Διαβάστε όλο το άρθρο με τίτλο: Διάχυτη εχθρότητα απέναντι στην Ε.Ε.
Ο Βρετανός David Cameron δεν είναι σε καμία περίπτωση ο μόνος ηγέτης της Ευρώπης που προσπαθεί να ξεπεράσει το κύμα της αντι-ευρωπαϊκής ψυχολογίας το οποίο συνεχώς μεγαλώνει μεταξύ των ψηφοφόρων του και που προκλήθηκε, σε ένα βαθμό, από την τριετή δημοσιονομική και οικονομική κρίση που μαστίζει την ήπειρο.
Από τις 10 μεγαλύτερες χώρες της ΕΕ, μόνο η Γερμανία και η Αυστρία έχουν αποφύγει την κατάρρευση ή την αποκαθήλωση των κυβερνήσεών τους, από τότε που ξέσπασε η κρίση, εν μέσω ενός αντι-ευρωπαϊκού λαϊκισμού που διαρκώς αυξάνεται τόσο από την αριστερά όσο και από την δεξιά.
Πρόσφατη έρευνα του Ευρωβαρόμετρου έδειξε οτι μόνο το 30% των Ευρωπαίων έχουν θετική άποψη για την ΕΕ, έναντι ποσοστού 52% μόλις πριν πέντε χρόνια. Μάλιστα, η έρευνα έδειξε ότι σε ορισμένες χώρες της ΕΕ υπάρχει τόση καχυποψία απέναντι στην ΕΕ όση υπάρχει και στην Βρετανία –ειδικά στην Ελλάδα και την Ισπανία που υποφέρουν τα χειρότερα.
Μέχρι στιγμής, οι φόβοι των Βρυξελλών ότι θα αναλάβει τον έλεγχο κάποιας χώρας της ευρωζώνης ένα απροκάλυπτα ευρωσκεπτικιστικό κόμμα, ταράσσοντας την ομοφωνία που χρειάζεται να για εφαρμοστούν τα μέτρα καταπολέμησης της κρίσης, δεν έχουν ξεσπάσει -αλλά πλησιάζουν πολύ.
Για τους Ευρωπαίους ηγέτες η πιο αγωνιώδης εκλογική κούρσα έγινε στην Ελλάδα, όταν το ακροαριστερό κόμμα ΣΥΡΙΖΑ έχασε για μόλις 3 ποσοστιαίες μονάδες την θέση του μεγαλύτερου κόμματος, υποσχόμενο να καταργήσει το μνημόνιο των 172 δισ. ευρώ. Σε πρόσφατες δημοσκοπήσεις ο ΣΥΡΙΖΑ εμφανίζει άνετο προβάδισμα έναντι της κεντροδεξιάς Νέας Δημοκρατίας, ενώ το νεοναζιστικό κόμμα της Χρυσής Αυγής έρχεται τρίτο.
Σε άλλες χώρες που βρίσκονται στο μνημόνιο πάντως, η πολιτική αναταραχή ειναι μικρότερη και το αντι-ευρωπαϊκό κλίμα έχει παίξει πολύ μεγαλύτερο ρόλο στον «πυρήνα» των πιστωτών της ΕΕ.
Στις εκλογές του 2011 στην Φινλανδία, το λαϊκό κόμμα των Αληθινών Φινλανδών «παρά τρίχα» έχασε την εξουσία, έχοντας δεσμευθεί ότι δεν θα υποστηρίξει άλλες διασώσεις. Στις περσινές ολλανδικές εκλογές, οι ακροαριστεροί Σοσιαλιστές και το δεξιό κόμμα της Ελευθερίας επί πολλές εβδομάδες αντάλλασσαν προεκλογικές ευρωσκεπτικιστικές απόψεις, πριν επικρατήσει την τελευταία στιγμή το κεντροαριστερό Εργατικό Κόμμα. Αναλόγως και στις περσινές γαλλικές εκλογές, το Αριστερό Μέτωπο του Jean-Luc Mélenchon και το Εθνικό Μέτωπο της Marine Le Pen κατέκτησαν μαζί σχεδόν το ένα τρίτο των ψήφων στον πρώτο γύρο, με προεκλογικές πλρατφόρμες που έβριθαν επικρίσεων προς τις Βρυξέλλες.
Η Heather Grabbe, επικεφαλής Ευρωπαϊκών Υποθέσεων του Open Society Institute, που έχει μελετήσει τον αντι-ευρωπαϊκό λαϊκισμό, προειδοποιεί ότι τα «παρά τρίχα» εκλογικά αποτελέσματα δεν είναι αντιπροσωπευτικά βαρόμετρα για την οργή κατά των Βρυξελλών, αφού οι έρευνές της δείχνουν ότι η αντι-ευρωπαϊκή ψυχολογία είναι πολύ εντονότερη και πολύ βαθύτερη απ’όσο δείχνουν οι κάλπες.
Αυτή η ψυχολογία θα δοκιμαστεί και πάλι, ειδικά στις εκλογές του επόμενου μήνα στην Ιταλία, όπου ο πρώην πρωθυπουργός Silvio Berlusconi επιχειρεί να κεφαλαιοποιήσει την αυξανόμενη δυσαρέσκεια των ψηφοφόρων, με εκστρατεία που επικρίνει την αντιμετώπιση της κρίσης, έτσι όπως την καθοδήγησε η Γερμανία. Αλλά και εντός της Γερμανίας, το κίνημα των Ελεύθερων Ψηφοφόρων κατά των διασώσεων πήρε καλά ποσοστά στις βαυαρικές εκλογές και σκοπεύει να επιτεθεί στις επικείμενες εθνικές εκλογές του Σεπτεμβρίου με έντονες επικρίσεις για την διαχείριση της κρίσης από την ΕΕ.
«Η κρίση του ευρώ είναι κρίση διοίκησης, γιατί ο κόσμος νοιώθει εξοργισμένος και ψάχνει να ρίξει την ευθύνη σε κάποιους,» σχολιάζει η κα Grabbe. “Οι πολίτες είναι εξοργισμένοι με τις κυβερνήσεις τους, που δεν έχουν τον έλεγχο της οικονομίας τους.»
Πηγή Euro2day
Διαβάστε επίσης :