Διαβάστε όλο το άρθρο με τίτλο:”Η Γερμανία θα σώσει το ευρώ για να σωθεί η ίδια”.
Από παντού πλέον, διατυπώνονται προβλέψεις και αναλύσεις για την διάσπαση της ευρωζώνης . Δεν υπάρχει όμως, καμία περίπτωση να διαλυθεί η νομισματική ένωση. Οι χώρες της περιφέρειας, όπως η Ελλάδα, θα παραμείνουν και η Γερμανία δεν θα φύγει ποτέ.
Η Γερμανία αντιστοιχεί σε κάτι περισσότερο από το 1% του παγκόσμιου πληθυσμού και σχεδόν στο 9% των παγκόσμιων εξαγωγών. Το κοινό νόμισμα συνδέει την ισχύ της Γερμανίας με την συγκριτική αδυναμία της ευρωζώνης. Το ευρώ είναι σημαντικά πιο αδύναμο από ότι θα ήταν το εθνικό νόμισμα της Γερμανίας. Με τον τρόπο αυτό πρακτικά επιδοτούνται οι γερμανικές εξαγωγές καθιστώντας τα γερμανικά προϊόντα πιο ανταγωνιστικά σε διεθνές επίπεδο.
Η ευρωζώνη είναι ένα ενιαίο εμπορικό σώμα. Με αυτό τον τρόπο θεσμοθετείται η αποδοτικότητα, διευκολύνονται οι μεταφορές και αντιμετωπίζεται ο προστατευτισμός ανάμεσα στην Γερμανία και την μεγαλύτερη πηγή ζήτησης για τις εξαγωγές της, την ίδια την ευρωζώνη. Ιστορικά, οι πιο αδύναμες οικονομίες της ευρωζώνης υπονόμευαν τις ισχυρότερες με ανταγωνιστικές υποτιμήσεις νομισμάτων. Η νομισματική ένωση εμποδίζει αυτή την πρακτική. Εύλογα, το ισοζύγιο πληρωμών της Γερμανίας, ενώ κατέγραφε μικρό έλλειμμα, παρουσιάζει πλέον το δεύτερο μεγαλύτερο πλεόνασμα στον κόσμο.
Είναι κατανοητό ότι οι Γερμανοί έχουν απογοητευτεί από τον κίνδυνο που εγκυμονούν τα πακέτα στήριξης των άσωτων χωρών της περιφέρειας, καθώς δεν αποκλείουν το ενδεχόμενο νέων ελλειμμάτων. Δεν θέλουν να υπογράψουν μία λευκή επιταγή και δεν θα κληθούν να το κάνουν.
Το χρήμα μιλάει: με την χρηματοδότηση της περιφέρειας η Γερμανία αγοράζει ηγετικό ρόλο στο ανασχεδιασμένο διοικητικό πλαίσιο της ευρωζώνης. Οι πρόσφατες νομοθετικές μεταρρυθμίσεις που έγιναν γνωστές ως «six pack» δίνουν μία γεύση του τι θα ακολουθήσει: θεσμοποιημένη δημοσιονομική πειθαρχία και αυστηρές διαδικασίες που θα αποτρέψουν μελλοντικούς κινδύνους. Όλη η ευρωζώνη θα στραφεί προς το γερμανικό μοντέλο των πλεονασμάτων καθώς θα οδηγούμαστε σε μεγαλύτερη δημοσιονομική ενοποίηση και μεγαλύτερη γερμανική ισχύ.
Χωρίς την Γερμανία, η Ευρωπαϊκή Ένωση θα αποσυντεθεί. Όταν θα κοπάσει η καταιγίδα, η Γερμανία θα δει ότι γειτονεύει με κράτη λιγότερο φιλικά, από άποψης οικονομίας, αλλά και ασφάλειας. Βραχυπρόθεσμα, πέρα από τον απρόβλεπτο κίνδυνο μετάδοσης και την κρίση που θα ακολουθήσει, θα δούμε μαζική στροφή κεφαλαίων προς τα γερμανικά ομόλογα, εξέλιξη που θα ασκήσει ασφυκτικές πιέσεις στην πραγματική συναλλαγματική ισοτιμία, αποδεκατίζοντας τις εξαγωγές και την ανταγωνιστικότητα της χώρας. Με άλλα λόγια… ο κόσμος θα αγοράζει Bunds και όχι Mercedes Benz. Το νέο γερμανικό μάρκο θα ακολουθήσει την πρόσφατη ανοδική πορεία του ελβετικού φράγκου, αλλά σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό.
