Εάν καταρρεύσει το ευρώ, αυτό δεν θα είναι το τέλος αλλά η αρχή της κρίσης, τόνισε ο διεθνούς φήμης Τσέχος οικονομολόγος Τόμας Σέντλατσεκ, μιλώντας στο φετινό TEDxThessaloniki, μία διοργάνωση που στόχο έχει την προβολή ιδεών που αξίζει να διαδοθούν.
Ο Τσέχος οικονομολόγος, ένα από τα «5 λαμπρότερα οικονομικά μυαλά» στον κόσμο κατά την οικονομική Επιθεώρηση του Γέιλ είναι υπέρμαχος της εξεύρεσης μίας κοινής ευρωπαϊκής λύσης για τα χρέη, καθώς, όπως λέει, η Ευρώπη ως σύνολο είναι πολύ πιο σταθερή από ό,τι η Ιαπωνία ή οι ΗΠΑ. «Αν κατακερμάτιζες την Ιαπωνία σε 27 μονάδες, κάποιες απ’ αυτές θα είχαν επίσης προβλήματα» ανέφερε χαρακτηριστικά.
Άλλωστε, για τον Τόμας Σέντλατσεκ, η κρίση δεν είναι πρόβλημα ελληνικό, αλλά ευρωπαϊκό και «η Ελλάδα αποτελεί απλά μία παράπλευρη απώλεια».
Ο Τσέχος οικονομολόγος, το βιβλίο του οποίου «Τα οικονομικά του καλού και του κακού» γνωρίζει διεθνή επιτυχία, επανέλαβε επίσης τη θεωρία του ότι η Ελλάδα είναι η εμπροσθοφυλακή στην παρούσα κατάσταση, υπό την έννοια ότι χρεοκόπησε 10 χρόνια πριν από άλλες χώρες.
Παρομοίασε την κατάσταση μ’ έναν ασθενή σε μανιοκατάθλιψη, που έχει την τάση να μετατρέπει τα ευτυχισμένα χρόνια σε μανίες και τα άσχημα σε βαρύτατες υφέσεις και σημείωσε πως «για τη θεραπεία αυτών των ασθενών πρέπει πρώτα ν’ αντιμετωπίζεις την περίοδο μανίας».
Τόνισε δε ότι «δεν είναι η έλλειψη ανάπτυξης που δημιουργεί το πρόβλημα, αλλά η υπερβολική ανάπτυξη, υπό την έννοια ότι πάντα θέλουμε να αναπτυχθούμε λίγο περισσότερο απ’ ό,τι (μπορεί) η οικονομία» και πως ακριβώς αυτή η κατάσταση ήταν που δημιούργησε το πρόβλημα, το οποίο και χαρακτήρισε «συστημικό».
Εκτίμησε, μάλιστα, πως αυτή θα είναι ενδεχομένως η μοίρα κι άλλων χωρών, ακόμη και της Γερμανίας αν δεν αλλάξουν τον τρόπο χειρισμού της οικονομίας.
Παραλλήλισε ακόμη το χρέος με κάτι που ενώ το δημιουργούμε για να μας εξυπηρετεί, στο τέλος βρισκόμαστε σε θέση υποτέλειας απέναντί του. «Χάσαμε την ελευθερία μας εξαιτίας του χρέους. Καταναλώναμε πολύ περισσότερα από όσα μπορούσαμε και στο τέλος καταλήξαμε σκλάβοι του χρέους» είπε χαρακτηριστικά.
Έθεσε, επίσης, τον προβληματισμό αν η ανάπτυξη θα πρέπει να αντιμετωπίζετε με όρους ποδηλάτου, το οποίο αναπτύσσει μεν ταχύτητα αλλά ο αναβάτης μπορεί να χάσει την ισορροπία, ή να αντιμετωπίζετε ως ένας άνθρωπος που στέκεται ή περπατά κι έχει, κατ’ επέκταση, καλύτερη ισορροπία.
Υπογράμμισε δε ότι παλαιότερα «πουλούσαμε» σταθερότητα και «αγοράζαμε» ανάπτυξη, ενώ τώρα θα πρέπει να «πουλήσουμε» ανάπτυξη και να «αγοράσουμε» σταθερότητα, μειώνοντας το χρέος με δημοσιονομικά πλεονάσματα.
Διαβάστε επίσης :