μέσω του πακέτου διάσωσης την προσεχή Τεταρτη.
Το αίτημα προήλθε καθώς το Ελληνικό χρέος επιδεινώθηκε εκ νέου μετά την αρχική αισιοδοξία ότι το πακέτο χρηματοδότησης από το ΔΝΤ και τα μέλη της ΕΕ, συνολικού ύψους 30 δισεκατομμυρίων ευρώ, θα επιτρέψει στην Ελλάδα να εκδώσει ομολογιακούς τίτλους στην αγορά. Αλλά τα spreads του ελληνικού 10-χρόνου ομολόγου διευρύνθηκαν σε νέα υψηλά επίπεδα, φθάνοντας σε 436 μονάδες βάσης πάνω από την συγκριτική αξιολόγηση με τα γερμανικά bunds, η οποία θα έθετε την απόδοση του χρέους της Ελληνικής Δημοκρατίας λιγο κάτω από το 7,5%.
Ταυτόχρονα, τα αισιόδοξα σχέδια να εκδώσει δολάρια ελληνικά ομόλογα στις ΗΠΑ έχουν περιοριστει σημαντικά. Η πιο πρόσφατη συζήτηση είναι ότι ίσως 1 -2 δισεκατομμύρια δολάρια θα μπορούσαν να τοποθετηθούν με τους Αμερικανούς επενδυτές, πολύ πιο κάτω από τα προηγούμενα σχέδια να πουλήθουν 4 ή περισσότερα δισεκατομμύρια δολάρια όπως αρχικά αναμενόταν, με την τοποθέτηση ομολόγων του Ελληνικού ως «αναδυόμενη αγορά» για να αξιοποιήσει τη φαινομενικά ακόρεστη δίψα των Αμερικανών για το χρέος των αναδυόμενων αγορών.
Αλλά ο λόγος που αυτή η ιστορία αυτή έχει περισσότερο βάθος απ οτι αρχικά φαίνεται , είναι ότι δεν πρόκειται μόνο για την Ελλάδα, η οποία αντιπροσωπεύει μόνον λίγο περισσότερο από το 2% της οικονομίας της ευρωζώνης.
Η πραγματικότητα είναι ότι πολλές χώρες αντιμετωπίζουν παρόμοια προβληματα χρέους, και όχι μόνο των άλλων λεγόμενων PIIGS – Πορτογαλία, την Ιταλία, την Ιρλανδία και την Ισπανία.
Η Ελλάδα μπορεί να αποδειχθεί ότι είναι η τυχερή της υπόθεσης, διότι η κρίση της ήρθε πριν από την Ισπανία ή τις αλλες χωρες οπως αναφερει ο Christopher Woods στο ενημερωτικό του newsletter (η απληστία και ο φόβος) . “Η αναλογία εδώ είναι η αντιφατική μεταχείριση που είχαν οι κάτοχοι ομολόγων της Bear Stearns και την Lehman Brothers».
H Bear διασώθηκε με μια συγχώνευση με την JP Morgan Chase (JPM). Η Lehman, φυσικά, είχε το δικαίωμα να χρεοκοπήσει και να οδηγήσει στη παρολίγον κατάρρευση του χρηματοπιστωτικού συστήματος.
Αυτό που είναι διαφορετικό για την Ελλάδα είναι ότι είναι αρκετά μικρή ώστε να μπορέσει διασωθεί, προσθέτει Ντίλαν Grice της Societe Generale . Πράγματι, κατά τα άλλα, δεν είναι πολύ χειρότερη από τις άλλες χώρες και κατά κάποιο τρόπο βρισκεται σε καλύτερη θέση από τις “ μεγάλες “ χώρες.
Συγκρίνοντας τις PIIGS τις ΗΠΑ, το Ηνωμένο Βασίλειο, τη Γερμανία, την Ιαπωνία και την Γαλλία, η Ελλάδα έχει το δεύτερο χαμηλότερο ποσοστό του χρέους (ομολόγων) που πρέπει να εκδοθεί στο τρέχον έτος. Ανερχεται σε 16%, και είναι λιγότερο από το ήμισυ του 35% για τις ΗΠΑ, εν μέρει επειδή η δομή του χρέους στην Ελλάδα είναι από τις πιο μακροχρόνιες -μεταξύ των μελών του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης -( 14 χρόνια) , που ειναι υπερδιπλάσιο από αυτό των ΗΠΑ που είναι λίγο περισσότερο από έξι χρόνια.
Από πλευράς του δημοσιονομικού έλλειμματος της χώρας ως ποσοστό του ΑΕΠ, στην Ελλάδα προβλέπεται 2010 έλλειμμα της τάξης του 10%, που είναι μικρότερο από εκείνο των ΗΠΑ, της Ιρλανδίας και του Ηνωμένου Βασίλειου και βάσει των επίσημων στοιχειων χρέους προς το ΑΕΠ. Η Ελλάδα δεν είναι πολύ χειρότερη από τις ΗΠΑ ή το Ηνωμένο Βασίλειο και άλλες ευρωπαϊκές ομολόγους της, όπου η πραγματική επιβάρυνση είναι εκτός ισολογισμού, με τη μορφή συντάξεων και των υποχρεώσεων για την υγεία.
Το πραγματικό ερώτημα, βρίσκεται στα επιτόκια και στους ρυθμούς ανάπτυξης μιας χώρας. «Η αναπόφευκτη αριθμητική πίσω από τη βιωσιμότητα του χρέους είναι ότι το επιτοκίο που καταβάλλει μια χώρα για το χρέος της πρέπει να ισούται με το ονομαστικό ρυθμό ανάπτυξης της χώρας αυτής”, .
“Αν αυτο ισχύει , με τα επιπρόσθετα έσοδα της κυβέρνησης που δημιουργούνται από την οικονομική ανάπτυξη τοτε η χωρα θα ειναι σε θεση να πληρώσει τα κουπόνια για το χρέος.” Αν όχι, το χρέος επεκτείνεται γρηγορότερα από ότι θα ήταν δυνατό να εξευρεθούν εσόδα για την κάλυψη του κόστους των τόκων,
Αυτό είναι που κάνει την αύξηση των αποδόσεων των ελληνικών ομολόγων τόσο ανησυχητική. Με αποδόσεις των ομολόγων του τώρα πάνω από το 7%, είναι πιο δύσκολο για την οικονομία της να βρεθεί μπροστά από το χρέος. Η αργή αύξηση, δεν δημιουργει το κλιμάκιο εισοδήματος να καταβάλει τους τόκους, οπότε οι άλλες δραστηριότητες, πρέπει να περικοπούν.
Η Ιαπωνία ήταν σε θέση να αποφύγει μια κρίση του χρέους απέναντι στην μαζική δανείων, επειδή τα επιτόκια της είναι για τόσο μεγάλο διάστημα , μόλις 1,19% για τα 10-χρόνια κρατικών ομολόγων. Αλλά και για τις άλλες χώρες οφειλέτες, το χρέος μπορεί να συσσωρεύεται πολύ ταχύτερα από τι η οικονομία μπορεί να αναπτυχθεί. Η αύξηση των αποδόσεων των ομολόγων ελληνικού αποτελεί μια απειλή που μπορεί να διορθωθεί μόνο με τον απόλυτο ελενχο του φαύλου κύκλου στον οποίο έχει περιέλθει.
Γι ‘αυτό ίσως η Ελλάδα είναι μια προ επισκόπηση πρώτης γραμμής για δημοσιονομικές κρίσεις στο μέλλον.” Χρέος που αναπτύσσεται ταχύτερα από την οικονομία είναι μια συνταγή για την καταστροφή”.