Η χώρα πρέπει να δανειστεί τουλάχιστον 8,5 δις μέχρι τις 12 Μαΐου. Ακόμα κι αν αύριο – μεθαύριο ο κος Παπακωσταντίνου ζητούσε την ενεργοποίηση του μηχανισμού είναι εξαιρετικό αμφίβολο αν οι ευρωπαϊκές χώρες θα μπορούσαν να κάνουν τις εκταμιεύσεις. Απαιτούνται όπως είναι γνωστό στις περισσότερες περιπτώσεις, αποφάσεις των εθνικών κοινοβουλίων. Σε ό,τι δε αφορά τη Γερμανία της είναι σχεδόν αδύνατο ως και οδυνηρό πριν γίνουν οι τοπικές εκλογές στις 9 Μαΐου.
Ζεστό και άμεσα διαθέσιμο χρήμα έχει το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Ανθρωποι του θα είναι εδώ τη Δευτέρα το πρωί για να “πιάσουν δουλειά” και να μας “συμμορφώσουν”.
Στη Βουλή το μεσημέρι της Παρασκευής, ο πρωθυπουργός παραδέχτηκε την παράδοση της χώρας στις αγκαλιές του Ταμείου και κατηγόρησε γι’ αυτό τις κυβερνήσεις του νεώτερου Καραμανλή.
Στο εξής θα παρακολουθούμε μια φαρσοκωμωδία για το ποιος από τους πυλώνες του δικομματισμού έχει την ευθύνη για την εγκατάσταση του Δ.Ν.Τ στη χώρα. Ο καθένας θα λέει τη μισή αλήθεια καταγγέλλοντας τον άλλο για την κατάσταση.
Η ουσία όμως δεν αλλάζει. Τριανταπέντε χρόνια μετά τη μεταπολίτευση το σύστημα της εναλλαγής των δύο μεγάλων κομμάτων στην εξουσία, ομολογεί την αποτυχία του. Στέλνει εκατομμύρια ελλήνων στα όρια της εξαθλίωσης. Αφού κατασπατάλησε πόρους και επιδοτήσεις, αφού ανέδειξε νέα επιχειρηματικά τζάκια πλάι στα παραδοσιακά, αφού αποσάθρωσε τον παραγωγικό ιστό της χώρας και την οδήγησε σε ουσιαστική αποβιομηχάνιση, παραδίδει τη σκυτάλη στους μονεταριστές συνεργάτες του “σοσιαλιστή” Στρος Καν. Το τι πρόκειται να επακολουθήσει είναι γνωστό. Οσοι τυχόν έχουν απορίες ας στρέψουν το βλέμμα τους στην γειτονική Ρουμανία και την Ουγγαρία. Ανθρωποι εξαθλιωμένοι, στο όριο της επιβίωσης χωρίς ελπίδα. Το δημόσιο συρρικνωμένο αποχωρεί από την Παιδεία, την Υγεία, τις Μεταφορές την Ενέργεια.
Το μόνο που συμβαίνει είναι ότι οι χώρες πληρώνουν τα χρέη τους στα όρνεα του αρπακτικού καπιταλισμού. Για το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο σημασία έχουν οι αριθμοί κι όχι οι άνθρωποι. Εφόσον οι χώρες πληρώνουν τα χρέη τους στους τοκογλύφους δανειστές τότε το Δ.Ν.Τ κάνει τη δουλειά του. Η παρουσία του στην Ελλάδα αυτό είναι το πρώτο πράγμα που θα εγγυηθεί. Μπας και χάσουν τα λεφτά τους οι διεθνείς τοκογλύφοι.
Μαζί με την ελληνική κυβέρνηση έπαιξε κι έχασε η Ευρωπαϊκή Ένωση κι η Ευρωζώνη. Τώρα πια καταρρέει ο μύθος του ισχυρού νομίσματος και της κοινοτικής αλληλεγγύης.
Οι έλληνες πολίτες καλούνται να δυστυχήσουν για να αποπληρωθούν χρέη. Εργαζόμενοι, άνεργοι συνταξιούχοι είναι αυτοί που καλούνται να πληρώσουν. Επειδή το τίμημα είναι βαρύ και το κέρδος αβέβαιο μήπως ήρθε η ώρα να αμφισβητηθεί το κυρίαρχο πολιτικό σύστημα που τριανταπέντε χρόνια παράγει ανισότητες συσσωρεύοντας κέρδη για τους λίγους και – τώρα πια – εξαθλίωση για τους πολλούς.