Σε παρέμβαση υπέρ της πραγματικής οικονομίας για την έξοδο της χώρας από την βαθιά ύφεση και την οικονομική κρίση που αποκτά χαρατηριστικά μονιμότητας, με οδυνηρές συνέπειες για το σύνολο των πολιτών, προχώρησε ο Πρόεδρος του ΤΕΕ.
Χωρίς ύπαρξη συγκεκριμένων όρων, και όχι προφορικών δεσμεύσεων για χρηματοδότηση των δημόσιων έργων, η ανακεφαλαιοποίηση του τραπεζικού συστήματος δεν θα βγάλει τη χώρα από την ύφεση τονίζει ο Πρόεδρος του ΤΕΕ Χρήστος Σπίρτζης.
Με δυο επιστολές, η μια προς τον Πρωθυπουργό Λουκά Παπαδήμο και η άλλη προς τον υπουργό Μάκη Βορίδη, τους καλεί να παρέμβουν άμεσα και να λύσουν τον “γόρδιο δεσμό” της απραξίας, αναβλητικότητας και ανυπαρξίας στρατηγικού σχεδίου στον τομέα των δημόσιων υποδομών, των μόνων, όπως τονίζει, που μπορούν να έχουν άμεσα θετικά αποτελέσματα στο σύνολο της οικονομίας και ταυτόχρονα να διασφαλίσουν ότι θα επανακάμψει το επενδυτικό ενδιαφέρον για τη χώρα μας.
Ο χρόνος που επέλεξε για την διπλή παρέμβαση ο Πρόεδρος του ΤΕΕ δεν είναι τυχαίος.
Επιθυμία του τεχνικού κόσμου είναι να καταστήσει φανερό προς κάθε κατεύθυνση πως η προεκλογική περίοδος δεν μπορεί να αναστέλει, και μάλιστα εν μέσω των δεινών συνθήκών που έχουν διαμορφωθεί, κάθε προσπάθεια για έξοδο από την κρίση.
“Ο κίνδυνος της χρηματοδότησης του τραπεζικού συστήματος, μέσω δημόσιου δανεισμού, χωρίς και αυτή τη φορά να τεθούν συγκεκριμένοι όροι και χρονοδιάγραμμα της χρηματοδότησης της πραγματικής οικονομίας, είναι ορατός” τονίζει στην επιστολή τους προς τον Πρωθυπουργό ο Πρόεδρος του ΤΕΕ, επισημαίνοντας ότι ”η δραματική κατάσταση του τεχνικού κόσμου, με γνωστές συνέπειες για όλη την ελληνική οικονομία και για όλη την ελληνική κοινωνία, σε λίγο δεν θα μπορεί να αναστραφεί”.
Ο κ. Σπίρτζης υπογραμμίζει πως “είναι προφανές ότι οι προτεραιότητες ενός χρηματοπιστωτικού ιδρύματος δεν συνάδουν με τη χρηματοδότηση δράσεων, όπως οι δημόσιες υποδομές, οι συμπράξεις δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, η ίδρυση ή η επέκταση σύγχρονων μεταποιητικών και παραγωγικών δραστηριοτήτων, που χρειάζονται αρκετά χρόνια, για να αποσβεστούν οι επενδύσεις και να έχουν κερδοφορία”, υπενθυμίζοντας στον κ. Παπαδήμο ότι “όσοι έχουν κληθεί, από οποιαδήποτε θέση, να εισφέρουν στην προσπάθεια του ελληνικού λαού και της χώρας, έχουν και τη μεγάλη ιστορική ευθύνη των επιλογών τους” για να καταλήξει: “Θέλουμε να ελπίζουμε ότι οι λύσεις που θα προωθήσετε θα εξετάζουν πολύπλευρα και αποτελεσματικά τις δυσκολότερες στιγμές της μεταπολεμικής Ελλάδας”.
