Οι προαναφερόμενες επιλογές, τόσο της σημερινής κυβέρνησης, όσο και του Γιώργου Παπανδρέου θυμίζουν τη γνωστή ρήση “αν δεν θέλεις να λύσεις ένα πρόβλημα, φτιάξε μία επιτροπή” η οποία περιγράφει τη μέθοδο κωλυσιεργίας, που επέλεγαν οι ελληνικές κυβερνήσεις, όταν ήθελαν να μεταθέσουν στις ελληνικές καλένδες τη λύση σε ένα ακανθώδες ζήτημα, που μπορεί να είχε πολιτικό κόστος.
Η ίδια γραφειοκρατική λογική φαίνεται πως κυριάρχησε και τώρα στο θέμα των επενδύσεων και της ανάπτυξης. Αντί να παταχθεί η γραφειοκρατία, να θεσπιστούν ευέλικτοι κανόνες, να θεσπιστεί ένα σύστημα σύγχρονο, αντιγραφειοκρατικό και αποτελεσματικό για την προσέλκυση και προπαντός την έγκριση επενδύσεων, επελέγη η οδός της σύστασης ενός πολυπρόσωπου γραφειοκρατικού σχήματος, μιας επιτροπής στην οπαία θα συμμετέχουν 11 υπουργοί, αναπληρωτές υπουργοί, υφυπουργοί και άλλα στελέχη, ενώ κατά περίπτωση θα καλούνται άλλοι υπουργοί, τραπεζίτες και στελέχη.
Δηλαδή για να καταπολεμηθεί η γραφειοκρατία, όπως ισχυρίζονται πως είναι ο λόγος της δημιουργίας της επιτροπής, επελέγη ένα βαρύ γραφειοκρατικό σχήμα, αντί του πιο λογικού να παταχθεί η γραφειοκρατία μέσω ριζοσπαστικών και ριζικών μεταρρυθμίσεων στον τομέα της προσέλκυσης και έγκρισης επενδύσεων και όχι μόνο και να μην απαιτείται καμία ιδιαίτερη και ειδική μεταχείριση η οποία μόνο αποτελεσματική δεν μπορεί να είναι όσο διατηρείται εν ζωή το τέρας της γραφειοκρατίας. Η ειρωνεία της υπόθεσης είναι πως βαφτίστηκε και ομάδα κρούσης.
Φαίνεται λοιπόν πως η …επιτροπολατρεία που χαρακτηρίζει τη σημερινή κυβέρνηση (και όλες τις προηγούμενες ανεξαιρέτως) δεν είναι παρά η άλλη πλευρά του νομίσματος μιας γραφειοκρατικής αντίληψης και προσέγγισης των ζητημάτων της λειτουργίας του Δημοσίου. Ειλικρινά δεν κατανοώ, γιατί θα πρέπει να μαζεύονται καμιά δεκαπενταριά ή και περισσότεροι κυβερνητικοί και κρατικοί παράγοντες για να εγκριθεί, υποτίθεται γρήγορα, κάποια επένδυση και να μην ξηλωθούν όλα τα γραφειοκρατικά εμπόδια και να εγκρίνονται ταχύτατα όλες ανεξαιρέτως οι επενδύσεις;
Τί σοι αντιγραφειοκρατική προσέγγιση είναι αυτή που υλοποιείται μέσω γραφειοκρατικών μηχανισμών; Γιατί είναι αναγκαίο να δημιουργούνται επιτροπές επί επιτροπών, αντί να καταργηθούν όλες οι επιτροπές που δεν έχουν άλλο λόγο ύπαρξης παρά μόνο να λειτουργούν ως υποτιθέμενα μπάι πας στα προσκόμματα που βάζει το Δημόσιο. Γιατί να επιλέγεται η λογική των επιτροπών και να μην επιλέγεται η ριζική αλλαγή του Δημοσίου μέσω μεταρρυθμίσεων που εξαφανίζουν τις γραφειοκρατικές αγκυλώσεις.
Αυτή η προσέγγιση δεν είναι ούτε λειτουργική, ούτε αποτελεσματική, ούτε παραγωγική. Είναι μία προσέγγιση που αποφεύγει να αγγίξει τα κακώς κείμενα στο δημόσιο τομέα, ο οποίος είναι από τους μεγαλύτερους υπεύθυνους μετά τους πολιτικούς για την κρίση και την κατάντια της χώρας. Αντί λοιπόν η κυβέρνηση να γκρεμίσει το διεφθαρμένο και γραφειοκρατικό δημόσιο, επιλέγει τα μπάι πας μέσω επιτροπών αυξάνοντας ταυτοχρόνως το γραφειοκρατικό φορτίο.
Και ξέρετε γιατί; Διότι φαίνεται πως η παραδοσιακή γραφειοκρατική αντίληψη της παραδοσιακής αριστεράς για τη λειτουργία του κράτους, παραμένει κυρίαρχη και δεν έχει γίνει η απαραίτητη υπέρβαση.
Οπότε στο ζωτικό και κρίσιμο ερώτημα αν καταπολεμείται η γραφειοκρατία με περισσότερη γραφειοκρατία εσείς μπορεί να πείτε όχι. Στην κυβέρνηση, όμως, πιστεύουν πως ναι. Γι΄ αυτό από την εποχή του φαστ τρακ που φτιάχτηκε για να μην πειραχτεί το Δημόσιο, περάσαμε στην εποχή των επιτροπών για να αποδειχτεί για άλλη μία φορά πως τα κόμματα θεωρούν τον κρατικό μηχανισμό ως βιλαέτι τους και όχι ως εργαλείο στην υπηρεσία της κοινωνίας και των πολιτών.
Ας ελπίσουμε, όμως, η προσέλκυση επενδύσεων με αυτή τη μέθοδο να μην μετεξελιχθεί σε ανέκδοτο γραφειοκρατικής λατρείας, που μπορεί να σκορπίσει άφθονο γέλιο.