Διαβάστε όλο το άρθρο.
”Ποιός θα φανταζόταν έξι μήνες πριν, ότι στις αρχές του 2013, το ευρώ θα περιλαμβάνεται στα νομίσματα του πλανήτη με την πιο ισχυρή άνοδο;
Το ενιαίο νόμισμα της Ευρώπης έχει ανατιμηθεί σχεδόν 7% στο καλάθι των εμπορικών ισοτιμιών, από τα τέλη Ιουλίου. Έχει ενισχυθεί περίπου 25% έναντι του γεν και 10% έναντι του δολαρίου.
Η ισχύς του νομίσματος είναι αποτέλεσμα των κινήσεων που έκανε η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα για να απομακρύνει τον κίνδυνο διάλυσης της ευρωζώνης. Καταδεικνύει επίσης αυτό που ο J. Weidmann, διοικητής της Bundesbank, αποκάλεσε “αυξημένη πολιτικοποίηση” των συναλλαγματικών μηχανισμών.
Ο κ. Weidmann εννοούσε την Ιαπωνία, που χθες άρχισε να πιέζει πιο επιθετικά για πληθωριστικά μέτρα. Αλλά οι ΗΠΑ παραμένουν γερμένες στην ποσοτική χαλάρωση, ενώ η αδυναμία της στερλίνας είναι σαν να επιβάλλεται επισήμως στην Βρετανία (την πιο σημαντική εξαγωγική κατεύθυνση της ευρωζώνης) και ενθαρρύνεται από τις συζητήσεις για έξοδο από την Ευρωπαϊκή Ενωση.
Αν δρομολογείται ένας κρυφός πόλεμος νομισμάτων, η ΕΚΤ απουσιάζει από την δράση, γεγονός που εγείρει ερωτηματικά για το επίπεδο ετοιμότητας της κεντρικής τράπεζας.
Κάποιος θα μπορούσε ακόμη και να σκεφτεί ότι η ΕΚΤ δεν νοιάζεται. Στα τέλη του περασμένου έτους, ο διοικητής Mario Draghi, έδειξε να προσπαθεί να πιέσει φραστικά το νόμισμα, αφήνοντας να λεχθεί ότι στην συνεδρίαση του Δεκεμβρίου συζητήθηκε έντονα περαιτέρω χαλάρωση της νομισματικής πολιτικής και δηλώνοντας ότι είναι δυσοίωνες οι προοπτικές για την οικονομία.
Ομως στις αρχές αυτού του μήνα -ζαλισμένος ίσως από την εντυπωσιακή βελτίωση της ψυχολογίας των αγορών για το ευρώ- ο κ. Draghi είχε πιο επιθετικό τόνο, επιμένοντας ότι δεν συζητήθηκε καν μείωση επιτοκίων στην συνεδρίαση του Ιανουαρίου.
Είναι γεγονός ότι η εμπορική ισοτιμία του ευρώ παραμένει σημαντικά χαμηλότερη από τα επίπεδα του Νοεμβρίου 2004 και Νοεμβρίου 2007, όταν ο προκάτοχός του, Jean-Claude Trichet ανέπτυξε φραστικές παρεμβάσεις για να συγκρατήσει την ανοδο του ευρώ. Και στις δύο εκείνες περιπτώσεις φραστικών παρεμβάσεων, προειδοποίησε εναντίον των «άγριων» κινήσεων στις αγορές συναλλάγματος, αν και με μικρή επιτυχία.
Για ορισμένους συντηρητικούς αξιωματούχους της ευρωζώνης, η άνοδος του ευρώ είναι ίσως ένα ευχάριστο μήνυμα επιστροφής της εμπιστοσύνης στην νομισματική ένωση της Ευρώπης.
Πάντως το νομισματικό σθένος ίσως είναι υπερβολή. Ακόμη κι αν η συναλλαγματική ισοτιμία ευθυγραμμίζεται με τον μακροχρόνιο μέσο όρο, οι καιροί που διανύουμε είναι ιδιαίτεροι, ειδικά για τις πιο αδύναμες οικονομίες της περιφέρειας της ευρωζώνης. Η ανεργία στην ευρωζώνη είναι σχεδόν 12% (σε σύγκριση με περίπου 8% στις ΗΠΑ) και η ΕΚΤ προβλέπει ότι η οικονομία θα συρρικνωθεί και την φετινή χρονιά.
Το ισχυρότερο ευρώ απειλεί να πνίξει μια από τις βασικές πηγές ανάπτυξης: τις καθαρές εξαγωγές που έχουν συμβάλλει θετικά στο ΑΕΠ της ευρωζώνης και στα 10 τελευταία τρίμηνα, σύμφωνα με την Barclays.
Ακόμη και οι ανθεκτικοί Γερμανοί εξαγωγές έχουν λόγους να ανησυχούν, η ισοτιμία ευρώ/γεν έχει μεγάλη σημασία για τις πανίσχυρες αυτοκινητοβιομηχανίες της χώρας. Ο Jean-Claude Juncker, που πολύ πρόσφατα αποσύρθηκε από την προεδρία του eurogroup, προειδοποίησε πρόσφατα ότι το επίπεδο του ευρώ είναι «επικίνδυνα υψηλό».
Ολα αυτά σημαίνουν ότι ο κ. Draghi πρέπει να έχει εναλλακτικό σχέδιο κρυμένο στο μανίκι. Ένα πρώτο βήμα θα μπορούσαν να είναι οι φραστικές παρεμβάσεις στο στυλ Trichet. Όμως η ΕΚΤ θα μπορούσε να προχωρήσει παραπάνω και να προσφέρει περισσότερη μακροχρόνια ρευστότητα, για παράδειγμα, ή να μειώσει περαιτέρω τα επιτόκια.
Αυτό το δεύτερο, δεν θα είναι εύκολο. Αυτό που θα έχει σημασία δεν είναι το βασικό επιτόκιο που ορίζεται για τις τράπεζες που δανείζονται το ρευστό της και κινείται στο 0,75%, αλλά τα βραχυπρόθεσμα επιτόκια στην αγορά. Αυτά έχουν πέσει στο επίπεδο των επιτοκίων καταθέσεων στην ΕΚΤ που δίνεται για τις overnight καταθέσεις και είναι σήμερα μηδέν.
Οπότε στις κινήσεις της ΕΚΤ για να σταματήσει η άνοδος του ευρώ, μπορεί να περιλαμβάνεται η εισαγωγή στις αχαρτογράφητες περιοχές των αρνητικών επιτοκίων, χρεώνοντας τις τράπεζες για την ευχαρίστηση να παρκάρουν τα κεφάλαιά τους.
Ομως ο κ. Draghi πέρσι απέδειξε ότι μπορεί να κινείται δραστικά όταν το απαιτούν οι περιστάσεις. Η δέσμευσή του να κάνει «ό,τι χρειαστεί» για να υπερασπιστεί την ακεραιότητα της ευρωζώνης, άλλαξε το παιχνίδι στις χρηματοπιστωτικές αγορές. Σε έναν αβέβαιο κόσμο, το ένστικτό του λέει να μην αποκλείει καμία επιλογή”.
Πηγή Euro2day
Διαβάστε επίσης :