Στην επιστολή του προς τον Μάκη Βορίδη ο Πρόεδρος του ΤΕΕ επισημαίνει την “άθλια κατάσταση του τεχνικού κόσμου” υπογραμμίζοντας το γεγονός ότι “διανύοντας τον πέμπτο χρόνο ύφεσης, δυστυχώς διαπιστώνουμε, για μια ακόμη φορά, ότι και αυτά που μπορούσαν να γίνουν δεν προωθούνται”, με διάφορες αιτιάσεις: “είτε εμπόδια είτε τεχνοκρατική ανεπάρκεια είτε, ακόμη, και σκοπιμότητα, μια και από επίσημα χείλη έχουν διατυπωθεί θέσεις που δεν εντάσσουν τις δημόσιες υποδομές στους άξονες του ανύπαρκτου σχεδίου ανάπτυξης”, όπως υπογραμμίζει.
Διαβάστε και τις δύο επιστολές.
ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟ ΛΟΥΚΑ ΠΑΠΑΔΗΜΟ
Αξιότιμε Κύριε Πρωθυπουργέ,
Στην προσπάθεια της χώρας για το ξεπέρασμα της κρίσης και την ανεύρεση διεξόδου από τις δραματικές της συνέπειες, έχει δοθεί ιδιαίτερο βάρος στην εξυγίανση και τη στήριξη του τραπεζικού συστήματος.
Η προσπάθεια αυτή βασίζεται στη βασική αρχή της αναθέρμανσης της οικονομίας και της μετάβασης σε αναπτυξιακή κατεύθυνση, μέσω της χρηματοδότησης της πραγματικής οικονομίας από ένα «υγιές» και ανταγωνιστικό τραπεζικό σύστημα.
Παρά ταύτα οι έως σήμερα ασκηθείσες πολιτικές δεν κατάφεραν το ποθητό αποτέλεσμα, παρότι και στο πρόσφατο παρελθόν στην ίδια κατεύθυνση υπήρξαν πολιτικές στήριξης των τραπεζών, μέσω παροχής δανεισμού ή και εγγυήσεων του ελληνικού κράτους.
Είναι, επίσης, γνωστό ιστορικά ότι το ξεπέρασμα της ύφεσης σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες επιτεύχθηκε, μέσω ενός μεγάλου προγράμματος δημοσίων υποδομών που αποσκοπούσε τόσο στην αναθέρμανση της αγοράς και της απασχόλησης όσο και στη βελτίωση των όρων ανταγωνιστικότητας της χώρας, και επομένως, των εταιρειών που δραστηριοποιούνται στη χώρα, στην οικοδόμηση μιας εθνικής παραγωγικής δομής και στην στήριξη κλάδων με υψηλές πιθανότητες επιτυχίας σε εξωστρεφείς δράσεις.
Ο κίνδυνος της χρηματοδότησης του τραπεζικού συστήματος, μέσω δημόσιου δανεισμού, χωρίς και αυτή τη φορά να τεθούν συγκεκριμένοι όροι και χρονοδιάγραμμα της χρηματοδότησης της πραγματικής οικονομίας, είναι ορατός.
Είναι προφανές ότι οι προτεραιότητες ενός χρηματοπιστωτικού ιδρύματος δεν συνάδουν με τη χρηματοδότηση δράσεων, όπως οι δημόσιες υποδομές, οι συμπράξεις δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, η ίδρυση ή η επέκταση σύγχρονων μεταποιητικών και παραγωγικών δραστηριοτήτων, που χρειάζονται αρκετά χρόνια, για να αποσβεστούν οι επενδύσεις και να έχουν κερδοφορία.
Η δραματική κατάσταση του τεχνικού κόσμου, όμως με γνωστές συνέπειες για όλη την ελληνική οικονομία και για όλη την ελληνική κοινωνία, σε λίγο δεν θα μπορεί να αναστραφεί.
Η δραματική μείωση του ΠΔΕ, η κατακρήμνιση των ιδιωτικών έργων και της οικοδομικής δραστηριότητας, η ανυπαρξία ώριμων έργων και προετοιμασίας για βαθμό ωριμότητας που θα επιτρέψουν την απορρόφηση πόρων από το ΕΣΠΑ, αλλά και το πολυετές απόλυτο τέλμα στα συγχρηματοδοτούμενα έργα και κυρίως των αυτοκινητοδρόμων καθώς και στα έργα συμπράξεων δημοσίου και ιδιωτικού τομέα, έχουν φέρει όλες τις εταιρείες, μικρομεσαίες και μεγαλύτερες, μελετητικές και κατασκευαστικές, ένα βήμα πριν την οριστική παύση της ύπαρξής τους.
