Διότι από τη στιγμή που το ΔΝΤ θα βρει απέναντί του τον γερμανικό …τείχο που ακούει στο όνομα Σόιμπλε θα κάνει στροφή 180 μοιρών και θα στραφεί προς την Ελλάδα απαιτώντας πρόσθετα μέτρα, ώστε να επιτευχθεί πλεόνασμα 3,5% και μετά το 2018.
Κι αυτό γιατί μόνο έτσι θα κριθεί το χρέος βιώσιμο και συνεπώς θα συμμετάσχει στο πρόγραμμα.
Το χειρότερο όλων θα είναι πως τυχόν τέτοια εξέλιξη, που ήδη άρχισε να φαίνεται στον ορίζοντα θα μας φέρει αντιμέτωπους με το σύνολο των Θεσμών το οποίο προς το παρόν είναι διχασμένο.
Σε πρακτικό επίπεδο αυτό θα σημάνει πως θ τεθούν σε κίνδυνο το αφορολόγητο (ήδη και ο ΣΕΒ ζήτησε μείωση του αφορολόγητου με το επιχείρημα να μοιραστούν τα βάρη σε περισσότερους ώμους) για το οποίο η Παγκόσμια Τράπεζα ζητά να μειωθεί στις 5.000 ευρώ. Αυτό σημαίνει πρόσθετους φόρους για όσους ως τώρα δεν πλήρωναν από 770 ως 900 ευρώ το χρόνο.
Η καταιγίδα των φόρων θα συνοδευτεί από τις μαζικές περικοπές αφορολόγητων που τώρα έχουν σαν αποτέλεσμα να γλιτώνουν φόρους 3,5 δισ. ευρώ πολίτες και επιχειρήσεις.
Θα σημάνει νέα μείωση συντάξεων, περικοπές προνοιακών επιδομάτων και για να μην πολυλογούμε θα σημάνει νέα και μεγαλύτερη φτώχεια για τους πλέον φτωχούς Ελληνες. Και για να έχουμε μία πιο ακριβή εικόνα για το μέγεθος της καταστροφής θα αναφέρουμε πως σύμφωνα με την τελευταία έκθεση του ΟΟΣΑ το 35,2% των Ελλήνων ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας όταν το ποσοστό αυτό πριν από την κρίση και προπαντός πριν από τα μνημόνια ήταν στο 11% περίπου.
Εκτός αυτών θα σημάνει και το θάνατο της ελπίδας για σταθερή έξοδο από την κρίση. Γιατί τα μέτρα αυτά είναι βάρβαρα υφεσιακά και θα πνίξουν την οποιαδήποτε προσπάθεια ανάπτυξης, που είναι ο μόνος δρόμος για να βελτιωθεί η ζωή των Ελλήνων.