(συγχωνεύσεις και εξαγορές) καθώς οι περιορισμοί στην άντληση κεφαλαίων, τα υψηλά επιτόκια και η αστάθεια των αγορών αποθάρρυναν τέτοιου είδους deals. Οπως αναφέρεται σε έρευνα της ICAP DataBank, ο αριθμός των συμφωνιών όλων των κατηγοριών ανήλθε σε 345 το 2009 από 450 το 2007, ενώ και η αξία τους περιορίστηκε από 1,35 δισ. ευρώ σε 658 εκατ. ευρώ.
Η συνένωση επιχειρήσεων μπορεί να βοηθήσει σε μια πιο γρήγορη διείσδυση σε μια νέα αγορά (είτε γεωγραφική είτε σε νέο κλάδο) σε σχέση με την οργανική ανάπτυξη ή την υιοθέτηση μια στρατηγικής που ενδεχομένως να ήταν κοστοβόρα και υψηλού ρίσκου. Σε άλλες περιπτώσεις, οι συγχωνεύσεις και εξαγορές έχουν αμυντικό χαρακτήρα, με στόχο την προστασία του μεριδίου αγοράς σε μια φθίνουσα ή συγκεντρωμένη αγορά.
Σε γενικές γραμμές, ο λόγος της συνένωσης ενός οργανισμού με κάποιον άλλο οργανισμό είναι η επίτευξη των στρατηγικών στόχων του πιο γρήγορα και με χαμηλότερο κόστος σε σχέση με το εάν ενεργούσε μόνος του, λόγω των οικονομιών κλίμακας που επιτυγχάνονται, της δυνατότητας σταυροειδών πωλήσεων (Cross-selling) και των συνεργειών που αναπτύσσονται.
Οι συγχωνεύσεις και εξαγορές αναδείχθηκαν ως μια από τις βασικότερες μορφές στρατηγικής επέκτασης και ανάπτυξης των επιχειρήσεων που κερδίζουν συνεχώς έδαφος στο σύγχρονο ανταγωνιστικό περιβάλλον αλλά μεταβάλλονται σημαντικά σε σχέση με την οικονομική συγκυρία, αυξάνονται δηλαδή κατά τη διάρκεια της ανάπτυξης και μειώνονται κατά τη διάρκεια της ύφεσης
Η γενική επιβράδυνση σε μια οικονομία και η συνεπαγόμενη μείωση της ζήτησης οδηγεί σε πλεονάζουσα δυναμικότητα σε έναν κλάδο. Οι συγχωνεύσεις μπορούν να εξαλείψουν αυτήν την πλεονάζουσα δυναμικότητα με την ενοποίηση των υφιστάμενων επιχειρήσεων. Όμως κατά τη διάρκεια της ύφεσης οι επιχειρήσεις αντιμετωπίζουν περιορισμούς άντλησης κεφαλαίων και έτσι δεν είναι σε θέση να πληρώσουν την αξία μιας επιχείρησης προς εξαγορά.
Τότε, οι εξαγορές – συγχωνεύσεις αναβάλλονται μέχρι η αγορά να γίνει πιο διαυγής.