Το φαινόμενο το ζήσαμε πολλές φορές στη διάρκεια των διαφόρων φάσεων των διαπραγματεύσεων στα επτά χρόνια μνημονίων. Το ζούμε και τώρα, καθώς οι δηλώσεις από την ελληνική πλευρά και από την πλευρά των δανειστών, δείχνουν να απέχουν τόσο πολύ, που συσκοτίζουν το τοπίο, το κάνουν κατασκότεινο και κρύβουν την πραγματικότητα.
Ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά για να δούμε τι ακριβώς συμβαίνει σύμφωνα με απολύτως έγκυρες και διασταυρωμένες πληροφορίες.
Θα επικεντρωθούμε στα σημεία που υπάρχουν διαφορές.
Διάφορα πρώτη στα εργασιακά. Δεν υπάρχει σχεδόν κανένα σημείο σύγκλισης, παρότι η Κομισιόν στηρίζει σε πολύ μεγάλο βαθμό τις ελληνικές θέσεις, η αντίσταση όμως του Δ.Ν.Τ. είναι κάθετη. Η λύση που επιδιώκει η κυβέρνηση, είναι να μετατεθεί η συζήτηση για αργότερα, είτε όταν θα συζητούνται τα μεσοπρόθεσμα μέτρα για το χρέος ή ακόμα πιο αργά το φθινόπωρο με την τρίτη αξιολόγηση.
Διάφορα δεύτερη τα ενεργειακά. Αναμένονται οι γνωματεύσεις της γενικής διεύθυνσης ανταγωνισμού και της γενικής διεύθυνσης ενέργειας της Κομισιόν, σχετικά με την πρόταση που έκανε η Δ.Ε.Η. και αποδέχθηκε το κουαρτέτο για την πώληση πακέτων πελατών σε ιδιώτες.
Στην τελευταία τηλεδιάσκεψη οι θεσμοί έβαλαν στο τραπέζι την πώληση υδροηλεκτρικών και θερμικών μονάδων της Δ.Ε.Η., αλλά απορρίφθηκε από την κυβέρνηση με το αιτιολογικό ότι δεν βρίσκεται στο πλαίσιο της συμφωνίας.
Οι δύο προαναφερόμενες διαφορές αφορούν στην αξιολόγηση του προγράμματος μέχρι το 2018. Στο σημείο αυτό να επισημάνουμε ότι έκλεισε και το κενό που υπήρχε σχετικά με τον προϋπολογισμό του 2018.
Διαφορά τρίτη. Αφορά στο σκέλος των δημοσιονομικών μέτρων μετά το 2019. Αναφέρεται στη μείωση της προσωπικής διαφοράς των συντάξεων. Εδώ οι αποκλίσεις είναι δύο. Η πρώτη αφορά στο χρόνο εφαρμογής, αν δηλαδή θα είναι το 2019 ή το 2020 και η δεύτερη αν η μείωση θα γίνει σταδιακά ή εφάπαξ.
Διαφορά τέταρτη. Οι δύο πλευρές έχουν μεγάλες αποκλίσεις στο θέμα των φορολογικών θετικών μέτρων. Το κουαρτέτο επιμένει σε εφαρμογή μέτρων που έχουν σχέση μόνο με την ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων, δηλαδή τη μείωση του φορολογικού συντελεστή για τις επιχειρήσεις, ενώ η κυβέρνηση αντιπροτείνει μείωση του ΕΝΦΙΑ, μείωση του Φ.Π.Α. στην ενέργεια και στα τρόφιμα.
Διαφορά πέμπτη. Αφορά σε όλο το πακέτο των μεσοπρόθεσμων μέτρων για τη ρύθμιση του χρέους. Όμως αυτό αποτελεί αντικείμενο διαπραγματεύσεων ανάμεσα στη Γερμανία και στο Δ.Ν.Τ.. Η κυβέρνηση αναμένει την τελική συμφωνία ανάμεσα στις δύο πλευρές.
Διάφορα έκτη. Το ύψος των πρωτογενών πλεονασμάτων μετά το 2018 καθώς και ο χρόνος που θα ισχύσουν. Η πρόταση Σόιμπλε για πρωτογενή πλεονάσματα 3,5% του ΑΕΠ για 10 χρόνια, φαίνεται πως έχει απορριφθεί και δεν συζητιέται πλέον. Στο τραπέζι υπάρχουν οι προτάσεις για πρωτογενή πλεονάσματα 3% για πέντε χρόνια ή 3,5% για τρία χρόνια, ενώ δεν αποκλείεται ακόμα και μείωση αυτών. Να υπενθυμίσουμε ότι το Δ.Ν.Τ. ζητάει πρωτογενή πλεονάσματα 1,5% και τα διαπραγματεύεται με το Βερολίνο.
Για να πάρουμε τη δόση και να μπούμε στην ποσοτική χαλάρωση της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας απαιτείται συμφωνία σε όλο το πακέτο. Όμως, οι διαπραγματεύσεις έχουν χωριστεί σε τρεις κύκλους. Ο πρώτος κύκλος αφορά στα μέτρα του προγράμματος που συμφωνήθηκε το 2015 και λήγει το 2018, δηλαδή την τεχνική συμφωνί.Τα εμπόδια για λευκό καπνό στο Eurogroup της 20ης Μαρτίου είναι τα δύο προαναφερόμενα, τα εργασιακά και τα ενεργειακά.
Ο δεύτερος κύκλος αφορά τα μεσοπρόθεσμα μέτρα μετά το 2018. Και στο σκέλος αυτό γενικώς οι διαφορές είναι δύο, τα φορολογικά αντίμετρα και η περικοπή της προσωπικής διαφοράς των συντάξεων.
Ο τρίτος κύκλος αναφέρεται στα μεσοπρόθεσμα μέτρα για το χρέος και τα πρωτογενή πλεονάσματα μετά το 2018.
Για τον πρώτο κύκλο οι εκτιμήσεις που υπάρχουν κάνουν λόγο πως η συμφωνία είναι εφικτή το αργότερο στις 7 Απριλίου, για το δεύτερο μετά τις 20 Απριλίου και για τον τρίτο στις αρχές Μαΐου.
Πάντως, είναι επιτακτική η ανάγκη να κλείσει γρήγορα η συμφωνία, γιατί όπως δείχνουν και τα στοιχεία η οικονομία υφίσταται πλήγματα από την αβεβαιότητα.