Το τελευταίο επεισόδιο στην αλυσίδα παρόμοιων υποθέσεων είναι η νέα μετάθεση της κατάθεσης στη Βουλή του νομοσχεδίου για το αδήλωτο χρήμα. Ένα χρόνο κρατάει η αντιπαράθεση του υπουργείου Οικονομικών με τα τεχνικά κλιμάκια. Οι χαρτογιακάδες του κουαρτέτου επικαλούμενοι ηθικούς λόγους αρνούνται να επιτρέψουν να προωθηθεί ρύθμιση με κίνητρα ώστε να δελεαστούν οι φοροφυγάδες να προσέλθουν σε οικειοθελή δήλωση.
Είναι τόσο μεγάλη η αντίθεση και η αντιπαράθεση που παλιότερα υπουργός μου έλεγε πως τα τεχνικά κλιμάκια με τον τρόπο που κινούνται σου δίνουν την εντύπωση ότι δεν ενδιαφέρονται να παταχθεί η φοροδιαφυγή. Η μεγάλη καθυστέρηση θα μπορούσε να ερμηνευτεί ακόμα και ως υπονόμευση, χωρίς η ερμηνεία να απέχει πολύ από την πραγματικότητα, θα πρόσθετα
Παρόμοιου τύπου εμπόδια και στις ρυθμίσεις για το πλαστικό χρήμα, αλλά και τη διασύνδεση των ταμειακών μηχανών με το TAXIS.
Το αποτέλεσμα και των τριών περιπτώσεων είναι να μην μπαίνουν χρήματα στα δημόσια ταμεία, να μην περιορίζεται η φοροδιαφυγή και επομένως να υπάρχει φόβος ενεργοποίησης του κόφτη και συνεπώς μείωσης μισθών, συντάξεων και κοινωνικών παροχών.
Το …σπεύδε βραδέως κυβερνητικών στελεχών το βλέπουμε σε περιπτώσεις όπως η ρύθμιση για τη μείωση της γραφειοκρατίας και η απλοποίηση στην ίδρυση επιχειρήσεων. Οι εξαγγελίες έλεγαν πως ως το τέλος Ιουνίου θα είχε κατατεθεί για διαβούλευση νομοσχέδιο που θα αφορούσε επιχειρήσεις κλάδων που παράγουν το 25% του ΑΕΠ.
Οσο το είδατε εσείς το είδα και εγώ και ας μπήκαμε στον καυτό Αύγουστο. Λες και ο χρόνος είναι «παγωμένος», η ανάπτυξη κάνει υπομονή και οι θέσεις εργασίας δεν είναι επείγον θέμα και περιμένουν τον κάθε υπουργό που κινείται με το πάσο του, λες και το timing δεν είναι σημαντικός παράγοντας στη λειτουργία της οικονομίας.
Το ίδιο ισχύει για το εθνικό σχέδιο ανάπτυξης, για το οποίο πάνω από ένα χρόνο ακούμε δηλώσεις και δεσμεύσεις, αλλά λες κατάντησε γιοφύρι της Αρτας και δεν εννοεί να πάρει σάρκα και οστά.
Για να μην πούμε για την ηλεκτρονική διακίνηση των αποφάσεων της δημόσιας διοίκησης που θα ξεκινούσε την 1 Ιουλίου και το Δημόσιο θα εξοικονομούσε περισσότερα από 500 εκατομμύρια ευρώ το χρόνο από τόνερ και χαρτί, όπως εξήγγειλε ο κύριος Βερναρδάκης.
Και τι να πεις για τον αγροδιατροφικό τομέα στον οποίο τόσα στηρίζει η κυβέρνηση και η χώρα για την ανάπτυξη και το νέο οικονομικό μοντέλο. Ο αρμόδιος υπουργός Αποστόλου, διακρίνεται για τις δηλώσεις περί αποζημιώσεων από τις πυρκαγιές και τις φυσικές καταστροφές (και πολύ καλά κάνει), αλλά όχι για το έργο που οφείλει να υλοποιήσει η κυβέρνηση για να αναπτύξει ένα πολύ ελπιδοφόρο τομέα για την οικονομία της χώρας.
Και όλα αυτά συμβαίνουν παρά τις προειδοποιήσεις του Αλέξη Τσίπρα ότι στον επόμενο ανασχηματισμό όλοι οι υπουργοί θα κριθούν από το έργο που θα παράξουν και όχι από τις δηλώσεις που θα κάνουν.
Ορισμένοι φαίνεται να μην έχουν πάρει στα σοβαρά την προειδοποίηση του πρωθυπουργού ή να μην ενδιαφέρονται για την καρέκλα τους ή να μην μπορούν να ανταποκριθούν στις ανάγκες και τις απαιτήσεις της υπουργικής θέσης.
Οποιο από τα τρία και αν συμβαίνει, Αλέξη Τσίπρα οφείλεις να βρεις τρόπο να επιταχυνθεί το κυβερνητικό έργο. Όχι μόνο για οικονομικούς λόγους, όχι μόνο γιατί οι αποφάσεις αφορούν την επίτευξη κυβερνητικών στόχων, ούτε γιατί ακουμπά ευαίσθητες και κρίσιμες πλευρές της κοινωνικοοικονομικής ζωής του τόπου, αλλά και γιατί η καθυστέρηση έχει και θα προκαλέσει πολιτικό κόστος, το οποίο μπορεί να προκαλέσει πολιτική αστάθεια, με συνέπειες βαρύτατες για τη χώρα.