Διότι τα μέτρα περιορισμού των δαπανών έχουν ένα άρωμα προσωρινότητας. Η μείωση των δώρων και των επιδομάτων κατά 30 και 12% αντιστοίχως δεν δημιουργούν την εντύπωση ότι η κυβέρνηση έχει κατανοήσει την επιτακτική ανάγκη περιορισμού του υπέρογκου αριθμού των αμειβομένων από το Δημόσιο και τον ευρύτερο δημόσιο τομέα.
Δεν φαίνεται να κατανοεί ότι είναι σχεδόν αδύνατο να εξηγήσει στις αγορές με ποια λογική η Ελλάδα πληρώνει 4 φορές περισσότερους εκπαιδευτικούς ανά μαθητή από ό,τι η Φινλανδία που διαθέτει το καλύτερο εκπαιδευτικό σύστημα στον κόσμο. Πως θα μπορέσουν να καταλάβουν οι αγορές ότι τα χρεοκοπημένα ταμεία πληρώνουν τα φάρμακα για τους ασφαλισμένους στη λιανική τιμή που είναι κατά 47% μεγαλύτερη από τη χονδρική τιμή.
Και σαν να μην έφταναν αυτά στα μέτρα δεν περιλαμβάνεται ούτε μια διαρθρωτική αλλαγή, ούτε μια κατάργηση κλειστού επαγγέλματος! Πόσο δύσκολο θα ήταν άραγε να ειπωθεί ότι από αύριο το πρωί όποιος ζητήσει άδεια βυτιοφόρου θα την λάβει;
Οι νέοι έμμεσοι φόροι (καύσιμα, τσιγάρα, ΦΠΑ) είναι προς τη σωστή κατεύθυνση διότι τους πληρώνουν και οι κατά σύστημα φοροφυγάδες που χύνουν κροκοδείλια δάκρυα επειδή τάχα είναι άδικοι φόροι. Δίκαιοι κατά την άποψη των φοροφυγάδων είναι οι άμεσοι φόροι επειδή ακριβώς δεν τους πληρώνουν.
Η επιβολή φόρου κατοχής ακίνητης περιουσίας και η υπέρμετρη φορολόγηση του εισοδήματος είναι λάθος. Μπορεί να φέρουν λεφτά φέτος αλλά θα υπονομεύσουν την προοπτική της ανάπτυξης και συνεπώς στη διάρκεια του χρόνου θα οδηγήσουν σε συρρίκνωση των εσόδων.
Παρά την κριτική μου, τα μέτρα πρέπει να εφαρμοστούν διότι είναι καλύτερα από μη μέτρα. Επίσης το όφελος από ενδεχόμενα καλύτερα μέτρα θα είναι μικρότερο από το πρόσθετο κόστος που προκύψει από την καθυστέρηση. Όπως έγινε με τα σημερινά μέτρα. Τα μισά από αυτά αν είχαν ληφθεί τον περασμένο Οκτώβριο θα ήσαν ισοδύναμου αποτελέσματος με τα σημερινά διότι ακριβώς η καθυστέρηση κοστίζει πάρα πολύ. Περισσότερο παρά ποτέ ισχύει το ρητό ότι “ο χρόνος είναι χρήμα”.