μπορεί να έχει μάλλον θετικές παρά αρνητικές συνέπειες στο λίαν προσεχές μέλλον, καθώς από ότι φαίνεται θα υποχρεώσει τους ισχυρούς της Ευρωπαϊκής Ενωσης, δηλαδή την Γερμανία, να κινητοποιηθούν και να δώσουν κάποια λύση στο πρόβλημα χρέους, που ταλανίζει την ευρωζώνη. Όμως είναι επίσης σαφές ότι η Ανγκελα Μέρκελ, που συνεχίζει να συμπεριφέρεται ενόψει των περιφερειακών εκλογών, που έχουν στη Γερμανία, περισσότερο ως κομματάρχης Αμβούργου παρά ως ηγέτις της Ευρώπης, δεν είναι ακόμα διατεθειμένη να διασώσει την Ελλάδα και τις άλλες χρεωμένες χώρες με τρόπο, που θα προκαλέσει αντιδράσεις στην πατρίδα της και θα οδηγήσει το κυβερνών χριστιανοδημοκρατικό κόμμα σε νέες εκλογικές ήττες.
Είναι προφανές ότι οι καταστάσεις μας έχουν ξεπεράσει. Η δυνατότητα πίεσης, που θα μπορούσε να έχει η Ελλάδα ενδεχομένως πριν από κάποιο διάστημα φαίνεται ότι έχει χαθεί. Το επιβεβαίωσε κι η στάση της γερμανίδας καγκελαρίου Ανγκελας Μέρκελ προς τον νέο ιρλανδό πρωθυπουργό. Όταν δήλωσε έχοντας προφανώς στο νού της την Ιρλανδία αλλά και την Ελλάδα, ότι «όποιος δανείζεται πρέπει να γνωρίζει ότι αναλαμβάνει υποχρεώσεις».
Η στάση της Γερμανίας μπορεί ενδεχομένως να μετριαστεί και να αλλάξει, όχι βέβαια επειδή η ελληνική κυβέρνηση, όπως προέκυψε από το τελευταίο υπουργικό συμβούλιο, σκέπτεται ακόμα και να προβάλει (έστω κι αν δεν το λέει) βέτο στον ενιαίο μηχανισμό αλληλεγγύης και στήριξης, που θέλει να ιδρύσει το Βερολίνο. Αλλά από την πραγματικότητα ότι οδηγούμαστε σε ουσιαστική διάλυση της ευρωζώνης αν αφεθούν Ελλάδα κι Ιρλανδία να καταρρεύσουν. Και φυσικά από την ουσιαστική πίεση, που ασκεί η Ουάσιγκτον, που δείχνει σε αυτή τη φάση ότι έχει συμφέρον να μην διαλυθεί η Ευρωπαϊκή Ενωση.
Και προς την κατεύθυνση αυτή θεωρείται ότι αποσκοπεί η επείγουσα αποστολή από τον πρόεδρο των ΗΠΑ Ομπάμα του αμερικανού υπουργού Οικονομικών Τίμοθι Γκάϊτνερ στο Βερολίνο. Οι αμερικανοί θεωρούν, και δικαίως, ότι τυχόν υποβάθμιση της Ε.Ε., διάλυσης της ευρωζώνης αλλά και περιθωριοποίησης της Ελλάδας θα υπονομεύσει την ανατολική πλευρά του ΝΑΤΟ σε μια εποχή κατά την οποίαν η Τουρκία έχει αποστασιοποιηθεί πλήρως από τους αμερικανικούς σχεδιασμούς κι ενώ μαίνεται ακόμα η εξέγερση, που συγκλονίζει τον αραβικό κόσμο. Κατά συνέπεια, όποιο σχέδιο σωτηρίας των ευάλωτων, αδύναμων χωρών της Ε.Ε., όπως είναι η Ελλάδα, η Πορτογαλία, η Ισπανία και φυσικά η Ιρλανδία θα γίνει, όπως προβλέπεται, όχι βέβαια επειδή άσκησαν πιέσεις η επειδή απειλούν ακόμα και με βέτο, όπως έχει ήδη εμμέσως πλην σαφώς προαναγγείλει ο πρωθυπουργός με πρόσφατες δηλώσεις του.
Αλλά γιατί ευρύτεροι σχεδιασμοί των ισχυρών του κόσμου αυτού και μεγάλα συμφέροντα θα υποχρεώσουν το Βερολίνο και την κυβέρνηση της κ. Μέρκελ να αλλάξουν στάση, με σκληρά ανταλλάγματα, και να διασώσουν, έστω και πρόσκαιρα, την ελληνική αλλά και τις άλλες οικονομίες από την χρεοκοπία για να μην χρεοκοπήσουν η Ευρωπαϊκή Ενωση κι η ευρωζώνη.
Γι’ αυτό και τα προβλήματα, που αντιμετωπίζουν οι χώρες αυτές είναι μπροστά μας, κι όχι πίσω μας, ότι κι αν γίνει στην Σύνοδο Κορυφής της 25ης Μαρτίου, όπου οι σοβαρότεροι αναλυτές εκτιμούν ότι θα βρεθεί κάποια συμβιβαστική λύση και θα αποφορτισθούν οι πιέσεις, που ασκούνται από τις αγορές στις αδύναμες χώρες του ευρώ, και κατά συνέπεια στο ίδιο το ενιαίο νόμισμα. Αλλά πόσο θα κρατήσει αυτός ο συμβιβασμός;