Σε γενικές γραμμές, τα γερμανικά κόμματα υποστηρίζουν την βαθύτερη ευρωπαϊκή ολοκλήρωση για την αντιμετώπιση της κρίσης. Το Φιλελεύθερο Δημοκρατικό Κόμμα, που περιέπλεξε την φιλο-ευρωπαϊκή στάση της Γερμανίας, είδε την δημοτικότητά του να υποχωρεί (από 15% που απέσπασε στις εκλογές του 2009, τώρα οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι μετά βίας θα αποσπάσει το 5% που είναι το ελάχιστο ποσοστό για εκπροσώπηση στο κοινοβούλιο). Οι πολιτικοί τάσσονται αναφανδόν υπέρ της Ευρώπης, υπέρ της ευρωζώνης, ακόμη κι αν διστάζουν να στηρίξουν οικονομικά αυτή τη θέση. Οι επιχειρηματικοί ηγέτες επίσης στηρίζουν την μεγαλύτερη ολοκλήρωση στην ευρωζώνη.
Τα μηνύματα από την κοινή γνώμη όμως, είναι αντιφατικά. Θέλουν οι Γερμανοί να χρηματοδοτήσουν την περιφέρεια; Όχι. Θέλουν το ευρώ; Ναι.
Καθώς βαθαίνει η κρίση, η κοινή γνώμη της Γερμανίας θα κληθεί να αποφασίσει κάτι από τα δύο ή τίποτα από τα δύο. Η απόφαση όμως, δεν θα είναι εύκολη. Οι πολιτικοί πρέπει να πάρουν επώδυνες αποφάσεις. Και όταν θα κληθούν να εξηγήσουν αυτές τις αποφάσεις στον λαό της χώρας, τότε θα είναι ίσως η πιο δραματική ημέρα κρίσης που θα κληθεί να αντιμετωπίσει η Γερμανία. Ακόμη κι αν η κοινή γνώμη στραφεί κατά της ευρωζώνης, δεν θα ακολουθήσει η ελίτ της χώρας. Το βιοτικό επίπεδο και η οικονομική άνθηση στην Γερμανία είναι δομικά συνδεδεμένες με την ΕΕ και το ευρώ. Η σύνδεση αυτή υπάρχει από το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και θα διατηρηθεί.
Τέλος… δεν υπάρχει και ο νομικός μηχανισμός για την έξοδο μίας χώρας από την ευρωζώνη.
Όταν οι Γερμανοί αποφάσισαν να μετάσχουν στην ευρωζώνη ήξεραν ότι υπάρχει ένα τίμημα: η εγκατάλειψη του μάρκου για το ευρώ. Όπως αποδείχθηκε, το τίμημα ήταν τελικά λάφυρο. Τα πολιτικά πλεονεκτήματα της τρέχουσας κατάστασης είναι πασιφανή: η Γερμανία μπορεί να διαμορφώσει την δημοσιονομική ολοκλήρωση με τους δικούς της όρους, ακόμη κι αν κληθεί να πληρώσει ένα μεγάλο τίμημα.
Ωστόσο, δεν θα είναι εύκολο να τα εξηγήσουν όλα αυτά στον λαό της χώρας. Επίσης, ο δρόμος για την επίτευξη μίας υγιούς ευρωπαϊκής δημοσιονομικής θέσης θα είναι μακρύς και δύσκολος. Ο δρόμος όμως, περνά μέσα από την ευρωζώνη. Και η Γερμανία θα πληρώσει πολλά για να κρατήσει το τιμόνι.
Διαβάστε επίσης :