Η αναλυτής των Φαϊνάνσιαλ Τάιμς Βόλφγκανγκ Μουνχάου επικρίνει τις οικονομικές και πολιτικές ελίτ του Δυικού Κόσμου για μυωπία και αδυναμία να παρέμβουν και να αντιμετωπίσουν τις προκλήσεις που απειλούν τις φιλελεύθερες δημοκρατίες.
Ο οίκος Fitch εκπέμπει σήμα κινδύνου τονίζοντας πως η άνοδος του λαϊκισμού και των αντισυστημικών κομμάτων θα πλήξει την παγκόσμια οικονομία.
Σε λιγότερες από 24 ώρες είναι ΄πολλές οι τρεις παρεμβάσεις, τρεις επισημάνσεις για τις επερχόμενες αναταράξεις στις δυτικές κοινωνίες από την άνοδο των εθνικιστικών, ξενοφοβικών και υπέρ του προστατευτισμού δυνάμεων.
Και ο Δεκέμβριος που έρχεται θα είναι κρίσιμος μήνας, γιατί θα φανερώσει σημάδια που αποκαλύπτουν την πορεία που θα ακολουθήσει η ¨γηραιά ήπειρος¨. Αι ειδοί …του Δεκεμβρίου επιβάλλουν εγρήγορση. Οχι μόνο στιγμιαία, αλλά διαρκείας.
Γιατί το μεταπολεμικό συστημικό οικοδόμημα τρίζει συθέμελα, τα συστημικά κόμματα δέχονται ισχυρές πιέσεις και πολύ δυνατά χτυπήματα και τα πολιτικά συστήματα που έχουν οικοδομηθεί δέχονται πιέσεις τόσο από το εσωτερικό, όσο και από το εξωτερικό.
Μετά το Brexit ο νέος κίνδυνος για το κοινό ευρωπαϊκό σπίτι πηγάζει από την Αυστρία και την Ιταλία. Τυχόν εκλογή του ακροδεξιού υποψηφίου προέδρου στην Αυστρία και αναρρίχηση του Μπέμπε Γκρίλο στην Ιταλία, απειλούν να τινάξουν στον αέρα το κοινό ευρωπαϊκό οικοδόμημα.
Υπερβολικό; Οχι τόσο πια. Οσο οι ευρωπαϊκές ελίτ θα εθελοτυφλούν και θα σπρώχνουν τα προβλήματα κάτω από το χαλί, όσο εντείνεται η ανισοκατανομή του εισοδήματος, όσο ο τραπεζικός οδοστρωτήρας παρασέρνει τα πάντα στο διάβα του και οι πολίτες αισθάνονται φοβισμένοι, ανασφαλείς, αδικημένοι και χωρίς προοπτική στη ζωή τους, τόσο θα στήνουν ευήκοουν ους στις σειρήνες του λαϊκισμού, που υπόσχονται επιστροφή στις μέρες της σιγουριάς και της ασφάλειας, οι οποίες σημειωτέον στη λαϊκή συνείδηση δεν είναι πολύ μακριά.
Οσο οι Γερμανοί θα ταπεινώνουν τους άλλους λαούς, όσο ο Σόιμπλε και λοιποί θα προσβάλλει με δηλώσεις και πράξεις ηγέτες άλλων χωρών και λαούς ολόκληρους, τόσο οι φυγόκεντρες τάσεις θα δυναμώνουν.
Γιατί η ιστορική μνήμη δεν είναι τόσο κοντή για να μη θυμάται τη μοίρα της Ευρώπης όταν οι Γερμανοί επιχείρησαν την καθυπόταξη της Ευρώπης με άλλα και όχι οικονομικά μέσα όπως τώρα.
Βρισκόμαστε σε μία καθοριστική καμπή. Και όσο οι δυνάμεις που παράγουν προκλητική ανισότητα στις δημοκρατίες δυτικού τύπου, συνεχίζουν να κυριαρχούν και οι πολιτικές και οικονομικές ελίτ να εθελοτυφλούν, τόσο θα δυναμώνει η αμφισβήτηση και τόσο θα αυξάνουν οι κίνδυνοι επικράτησης των κάθε είδους λαϊκισμών.
Για να αντιληφθούμε τη βάση του προβλήματος, θα αναφέρουμε ότι σύμφωνα με μελέτες την τελευταία τριακονταετία η αναδιανομή του εισοδήματος και η ανισοκατανομή σε βάρος των αδυνάτων πήρε τεκτονικές διαστάσεις. Σύμφωνα με μελέτες το 10% πιο πλούσιο τμήμα του πληθυσμού των δυτικών χωρών, είχε στη δεκαετία του 1980 εισόδημα 7 φορές μεγαλύτερο από το 10% φτωχότερο. Στις μέρες μας το χάσμα διευρύνθηκε και έφτασε στις 9,5 φορές.
Στην Ελλάδα ζήσαμε συγκλονιστικές εισοδηματικές αναδιανομές με την κρίση του Χρηματιστηρίου και τώρα με τα μνημόνια.
Είναι αυτές ενδείξεις για την πορεία που πρέπει να ακολουθήσουν οι ηγεσίες, αλλά μάλλον δεν πρόκειται να κάνουν τίποτα, γιατί όπως αναφέρει στον τίτλο του πολύ ενδιαφέροντος άρθρο του στους Φαϊνάνσιαλ Τάιμς ο Βόλφγκανγκ Μουνχάου, ¨Η Ευρώπη γέμισε Μαρίες Αντουανέττες¨.
Και μέσα σε αυτό το τρικυμισμένο πέλαγος, εμείς ξυλαρμενίζουμε με σημαία εμβληματικές θέσεις, ¨κόκκινες¨ γραμμές και …πράσινα άλογα, αντί να υποτάξουμε το δευτερεύον και το τριτεύον στο πρωτεύον και καθοριστικό, που είναι η σταθερή και βιώσιμη έξοδος της χώρας από την κρίση. Είναι τόσο μεγάλες οι απειλές που οι συμβολισμοί χάνουν την οποιαδήποτε αξία τους, όταν συγκριθούν με το διακύβευμα.
Γιατί τριτεύον θέμα είναι η αύξηση των ομαδικών απολύσεων από το 5% στο 10% όταν αφορά μόνο στο 3 με 5% των εργαζομένων.