Οι συνέπειες στην οικονομία, στην ανεργία, στην απομείωση του επιστημονικού δυναμικού και της τεχνογνωσίας του ελληνικού τεχνικού δυναμικού δεν είναι απλά καταστροφικές αλλά σφραγίζουν την οριστική διάλυση της κατασκευαστικής και μελετητικής βιομηχανίας της χώρας.
Το αίτημα καθορισμού συγκεκριμένων όρων από την ελληνική πολιτεία στην επανακεφαλοποίηση των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων, συγκεκριμένου ύψους και χρονοδιαγράμματος χρηματοδότησης, είναι αναγκαιότητα και για τη χώρα και για την ελληνική κοινωνία, τον Έλληνα πολίτη και τον τεχνικό της κόσμο σε όλα τα επίπεδα.
Πιστεύουμε στην αναγκαιότητα άμεσης υιοθέτησης συγκεκριμένων υποχρεώσεων του τραπεζικού συστήματος, του μοναδικού κλάδου που στηρίζεται μέσα σε κατάσταση βαθιάς ύφεσης, ως το ελάχιστο αντιστάθμισμα προς την ελληνική κοινωνία και την πραγματική οικονομία.
Ουσιαστική απαίτηση για την επίτευξη αυτού του στόχου είναι η δεσμευτική από την πλευρά τους ουσιαστική στήριξη των έργων παραχώρησης και γενικότερα των δημοσίων υποδομών.
Όσοι έχουν κληθεί, από οποιαδήποτε θέση, να εισφέρουν στην προσπάθεια του ελληνικού λαού και της χώρας, έχουν και τη μεγάλη ιστορική ευθύνη των επιλογών τους. Θέλουμε να ελπίζουμε ότι οι λύσεις που θα προωθήσετε θα εξετάζουν πολύπλευρα και αποτελεσματικά τις δυσκολότερες στιγμές της μεταπολεμικής Ελλάδας.
ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΥΠΟΥΡΓΟ ΥΠΟΜΕΔΙ ΜΑΚΗ ΒΟΡΙΔΗ
Αξιότιμε κύριε Υπουργέ,
Γνωρίζετε την άθλια κατάσταση του τεχνικού κόσμου, ιδιαίτερα σε συνθήκες βαθιάς ύφεσης, όπως οι σημερινές.
Διανύοντας τον πέμπτο χρόνο ύφεσης, δυστυχώς διαπιστώνουμε, για μια ακόμη φορά, ότι και αυτά που μπορούσαν να γίνουν δεν προωθούνται. Οι αιτιάσεις πολλές: είτε εμπόδια είτε τεχνοκρατική ανεπάρκεια είτε, ακόμη, και σκοπιμότητα, μια που από επίσημα χείλη έχουν διατυπωθεί θέσεις που δεν εντάσσουν τις δημόσιες υποδομές στους άξονες του ανύπαρκτου σχεδίου ανάπτυξης.
Συγκεκριμένα, το ΠΔΕ δεν υλοποιείται, παρότι μειωμένο, και τα έργα συμπράξεων δεν έχουν προωθηθεί. Το ΕΣΠΑ δεν έχει αξιοποιηθεί, δεν έχουν απλοποιηθεί δαιδαλώδεις διαδικασίες και δεν έχει γίνει ανακατανομή των τομεακών προγραμμάτων. Το πρόγραμμα «Νέα Ελλάδα» έχει μείνει στις εξαγγελίες. Έχουν περάσει τέσσερα χρόνια από την κύρωση των παραχωρήσεων από το Κοινοβούλιο. Έχουν περάσει πάνω από δύο χρόνια από τις τελευταίες εθνικές εκλογές κατά τη διάρκεια των οποίων γίνονται συνεχείς συζητήσεις και διαπραγματεύσεις μεταξύ των τριών εμπλεκόμενων μερών στην συγχρηματοδότηση των έργων παραχώρησης. Παρά ταύτα τα εργοτάξια είναι κλειστά σε όλη την Ελλάδα δημιουργώντας κινδύνους από την παρατεταμένη εγκατάλειψη των έργων.
