Και επειδή οι αριθμοί δεν είναι χωρίς σημασία και συνέπειες, λογικά το κουαρτέτο οφείλει να διορθώσει τάχιστα το λάθος του. Που σημαίνει να αναθεωρήσει την οικονομική πολιτική που επιβάλλει και ζητήσει να περιοριστούν τα εισπρακτικά μέτρα. Κι αν αυτό δεν το κάνει το κουαρτέτο, η κυβέρνηση έχει ιερή υποχρέωση απέναντι στους πολίτες και τη χώρα να ζητήσει αναθεώρηση, αλλαγές στο πρόγραμμα και μείωση των φόρων.
Γιατί άλλο πράγμα να σχεδιάζεις μνημόνιο με εκτίμηση ότι η ύφεση θα είναι το 2015 μεγαλύτερη από 3% και άλλα τα μέτρα που λαμβάνονται αν αυτή είναι 0,4% ή ακόμα μικρότερη, ενώ κάποιοι αισιόδοξοι δεν κρύβουν πως θα μπορούσε να είναι οριακά θετικό το τελικό αποτέλεσμα στο τέλος του χρόνου.
Για να καταλάβουμε για ποιο πράγμα μιλάμε θα αναφέρουμε πως 1% του ΑΕΠ σημαίνει πως το ελληνικό δημόσιο μέσω της φορολογίας μπορεί να βάλει στα ταμεία του πάνω από 500 εκατομμύρια ευρώ. Επομένως, ανάλογη θα πρέπει να είναι και η αναθεώρηση των εισπρακτικών μέτρων.
Φρένο λοιπόν στη φοροκαταιγίδα, γιατί όχι μόνο ζημιώνει τους πολίτες, αλλά βλάπτει την οικονομία και τη χώρα. Είναι εφικτό το φρένο; Βεβαίως, αρκεί να μην πέσουμε στο πείσμα των τεχνικών κλιμακίων, στον τοίχο των χοντροκέφαλων που δεν αναγνωρίζουν λάθη και δεν αναθεωρούν πολιτικές.
Αλλά ας αρχίσουμε από τα προφανή. Θα θέσει η κυβέρνηση το θέμα στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων; θα επιμείνει ότι τα δημοσιονομικά αποτελέσματα πετυχαίνονται χωρίς φοροκαταιγίδα; Αν βρει τoίχο στους χαρτογιακάδες των τεχνικών κλιμακίων και τους επικεφαλής του κουαρτέτου θα παλέψει με όλες τις δυνάμεις να πείσει τους πολιτικούς προϊστάμενους, τους υπουργούς Οικονομικών, την καγκελάριο Μέρκελ και τους άλλους αρχηγούς των κρατών;
Το τι μέλλει γενέσθαι θα το δούμε στο σχέδιο του προϋπολογισμού που τις επόμενες εβδομάδες θα κατατεθεί στη Βουλή.