Αυτό είναι ο εκβιασμός αφού αυτό εννοεί όταν λέει «μπορούμε να υποστηρίξουμε ένα πρόγραμμα με λιγότερο φιλόδοξες μεταρρυθμίσεις (διάβασε περικοπές συντάξεων), όμως αναπόφευκτα θα ενείχε μία μεγαλύτερη ελάφρυνση του χρέους». Και ασφαλώς από τη στιγμή που βάζει στους Ευρωπαίου το δίλημμα ποιος θα πληρώσει, είναι πολύ δύσκολο να φανταστούμε πως οι Ευρωπαίοι, ιδίως στη σημερινή συγκυρία θα δεχτούν να πληρώσουν αυτοί και όχι οι Ελληνες συνταξιούχοι.
Αλλά δεν περιορίζεται σε αυτό κύριος Τόμσεν, αλλά εμμέσως υπονομεύει τη διαπραγματευτική θέση της Ελλάδας όταν τονίζει πως «οι τυπικές συντάξεις σε ονομαστικούς όρους είναι σε γενικές γραμμές παρόμοιες στην Ελλάδα και στη Γερμανία, αν και η Γερμανία με μέτρο το μέσο μισθό είναι δύο φορές πιο πλούσια από την Ελλάδα», λέγοντας ουσιαστικά ότι δεν είναι δυνατόν οι Ελληνες συνταξιούχοι να έχουν ίδιες συντάξεις με τους Γερμανούς, πράγμα που είναι ψευδές γι΄ αυτό χρησιμοποιεί τις φράσεις, οι τυπικές συντάξεις, σε ονομαστικούς όρους και σε γενικές γραμμές.
Θα μπορούσαν να υπάρξουν άλλες λύσεις; Ασφαλώς απαντάει ο κύριος Τόμσεν και υποδεικνύει την παραγωγικότητα και την πάταξη της φοροδιαφυγής και της εισφοροδιαφυγής.
Όμως, σπεύδει ο ίδιος να υπονομεύσει την οποιαδήποτε, έστω και δειλή απόπειρα, να προτείνει η Ελλάδα αυτή την εναλλακτική πρόταση τονίζοντας για τη μεν παραγωγικότητα ότι «η τελευταία εξαετία έδειξε ότι το εύρος και ο ρυθμός των μεταρρυθμίσεων που μπορεί να αποδεχτεί η ελληνική κοινωνία δεν συνάδει με την πρώιμη βελτίωση της παραγωγικότητας και με την βιώσιμη ανάπτυξη».
Το επιχείρημα αυτό φαίνεται εκ πρώτης όψεως σωστό. Όμως, ποτέ την τελευταία εξαετία δεν υπήρξε καμία πραγματική μεταρρύθμιση προς την πλευρά της αύξησης της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας, της πάταξης της γραφειοκρατίας και της διαφθοράς στο Δημόσιο, της απαλλαγής των επιχειρήσεων από διοικητικές αγκυλώσεις που κοστίζουν, τη δημιουργία ενός φιλικού επενδυτικού περιβάλλοντος με την καθιέρωση ενός σταθερού φορολογικού και ασφαλιστικού καθεστώτος. Ούτε τη δημιουργία νεοφυών επιχειρήσεων με μία απλή υπογραφή δεν προώθησαν. Και υπεύθυνη δεν είναι η ελληνική κοινωνία, αλλά οι κυβερνήσεις. Η κοινωνία δεν κουράστηκε από μεταρρυθμίσεις προς αυτή την κατεύθυνση, αλλά αντιθέτως τις επιδιώκει.
Η κοινωνία κουράστηκε από το βάπτισμα των περικοπών μισθών, συντάξεων και κοινωνικών παροχών ως μεταρρυθμίσεων και αυτές εννοεί ο κύριος Τόμσεν όταν αναφέρεται σε μεταρρυθμίσεις και κούραση.
Οσον αφορά την πάταξη της φοροδιαφυγής ο αξιωματούχος του ΔΝΤ υποστηρίζει ότι «ομοίως, η κατά πολύ περιορισμένη επιτυχία στην καταπολέμηση της περιβόητης φοροδιαφυγής στην Ελλάδα –για να πληρώσουν οι ευκατάστατοι το μερίδιό τους- σημαίνει ότι οι μεταρρυθμίσεις στο ασφαλιστικό δεν μπορούν να αποφευχθούν κάνοντας απλά υποθέσεις ότι θα γίνουν υψηλότερες εισπράξεις φόρων στο μέλλον».
Στο σημείο αυτό έχει απόλυτο δίκιο ο κύριος Τόμσεν. Όπως επανειλημμένα τονίσαμε από τη στήλη αυτή το κλειδί στη λύση των προβλημάτων της χώρας είναι η ταχεία ανάπτυξη και η πάταξη της φοροδιαφυγής και της εισφοροδιαφυγής.
Και να υπενθυμίσουμε άλλη μία φορά ότι το Δημόσιο χάνει κάθε χρόνο από τη φοροδιαφυγή, την εισφοροδιαφυγή, το λαθρεμπόριο και το παραεμπόριο περίπου 37 δις. ευρώ. Μόνο το ένα δέκατο να εισπράξει κλείνει το στόμα του κυρίου Τόμσεν και όχι μόνο δεν περικόπτει συντάξεις, αλλά μειώνει και τη φορολογική επιβάρυνση των συνεπών φορολογουμένων.
Οι προηγούμενες κυβερνήσεις δεν τόλμησαν να κάνουν τίποτα προς αυτή την κατεύθυνση, αλλά και η κυβέρνηση Τσίπρα έκανε τόσο λίγα και δειλά βήματα, που δίνει το δικαίωμα στον Τόμσεν να αμφισβητεί ακόμα και τα επιχειρήματα που προβάλλει η ίδια στις διαπραγματεύσεις για την αξιολόγηση.