Είναι κωμωδία να ψάχνεις και να μην βρίσκεις ποιο στέλεχος ήταν εκείνο που μίλησε.
Είναι τραγωδία, όμως, να βάζεις το κεφάλι στην άμμο παριστάνοντας την στρουθοκάμηλο.
Διότι τελικά αυτό προτίμησε να κάνει η κυβέρνηση. Λίγο πριν το Πάσχα ο ίδιος ο πρωθυπουργός μιλώντας στο υπουργικό συμβούλιο είχε προαναγγείλει τη σχετική πρωτοβουλία των σοσιαλιστών. Αρα δεν υπάρχει λόγος να ψάχνουμε για γωνία στο δεκάρικο…
Η κυβέρνηση με τις παλινωδίες και την αμηχανία της δημιουργεί ακόμα μεγαλύτερη νευρικότητα στις αδηφάγες αγορές. Ολοι το ομολογούν αυτό με πρώτες και καλύτερες, έγκυρες ευρωπαϊκές εφημερίδες.
Ο συντονισμός ανάμεσα στα κυβερνητικά στελέχη είναι σχεδόν ανύπαρκτος. Το ίδιο και ο συντονισμός του υπουργείου Οικονομικών με τον Οργανισμό Διαχείρισης Δημοσίου Χρέους και τον επικεφαλής τον κ. Χριστοδούλου.
Ωστόσο, έστω και ασυντόνιστη η κυβέρνηση επιτίθεται με σφοδρότητα στα δικαιώματα και τις κατακτήσεις των εργαζομένων. Εκεί ούτε ολιγωρίες σημειώνονται ούτε αμφιταλαντεύσεις.
Η κατάρρευση της πραγματικής οικονομίας ως αποτέλεσμα της αδυναμίας ως αποτέλεσμα της αδυναμίας του λαϊκού εισοδήματος να στηρίξει την κατανάλωση, είναι αυτή τη στιγμή το σημαντικότερο πρόβλημα που αντιμετωπίζει η χώρα. Τα στοιχεία είναι εντυπωσιακά. Πτώση της βιομηχανικής παραγωγής κατά 9,2%, εκτίναξη του πληθωρισμού κατά 3,9% και μείωση των εξαγωγών κατά 13,4%. Τα στοιχεία αφορούν τον μήνα Φεβρουάριο όταν δεν είχαν εφαρμοστεί σε όλη την έκταση τα κυβερνητικά μέτρα. Η ύφεση είναι δραματική. Αποδιαρθρώνει το παραγωγικό και βιομηχανικό δυναμικό της χώρας. Τα νέα μέτρα που ετοιμάζεται να εξαγγείλει η κυβέρνηση για να πείσει τις αγορές να ρίξουν τα τοκογλυφικά επιτόκια θα προκαλέσουν κοινωνικές εκρήξεις. Η ανεργία θα εκτιναχτεί πάνω από 20% και η φορολογική επιδρομή θα στερέψει την αγορά και θα οδηγήσει σε λουκέτο χιλιάδες μικρομεσαίες επιχειρήσεις.
Το νεοφιλελεύθερο οικονομικό μοντέλο που ακολούθησαν με ελάχιστες παραλλαγές τα δύο μεγάλα κόμματα, διαλύει την οικονομία και εξουθενώνει την κοινωνία.
Την ίδια ώρα η Ευρώπη δεν βρίσκει το αντίδοτο να προστατέψει τα κράτη – μέλη της και τα οδηγεί στη λαιμητόμο του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου. Ταυτόχρονα απειλείται η ίδια η συνοχή της και η Νομισματική Ένωση, δηλαδή το νόμισμα της.
Η προσφυγή στο Δ.Ν.Τ καθυστερεί αλλά τα μετρά που ήδη παίρνει η κυβέρνηση φέρνουν τη σφραγίδα του.
Είναι τραγωδία, όμως, να βάζεις το κεφάλι στην άμμο παριστάνοντας την στρουθοκάμηλο.
Διότι τελικά αυτό προτίμησε να κάνει η κυβέρνηση. Λίγο πριν το Πάσχα ο ίδιος ο πρωθυπουργός μιλώντας στο υπουργικό συμβούλιο είχε προαναγγείλει τη σχετική πρωτοβουλία των σοσιαλιστών. Αρα δεν υπάρχει λόγος να ψάχνουμε για γωνία στο δεκάρικο…
Η κυβέρνηση με τις παλινωδίες και την αμηχανία της δημιουργεί ακόμα μεγαλύτερη νευρικότητα στις αδηφάγες αγορές. Ολοι το ομολογούν αυτό με πρώτες και καλύτερες, έγκυρες ευρωπαϊκές εφημερίδες.
Ο συντονισμός ανάμεσα στα κυβερνητικά στελέχη είναι σχεδόν ανύπαρκτος. Το ίδιο και ο συντονισμός του υπουργείου Οικονομικών με τον Οργανισμό Διαχείρισης Δημοσίου Χρέους και τον επικεφαλής τον κ. Χριστοδούλου.
Ωστόσο, έστω και ασυντόνιστη η κυβέρνηση επιτίθεται με σφοδρότητα στα δικαιώματα και τις κατακτήσεις των εργαζομένων. Εκεί ούτε ολιγωρίες σημειώνονται ούτε αμφιταλαντεύσεις.
Η κατάρρευση της πραγματικής οικονομίας ως αποτέλεσμα της αδυναμίας ως αποτέλεσμα της αδυναμίας του λαϊκού εισοδήματος να στηρίξει την κατανάλωση, είναι αυτή τη στιγμή το σημαντικότερο πρόβλημα που αντιμετωπίζει η χώρα. Τα στοιχεία είναι εντυπωσιακά. Πτώση της βιομηχανικής παραγωγής κατά 9,2%, εκτίναξη του πληθωρισμού κατά 3,9% και μείωση των εξαγωγών κατά 13,4%. Τα στοιχεία αφορούν τον μήνα Φεβρουάριο όταν δεν είχαν εφαρμοστεί σε όλη την έκταση τα κυβερνητικά μέτρα. Η ύφεση είναι δραματική. Αποδιαρθρώνει το παραγωγικό και βιομηχανικό δυναμικό της χώρας. Τα νέα μέτρα που ετοιμάζεται να εξαγγείλει η κυβέρνηση για να πείσει τις αγορές να ρίξουν τα τοκογλυφικά επιτόκια θα προκαλέσουν κοινωνικές εκρήξεις. Η ανεργία θα εκτιναχτεί πάνω από 20% και η φορολογική επιδρομή θα στερέψει την αγορά και θα οδηγήσει σε λουκέτο χιλιάδες μικρομεσαίες επιχειρήσεις.
Το νεοφιλελεύθερο οικονομικό μοντέλο που ακολούθησαν με ελάχιστες παραλλαγές τα δύο μεγάλα κόμματα, διαλύει την οικονομία και εξουθενώνει την κοινωνία.
Την ίδια ώρα η Ευρώπη δεν βρίσκει το αντίδοτο να προστατέψει τα κράτη – μέλη της και τα οδηγεί στη λαιμητόμο του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου. Ταυτόχρονα απειλείται η ίδια η συνοχή της και η Νομισματική Ένωση, δηλαδή το νόμισμα της.
Η προσφυγή στο Δ.Ν.Τ καθυστερεί αλλά τα μετρά που ήδη παίρνει η κυβέρνηση φέρνουν τη σφραγίδα του.