Η Γαλλίδα πολιτικός απηύθυνε έκκληση για επείγουσα συντονισμένη δράση πολιτικής, περιλαμβανομένης της υποχρεωτικής αναδιάρθρωσης της κεφαλαιακής δομής των ευρωπαϊκών τραπεζών.
“Οι εξελίξεις αυτό το καλοκαίρι έχουν δείξει πως βρισκόμαστε σε μία επικίνδυνη νέα φάση”, δήλωσε η διευθύντρια του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, Κριστίν Λαγκάρντ, σε μία ετήσια συγκέντρωση παγκόσμιων διαμορφωτών πολιτικής την οποία φιλοξενεί η Ομοσπονδιακή Τράπεζα του Κάνσας Σίτι.
“Το στοίχημα είναι σαφές: κινδυνεύουμε να δούμε την εύθραυστη ανάκαμψη να εκτροχιάζεται. Πρέπει λοιπόν να δράσουμε τώρα.”
Οι ανεπτυγμένες οικονομίες πρέπει να σφυρηλατήσουν μακροπρόθεσμα σχέδια προκειμένου να θέσουν υπό έλεγχο το χρέος τους, αλλά την ίδια στιγμή δεν θα πρέπει να επιδιώξουν τόσο γρήγορο “σφίξιμο της ζώνης” ώστε να τεθεί σε κίνδυνο η ανάκαμψη, είπε η Λαγκάρντ.
“Για να το πούμε απλά, οι μακροοικονομικές πολιτικές πρέπει να υποστηρίζουν την ανάπτυξη”, δήλωσε η πρώην υπουργός Οικονομικών της Γαλλίας στην πρώτη βαρυσήμαντη ομιλία της για την οικονομική πολιτική αφότου ανέλαβε επικεφαλής του ΔΝΤ.
“Η νομισματική πολιτική θα πρέπει επίσης να παραμείνει σε υψηλό βαθμό προσαρμοσμένη, καθώς ο κίνδυνος της ύφεσης υπερακοντίζει τον κίνδυνο του πληθωρισμού”, είπε, προσθέτοντας πως η κεντρική τράπεζα πρέπει να είναι έτοιμη να επανέλθει σε αντισυμβατικές δράσεις πολιτικής αν χρειαστεί.
Οι ευρωπαϊκές τράπεζες χρειάζεται να αναδιαρθρώσουν την κεφαλαιακή τους δομή, είπε, προσθέτοντας πως ο πιο αποτελεσματικός τρόπος να το κάνουν αυτό θα είναι “υποχρεωτική ουσιαστική αναδιάρθρωση της κεφαλαιακής δομής” μέσω ιδιωτικών διαύλων ει δυνατόν, διαφορετικά μέσω κάποιας μορφής δημόσιας χρηματοδότησης σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Οι ευρωπαϊκές χώρες θα πρέπει επίσης να εφαρμόσουν σχέδια μείωσης του ελλείμματος με ένα “αξιόπιστο οικονομικό μονοπάτι” — περιλαμβανομένης, είπε, της συνεχιζόμενης υποστήριξης από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα.
Στις Ηνωμένες Πολιτείες, η εστίαση σε μακροπρόθεσμη δημοσιονομική σταθεροποίηση δεν θα πρέπει να αγνοεί τη σημασία της δημιουργίας μεσοπρόθεσμης ανάπτυξης, είπε.
“Στο τέλος-τέλος ποιος θα πιστέψει ότι οι δεσμεύσεις να περικοπούν οι δαπάνες μπορούν να επιζήσουν μιας μακράς στασιμότητας με παρατεταμένη υψηλή ανεργία και κοινωνική δυσαρέσκεια;” αναρωτήθηκε.
Οι διαμορφωτές πολιτικές θα πρέπει επίσης να σταματήσουν τη διολίσθηση της αγοράς κατοικιών στις ΗΠΑ, είπε, βασιζόμενοι στην επέμβαση κυβερνητικών υπηρεσιών χρηματοδότησης στέγης και σε πιο επιθετικά προγράμματα προκειμένου να μειωθεί το χρέος των ιδιοκτητών κατοικίας.