Αναρωτιέμαι αν αντί για 6.5% δανειστούμε με 4.5% τα 15δις, κερδίσουμε δηλαδή σε ετήσια βάση 300εκατομμύρια τι συγκλονιστικό θα αλλάξει στην οικονομία; Ξέρω, ξέρω διάφοροι κόκκινοι Πάνοι και άλλοι τόσοι Τσίπρες θα φωνάξουν πως 300 εκατομμύρια είναι το γάλα του ορφανού και η σύνταξη της χήρας. Όμως αυτοί βγάζουν τον βουλευτικό μισθό τους φωνάζοντας κάθε πρωί στο παζάρι ανερυθρίαστα , δουλειά τους είναι.
Οι υπόλοιποι πως απαντάμε σε αυτό το ερώτημα; Ο πρωθυπουργός είναι ιπτάμενα εκτός Ελλάδος για να κερδίσουμε 300 εκατομμύρια; Για να πατάξει στο όνομα της παγκόσμιας κοινότητας τους κερδοσκόπους; Είναι πιο σημαντικά τα 300 εκατομμύρια από την μείωση των δαπανών, την εφαρμογή του προγράμματος σταθερότητας, την γρήγορη και αποτελεσματική διακυβέρνηση; Γιατί να μας πιστέψουν οι Γερμανοί και άλλοι εταίροι όταν, στο χείλος της χρεοκοπίας όντας, συζητούμε για την εφαρμογή των ταμειακών μηχανών και επί 6μηνο διαβουλευόμαστε για το φορολογικό νομοσχέδιο; Μήπως εμείς ανεβάζουμε τα επιτόκια με την αργή διακυβέρνηση και μετά ο πρωθυπουργός εγκαταλείπει τη θέση του για να τα ρίξει;
Ο κύκλος μοιάζει φαύλος .
Δυστυχώς έχουμε θέματα πιο σοβαρά από τα spreads. Να τα αναδείξουμε για να τα παλέψουμε αλλιώς η κουβέντα θα γυρνά στους κακούς Γερμανούς και τους καλούς Γάλλους, κάτι από βραζιλιάνικη σαπουνόπερα δηλαδή.
Ναι πράγματι με το δημόσιο χρέος που έχουμε μαζέψει, στα 100 εκατομμύρια έσοδα του Δημοσίου τα 25 πάνε για πληρωμή τόκων. Αν τα δάνεια είναι από Ευρωπαϊκές Τράπεζες είναι σαν να γυρνάμε τα δανεικά που τόσα χρόνια τροφοδοτούσαν μέρος της καλοπέρασή μας. Όμως το πρόβλημα δεν σταματά εδώ.
Τα στεγαστικά, καταναλωτικά και λοιπά δάνειά μας από τις Ελληνικές Τράπεζες είναι κι αυτά ξένα λεφτά. Γιατί τα κεφάλαια των τραπεζών μας είναι και αυτά δανεικά κι έτσι οι τόκοι που πληρώνουμε πάλι έξω πάνε. Έξω καταλήγουν και τα μισά περίπου από τα κέρδη των εισηγμένων εταιρειών μιας και το 50% περίπου των μετοχών βρίσκονται στα χέρια ξένων.
Ζοφερό; Πράγματι! Η οικονομία αιμορραγεί. Μήπως όμως η παραγωγή, τα έσοδα καλύπτουν ή θα καλύψουν μέρος των απωλειών; Οι κατασκευές, το εμπόριο και το δημόσιο δηλαδή η προφυλαγμένη, μη ανταγωνιστική οικονομία και παραοικονομία, καλύπτουν στο μεγαλύτερο μέρος τις επενδύσεις και την εργασία. Προφανώς χαμηλής παραγωγικότητας δεν αφήνουν πολλά περιθώρια στην ανάπτυξη του ΑΕΠ.
Τι μένει; Μα ουσιωδώς το κόστος του κοινωνικού κράτους. Παιδεία και κυρίως υγεία και ασφάλιση. Είναι φανερό πως όσο και να καθυστερούμε ή να ξεφεύγουμε η κουβέντα θα φτάσει κάποτε εδώ. Γιατί με άθλιες υπηρεσίες περίθαλψης έχουμε τόσο ακριβό νοσοκομειακό σύστημα; Εδώ τα ποσά εξοικονόμησης υπερβαίνουν τα 650 εκατομμύρια.
Γιατί τα ταμεία καταγράφουν ανά άτομο7 φορές περισσότερα φάρμακα από τον μέσο ευρωπαϊκό όρο;
Είναι επίθεση στο κοινωνικό κράτος η εξυγίανσή τους; Η σοβαρή διαχείριση των αποθεμάτων τους; Παρεμπιπτόντως αν εκείνα τα δομημένα ομόλογα που καλώς καταγγέλθηκαν διότι οι μίζες ήταν απίστευτες, δεν είχαν δοθεί πίσω, τα ταμεία θα είχαν κερδίσει σήμερα 20% περίπου. Με τις βλακείες που έκανε ο ανεκδιήγητος Καραμανλής οι κερδοσκόποι κέρδισαν διπλά. Και πουλώντας στην αρχή και αγοράζοντας μετά!!
Υποστηρίζω λοιπόν πως περισσότερη ενέργεια χρειάζεται να δώσουν οι κυβερνώντες στα νοσοκομεία, τα ταμεία, τα ΤΕΙ των 10 φοιτητών και των 50 διδασκόντων παρά στα spreads. Ακόμη περισσότερο τα spreads θα υποχωρήσουν αν όλοι δουν πως υπάρχει κυβέρνηση που κόβει δαπάνες, εξορθολογίζει δομές, ανοίγει τα επαγγέλματα, δηλαδή δουλεύει τόσο πολύ και τόσο καλά όσο η κατάσταση απαιτεί.
Όσο θα μας βλέπουν, με τον μεν πρωθυπουργό σε αέναη περιοδεία, τον Αντιπρόεδρο Πάγκαλο σε ρόλο Γερμανοφάγου, τα αυτονόητα νομοσχέδια να καθυστερούν, οι αυτονόητες αποφάσεις να παραπέμπονται στο μέλλον-π.χ. το άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων-, τόσο θα δυσπιστούν, τουλάχιστον για την αποτελεσματικότητά μας αν όχι για τις προθέσεις μας. Και το τίμημα δεν θα είναι τα spreads μόνο. Αλλά η πεποίθηση που σιγά σιγά θα κτίζεται πως αργά ή γρήγορα η Ελλάδα δεν έχει θέση στην Ευρωζώνη.