Ζητήματα που είναι ανοιχτά και έχουν προκύψει από τις συμβάσεις παραχώρησης έχουν επανειλημμένα συζητηθεί μεταξύ Υπουργείου και αναδόχων που έχουν αναλάβει τη χρηματοδότηση των έργων των 5 αυτοκινητοδρόμων. Κι όμως, όλοι ακόμα σήμερα, περιμένουν τις τελικές αποφάσεις που συνεχώς αναβάλλονται με αποτέλεσμα την πλήρη αβεβαιότητα για το μέλλον των έργων σε συνδυασμό με την πιθανολογούμενη, λόγω της συνεχούς αναβλητικότητας, αποχώρηση από την χρηματοδότηση των έργων κυρίως των ξένων τραπεζικών Ομίλων με δραματικές συνέπειες για τη δυνατότητα της χώρας να προσελκύσει ξανά επενδύσεις για πάρα πολλά χρόνια.
Είναι προφανές ότι σήμερα που το ΠΔΕ έχει μειωθεί δραματικά, το ΕΣΠΑ δεν αναπροσαρμόζεται και δεν προωθείται και δυστυχώς δεν υπάρχει ένα συγκεκριμένο σχέδιο ανάπτυξης της χώρας και εξόδου από την κρίση, η άμεση προώθηση έργων 8,5 δις € και έργων συμπράξεων είναι απαραίτητη προϋπόθεση, ακόμη και για όσους διαφωνούμε με τις συγκεκριμένες συμβάσεις, για τη διάσωση μεγάλου μέρους του τεχνικού δυναμικού της χώρας.
Είναι απαραίτητη πλέον η ανεύρεση άμεσης λύσης για τις χρηματοδοτήσεις των έργων. Είναι απαραίτητο να βρεθούν πόροι όχι μόνο για την εξυγίανση του τραπεζικού συστήματος αλλά και την ταυτόχρονη ανάληψη δεσμευτικής υποχρέωσης από τα επωφελούμενα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα για τη χρηματοδότηση, κατά προτεραιότητα, δημόσιων υποδομών που βελτιώνουν την ανταγωνιστικότητα της χώρας και την προσέλκυση νέων επενδύσεων.
Σε αυτό το πλαίσιο σας καλούμε να κοινοποιήσετε τις προβλέψεις και τον προγραμματισμό έργων και μελετών που χρηματοδοτούνται από το ΠΔΕ, τις προβλέψεις και τις προτάσεις ανασχεδιασμού του ΕΣΠΑ για τις δημόσιες υποδομές καθώς και τα σημεία ολιγωρίας που έχουν οδηγήσει στην μακροχρόνια και πέραν από κάθε λογική πρόβλεψη, αναστολή των εργασιών των αυτοκινητόδρομων, παρά τη ρητή δέσμευση της Κυβέρνησης στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή, για οριστικές αποφάσεις έως την 28 Μαρτίου 2012.
Γνωρίζετε, τέλος, τις δυσμενείς συνέπειες του κουρέματος για τα ασφαλιστικά ταμεία, τους ασφαλισμένους αλλά και την πολιτική δέσμευση όλων των πτερύγων του Κοινοβουλίου, για την αναπλήρωση των απωλειών των αποθεματικών τους.
Είναι προφανές ότι λύση του ασφαλιστικού ζητήματος χωρίς ανάπτυξη και χαμηλή ανεργία δεν μπορεί να υπάρξει.
Επιπρόσθετα, η αναπλήρωση των απωλειών του ασφαλιστικού μας Φορέα, μέσω έκδοσης πολυετούς ομολόγου, θα μπορούσε να ήταν η εγγύηση διασφαλισμένης χρηματοδότησης δημόσιων έργων από ελληνικές τράπεζες, με ταυτόχρονη αντιμετώπιση του ασφαλιστικού αδιεξόδου το οποίο υπέστη τις συνέπειες του πρόσφατου κουρέματος. Είναι προφανές ότι η επιβάρυνση του ελληνικού λαού, σε μια τέτοια περίοδο, από τις ρήτρες διάλυσης υπαρχόντων συμβάσεων, αποτελεί έγκλημα και για τη χώρα και για τον τεχνικό κόσμο.
Έγκλημα που πρόσφατα το ξαναζήσαμε, αλλά η Πολιτεία δεν διδάχθηκε από αυτό.
Διαβάστε επίσης :