“Η off shore εταιρεία είναι ανίκητη,απόρθητη κρυψώνα,η ερωμένη κάθε μεγαλοεπιχειρηματία,αλλά και κάθε απατεώνα,είναι παγκόσμιος θεσμός απαραίτητος στους σεβόμενους τη μεγάλη τους περιουσία ,τις αμέτρητες φιλοδοξίες ,την ελαστικότητα στις επιχειρηματικές διαδικασίες,στους επιθυμούντες να κρυφτούν από την εφορία,από τους διεκδικητές των περιουσιών που αποκτήθηκαν με νομότυπο ή παράνομο,αλλά σχεδόν πάντα με ανήθικο τρόπο”.
Ο ορισμός της υπεράκτιας εταιρείας ανήκει όχι σε κάποιον ειδικό, αλλά στον απόστρατο αξιωματικό του ΠΝ και νυν συγγραφέα, Αντώνη Κακαρά. Σε ανύποπτο χρόνο είχε γράψει το βιβλίο “OFF SHORE ,αγάπη μου” και η έρευνα που είχε κάνει για τον τρόπο λειτουργίας τους αποδεικνύεται πολύ χρήσιμη ,για να καταλάβουν οι πάντες , γιατί όσοι “τα έχουνε πολλά” – τα λεφτά εννοείται- φτιάχνουν και μια τέτοια εταιρεία-κρυψώνα.
Η διαδικασία για να αποκτήσει κάποιος μια off shore,είναι εξαιρετικά απλή. Αρκεί ένας δικηγόρος που θα εκπροσωπεί αυτόν που έχει τα λεφτά και τα περιουσιακά στοιχεία. Χρειάζονται δυο,τρία άτομα απολύτου εμπιστοσύνης που θα είναι τα μέλη του ΔΣ, ένα τύπωμα των απαραίτητων μετοχών,και μια δήλωση του ή των περιουσιακών στοιχείων που μπαίνουν “υπό τη κάλυψη” της off shore.Σύμφωνα με τα στοιχεία που κυκλοφορούν και είχε συγκεντρώσει ο συγγραφέας Α.Κακαράς,στην Ελλάδα,πρέπει να λειτουργούν περισσότερες από 3000 “υπεράκτιες εταιρείες”!
Η συνήθης πρακτική ,είναι ο ιδιοκτήτης-σκιά της off shore να εντάσει σ΄ αυτή ένα μόνο περιουσιακό στοιχείο κι αυτό δεν γίνεται τυχαία. Μ΄ αυτό το τρόπο είναι πολύ πιο εύκολη η μεταβίβαση των μετοχών της εταιρείας -αν κάτι πάει στραβά- σ΄ένα φυσικό πρόσωπο ή ακόμη καλύτερα σε άλλη off shore. Στη πρώτη περίπτωση η φορολογία που θα πληρώσει το φυσικό πρόσωπο είναι εξαιρετικά χαμηλή,στη δεύτερη περίπτωση δεν υπάρχει φορολογία! Γι΄ αυτό και την προτιμούν. Η τακτική “ένα περιουσιακό στοιχείο σε κάθε υπεράκτια εταιρεία” διασφαλίζει ακόμη ότι αν αυτή “εντοπιστεί” και μπει στο στόχαστρο έρευνας ,τότε -ίσως- θα χαθεί το ένα και μοναδικό περιουσιακό στοιχείο που καλυπτόταν απ΄ αυτή ,χωρίς να συμπαρασύρει τα υπόλοιπα περιουσιακά στοιχεία του ενδιαφερόμενου.
Οι μετοχές της off shore είναι συνήθως ανώνυμες,με την επισήμανση “στον φέροντα”,συνεπώς όποιος τις έχει στα χέρια του ελέγχει και την περιουσία της εταιρείας. Αν θέλει να τις μεταβιβάσει ,μπορεί εύκολα να το κάνει χωρίς τη μεσολάβηση συμβολαιογράφου,εφορίας κ.λ.π. Αρκεί η σύνταξη ενός πρακτικού των μετόχων ,το οποίο το δίνει στο δικηγόρο του για να αποφύγει …περιττές εμφανίσεις. Ο δικηγόρος απλά θα ενημερώσει το βιβλίο πρακτικών για την αλλαγή του διοικητικού συμβουλίου της εταιρείας κι έτσι απλά το ή τα περιουσιακά στοιχεία αλλάζουν χέρια,χωρίς να το μάθει κανείς.
Όσο για τις υποχρεώσεις της off shore; Συμβολικά έξοδα λειτουργίας προς τη χώρα φιλοξενίας και η σύνταξη των πρακτικών των ΔΣ κάθε χρόνο,μέσω των οποίων επιβεβαιώνεται η εύρυθμη λειτουργία της υπεράκτιας εταιρείας.
Τι θα γίνει τώρα με όσα καθημερινά αποκαλύπτονται και δήθεν όλους μας αφήνουν έκπληκτους; Ο συγγραφέας,ως μη ειδικός επί του θέματος,δίνει τη καλύτερη πρόγνωση απ΄ όλους τους ειδήμονες:
“Η OFF SHORE είναι σημείο των καιρών μας,στήριγμα,ομπρέλα,ασπίδα,πανοπλία,μανδύας,θυρίδα ασφαλείας,απόδειξη και αναγκαίο παρακολούθημα της καπιταλιστικής διάρθρωσης,απόδειξη επίσης της διεφθαρμένης πλευράς της παγκοσμοιοποίησης,πιστή ερωμένη του ιδιοκτήτη που τον κρατάει κρυμμένο,μαζί με την περιουσία του και ίσως κάποιες τύψεις του. Μέχρι που η κοινωνική οργή για το ρόλο δημοσίων προσώπων της πολιτικής,κοινωνικής,επιχειρηματικής και εκκλησιαστικής πλευράς ,παίρνει εκρηκτικές διαστάσεις αλλά…εκεί μένει συνήθως.
Οι άλλοι έχουν κάνει τη δουλειά τους. Ας υποστηρίζουν και σωστά ,ειδικά σήμερα,πως το ανεξέλεγκτο μεταξύ των άλλων δραστηριοτήτων και των off shore είναι μία από τις αιτίες της κρίσης,μακάρι να πέφτουμε έξω αλλά φοβούμαστε πως δεν πρόκειται να τις θίξουν,γιατί έτσι θα έβγαζαν κάποιοι μόνοι τους τα μάτια τους”. Ποιος μπορεί να διαφωνήσει;