις λύσεις και τις οικονομικές πολιτικές που επιθυμούν.
Δεν έχουν δικαίωμα και για ένα πρόσθετο λόγο. Όπως αποκαλύπτει το παράδειγμα της Ελλάδας οι επιλογές τους και οι συνταγές τους, είναι συνταγές καταστροφής και όχι ανόρθωσης μιας χώρας. Είναι συνταγές φτωχοποίησης λαών, ανεργίας και οπισθοδρόμησης και όχι προόδου, εκσυγχρονισμού και αλλαγών που οδηγούν στο μέλλον και εξυπηρετούν μόνο τα σχέδια της γερμανικής ηγεμονίας στην Ευρώπη.