Σε κύριο άρθρο τους οι Financial Times αποδομούν την υπερασπιστική γραμμή του Bob Diamond, πρώην ισχυρού άντρα της πανίσχυρης βρετανικής Barclays, που εμπλέκεται στο σκάνδαλο χειραγώγησης επιτοκίων.
Σύμφωνα με το δημοσίευμα ”Το πρώτο λάθος ήταν η γραβάτα”
”Η γραβάτα! Αυτό ήταν το πρώτο του λάθος. Ήταν εκθαμβωτική: Ένα έντονο πράσινο που έμοιαζε με το σορτσάκι της Maria Sharapova στο Wimbledon. Την φόρεσε πάνω σε γαλάζιο πουκάμισο, που πάντα θεωρείται προκλητική επιλογή.
Στην τηλεοπτική οθόνη, σχεδόν σε τύφλωνε. Ήταν το είδος της γραβάτας που θα μπορούσε να φορέσει ο πατέρας της νύφης, για αυτή τη φορά και μόνο. Όλοι γύρω του ήταν στα σκούρα μπλε και τα μωβ. Ακόμη και οι δημοσιογράφοι φορούσαν τις ταπεινές γραβάτες που φορά κανείς στην κηδεία ενός γνωστού, όταν το μαύρο είναι μόνο για τους κοντινούς συγγενείς. Το έντονο πράσινο δεν υποδήλωνε μεταμέλεια. Ούτε τίποτε άλλο απ’όσα είπε.
Ο Bob Diamond ήλθε αντιμέτωπος με την ειδική επιτροπή του υπουργείου Οικονομικών επί τρεις ώρες συσκότισης, που έριξαν ελάχιστο φως στο αρχικό ζήτημα το οποίο υποτίθεται ότι θα συζητιόταν.
Δεν έμεινε καμία αμφιβολία για την άποψή τους όσον αφορά την συμπεριφορά των «χειραγωγών» του Libor στην Barclays: Είναι «άθλια», «ανεύθυνη», «αποτρόπαια», «λάθος».
Εξίσου, δεν έμεινε καμία αμφιβολία για την άποψή για τα 140.086 μέλη του προσωπικού των 141.100 της τράπεζας (σύμφωνα με την ετήσια έκθεση 2011), που είπε ότι δεν εμπλέκονται άμεσα. «Η ιστορία θα δείξει ότι η Barclays είναι ένας καταπληκτικός οίκος, εξαιτίας των ανθρώπων του.»
Έδειξε όμως να δυσκολεύεται να θυμηθεί ότι ο αριθμός του προσωπικού είχε μόλις μειωθεί: Συνέχιζε να μιλάει για τον ρόλο του σε ενεστώτα χρόνο: «Ως διευθύνων σύμβουλος έχω τακτικές επίσημες συναντήσεις», «Είμαι ο CEO σήμερα», «Μπορώ να αντιμετωπίσω το θέμα». Έδειξε να βρίσκεται σε άρνηση και όχι μόνο για πράγματα που προσπαθούσε να αρνηθεί.
Οι απαντήσεις του κ. Diamond θα έμοιαζαν εξωπραγματικές, αν δεν είχαμε ακούσει τον James Murdoch για ανάλογο χρονικό διάστημα με ανάλογο ύφος. Ίδιο κούρεμα, διαφορετική προσέγγιση. Δεν ήξερε. Κανένας δεν του είπε τίποτα. Ήταν όλα ένα σφάλμα λίγων απατεώνων δημοσιογράφων -συγνώμη εννοούσα traders. «Γιατί δεν γνωρίζατε;» «Δεν έφτασε στο επίπεδό μου».
Όταν του ζητήθηκε από τον βουλευτή David Ruffley ένα καθαρό ναι ή όχι, απάντησε με εκατοντάδες λέξεις. Όταν τον ρώτησε ο βουλευτής John Thurso να μιλήσει για τους μικρούς επιχειρηματίες, είπε για «τον κόσμο που κοιτάει τις μικρές επιχειρήσεις» με έναν τρόπο που ήταν μάλλον απαξιωτικός.
Και μετά έπεσε κατευθείαν στην θεωρία. Και αυτή, όχι το επιτόκιο Libor είναι το πραγματικό πρόβλημα: Η σχεδόν ομόφωνη αίσθηση των απλών ανθρώπων ότι τα προβλήματά τους, για τις τράπεζες, δεν είναι και καμιά σπουδαία υπόθεση.
Ο κ. Diamond επίσης αποκαλούσε τα μέλη της επιτροπής με το μικρό τους όνομα (εκτός του προέδρου που αποκαλούσε «πρόεδρο»), που ήταν μια επίσης “κουφή” στρατηγική. Καλά, η Barclays του πήρε όλη την υποστήριξη δημοσίων σχέσεων όταν καθάρισε το γραφείο του;
Δεν προσπάθησε, όπως φοβούνταν αρκετοί, να τινάξει την Bank of England. Και ο κόσμος θα είναι πλεον ακόμη πιο μπερδεμένος για το ποιος είπε τι σε ποιόν, πότε και γιατί.
Όμως το πιο σημαντικό ήταν ότι έχασε την ευκαιρία να κάνει κάτι για να βοηθήσει την επιχείρηση που ισχυρίζεται ότι αγαπάει: Να πείσει τους πελάτες, και τους μετόχους εντέλει, ότι είναι ένας οργανισμός που βρίσκεται στο πλάι τους και στο ίδιο μήκος κύματος”.
Πηγή Euro2day
Διαβάστε επίσης :