Η εποχή Σόιμπλε έχει τελειώσει. Οριστικά. Το αν αυτό είναι καλό ή κακό θα το δείξει η Ιστορία. Εκείνη που τους κρίνει όλους άλλωστε. Το θέμα είναι ποιος θα τον αντικαταστήσει στο υπουργείο Οικονομικών της Γερμανίας. Και ποιος, τελικά, θα κρατάει πλέον τα… “κλειδιά” της ευρωζώνης.
Το μεγαλύτερο ερώτημα (και για την Ελλάδα) είναι από ποιο κόμμα θα προέρχεται ο νέος υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας. Από το CDU της Μέρκελ ή από τους Φιλελεύθερους, τους οποίους η καγκελάριος έχει ανάγκη για το σχηματισμό κυβέρνησης;
Με τον Σόιμπλε στη Βουλή, η Μέρκελ θέτει τα θεμέλια μιας κυβερνητικής συνεργασίας με τους Φιλελευθέρους. Ανοίγει πλέον ο δρόμος για να αναλάβουν εκείνοι το νευραλγικό υπουργείο Οικονομικών, μια “απαίτησή” τους για να συνεργαστούν.
Παράλληλα διασφαλίζει ότι στη νέα βουλή αναλαμβάνει πρόεδρος ένας έμπειρος πολιτικός, ο οποίος είναι σε θέση να αντιμετωπίσει τους εθνικιστές του AfD.
Βέρνερ Χόιερ ή Γενς Σπαν ο αντί – Σόιμπλε;
Τα δυο ονόματα που μπήκαν… τελευταία στη λίστα, είναι αυτά του Βέρνερ Χόιερ και του Γενς Σπαν.
Ο πρώτος ανήκει στους Φιλελεύθερους και σήμερα είναι πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων. Άρα, γνωστός της Ελλάδας…
Σε περίπτωση που το υπουργείο Οικονομικών παραμένει σε χριστιανοδημοκρατικά χέρια δεν αποκλείεται να το αναλάβει ο νυν υφυπουργός Οικονομικών Γενς Σπαν.
Ο υφυπουργός του Σόιμπλε δηλαδή. Και δεν είναι μόνο άμεσος συνεργάτης του ο Σπαν. Είναι κάτι σαν… πουλέν του. Είναι τέτοια η εκτίμηση που του έχει ο Σόιμπλε, που τον έχει χαρακτηρίσει «μεγάλη ελπίδα των Χριστιανοδημοκρατών».
Φυσικά είναι δυο από τα πολλά ονόματα που θα ακουστούν μέχρι να συμφωνήσουν Μέρκελ και Φιλελεύθεροι για το σχηματισμό κυβέρνησης. Ήδη άλλωστε ένα από τα ονόματα που “παίζουν” είναι ι εκείνο του επικεφαλής του FDP, Κρίστιαν Λίντνερ.
Δεν ήθελε να φύγει ο Σόιμπλε
Ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, μετά από 9 χρόνια, αποχωρεί από το υπουργείο Οικονομικών. Για να πειστεί, απαιτήθηκαν οι ασφυκτικές πιέσεις συντηρητικών βουλευτών. Όχι γιατί δεν τον ήθελαν στο ΥΠΟΙΚ. Αλλά γιατί τον ήθελαν στη Βουλή.
Τα μέλη του CDU ήθελαν έναν έμπειρο και ισχυρό πολιτικό στη θέση του προέδρου της γερμανικής Βουλή για να μπορεί να αντικρούσει τους λαϊκιστές του ακροδεξιού AfD.
Ο Σόιμπλε, σύμφωνα με τα γερμανικά ΜΜΕ, δεν ήθελε να φύγει από το υπουργείο (του). Για να πειστεί, επιστρατεύτηκε ακόμη και η ίδια η Μέρκελ.
Από το περιβάλλον του Σόιμπλε είχε διαρρεύσει ότι επιθυμία του ήταν να μην αλλάξει πόστο. Άλλωστε ήταν στο τιμόνι του πλέον καθοριστικού υπουργείου τόσο όσον αφορά στη γερμανική όσο και στην ευρωπαϊκή πολιτική.
Αλλά τελικά, άγνωστο πως, δέχτηκε να γίνει πρόεδρος της Βουλής και να αναλάβει το δεύτερο τη τάξει αξίωμα του γερμανικού κράτους.
Στη Γερμανία ο πρόεδρος του ομοσπονδιακού κοινοβουλίου εκλέγεται παραδοσιακά όταν συσταθεί σε Σώμα η νέα Βουλή, 30 μέρες μετά τις γενικές εκλογές. Συνηθίζεται να προέρχεται από την ισχυρότερη κοινοβουλευτική ομάδα.
Σε περίπτωση που δεν είναι εφικτή η εκλογή προέδρου με απόλυτη πλειοψηφία στον πρώτο γύρο, τότε διεξάγεται και δεύτερος. Αν χρειαστεί και τρίτος τότε εκλέγεται αυτός που συγκεντρώνει τις περισσότερες ψήφους. Στην απίθανη περίπτωση ισοπαλίας το γερμανικό σύνταγμα προβλέπει κλήρωση.
Στην εκλογή προέδρου στις 24 Οκτωβρίου, στην πρώτη συνεδρίαση της νέας βουλής, ο Β. Σόιμπλε μπορεί να υπολογίζει στην στήριξη των Συντηρητικών, των Σοσιαλδημοκρατών και των Φιλελευθέρων. Πράσινοι και Εναλλακτική για τη Γερμανία κρατούν ακόμα κλειστά τα χαρτιά τους.
Με πληροφορίες από ΑΠΕ – ΜΠΕ / Deutsche Welle