Η άποψη μας είναι ότι ακόμα κι αν συμβεί, θα είναι μια παροδική ανάσα, που όμως θα γίνει βαριά αν δεν προχωρήσουμε αποφασιστικά στην δημοσιονομική εξυγίανση, που από μόνη της εμπεριέχει το σπέρμα της νέας, εντελώς διαφορετικής από ότι σήμερα, ανάπτυξης της χώρας.
Η Ελλάδα δεν πρόκειται να γίνει Αργεντινή υποστηρίζουν αρκετοί αναλυτές, που δεν μπορούν να δεχθούν ότι υφίσταται πλέον μεγάλο ρίσκο να οδηγηθεί η χώρα μας στην χρεοκοπία, όπως είχε συμβεί στη χώρα των γκάουτσος πριν από 8 περίπου χρόνια. Κι όμως το ενδεχόμενο αυτό ρεαλιστικά είναι σήμερα όσο κοντά βρισκόταν τον περασμένο Μάϊο, οπότε κι η Ελλάδα εισήλθε στον μηχανισμό στήριξης κι ανέλαβε τις υποχρεώσεις του Μνημονίου, στις οποίες πολύ φοβόμαστε ότι δεν μπορεί να ανταποκριθεί.
Σε ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο, που δημοσιεύθηκε πριν από λίγες μέρες στην έγκυρη αμερικανική εφημερίδα «Νew York Times», επισημαίνεται μεταξύ άλλων ότι η Ελλάδα βρίσκεται αυτή την στιγμή σε πολύ χειρότερη θέση από την Ιρλανδία, που δεν έχει μεγάλο δημόσιο χρέος, αλλά μόνον τις δυσμενείς επιπτώσεις της πολιτικής απόφασης της κυβέρνησης του Μπράϊαν Κοουεν να εντάξει το έλλειμμα των τραπεζών της, που κατέρρευσαν στο δημοσιονομικό έλλειμμα. Αλλά ακόμα, κι αυτό είναι εντυπωσιακό, κι από την Αργεντινή του 2002 όταν είχε οδηγηθεί στην πτώχευση. Και κατά τον αμερικανό αρθρογράφο, οι λόγοι γι’ αυτό είναι τρεις.
Ο πρώτος είναι ότι η Ελλάδα έχει τετραπλάσιο δημόσιο χρέος από ότι είχε η Αργεντινή το 2002. Στην πατρίδα μας είναι 300 δις ευρώ και πλέον. Στην λατινοαμερικανική χώρα ήταν κάτω από 80 δις ευρώ. Ο δεύτερος είναι ότι η χώρα μας ακόμα χρειάζεται να δανείζεται όχι μόνον για να ξεπληρώσει τα δάνεια του παρελθόντος αλλά και για να πληρώνει μισθούς και συντάξεις. Και γι’ αυτό, αν τυχόν δεν εκταμευθεί η δ’ δόση του δανείου τον Μάρτιο δεν θα υπάρχουν χρήματα για να πληρωθούν τον Απρίλιο μισθοί και συντάξεις. Κ
ι ο τρίτος είναι ότι η Ελλάδα αντίθετα από την Αργεντινή δεν μπορεί να απεμπλακεί από το σκληρό νόμισμα, το ευρώ, που έχει και να υποτιμήσει το νόμισμα της για να μπορέσει να ανακουφισθεί η οικονομία της, όπως έκανε η κυβέρνηση του Μπουένος Αϊρες μετά την χρεοκοπία.
Θα προσθέταμε όμως κι άλλον έναν λόγο, που είναι κατά τη γνώμη μας ακόμα σημαντικότερος και δείχνει το τρομακτικό μέγεθος του προβλήματος που αντιμετωπίζει η πατρίδα μας. Η Αργεντινή είναι μια από τις μεγαλύτερες παραγωγούς τροφίμων στον κόσμο.
Μάλιστα είναι ο μεγαλύτερος εξαγωγέας κρέατος στον κόσμο και κατά συνέπεια έχει δική της παραγωγή για να θρέψει το λαό της αλλά και να δημιουργήσει μέσω εξαγωγών πλούτο. Η Ελλάδα έχει ακριβώς το αντίθετο. Εισάγει πάνω από το 70% των αναγκών της σε τρόφιμα και γεωργικά προϊόντα. Κι αν έπρεπε να σταματήσει τις εισαγωγές της, που θα συνέβαινε αν γινόταν η χρεοκοπία, τότε δεν θα υπήρχαν ούτε τα τρόφιμα, που χρειάζονται για να τραφεί ο πληθυσμός της. Με άλλα λόγια, πέραν των αδυναμιών του Δημοσίου και του τεράστιου δημοσιονομικού προβλήματος, η Ελλάδα δεν παράγει πλούτο.
Και γι’ αυτό ο κίνδυνος της κατάρρευσης είναι ακόμα μεγαλύτερος εδώ από ότι ήταν στην Αργεντινή, την Ιρλανδία, την Ισλανδία η οπουδήποτε αλλού επέρχεται η πτώχευση. Κι αυτό πολύ φοβόμαστε δεν το συνειδητοποιούν ούτε οι πολίτες αλλ’ ούτε ακόμα κι οι υπεύθυνοι υποτίθεται πολιτικοί, που συνεχίζουν να τσακώνονται σαν τα κοκόρια, για την καρέκλα μιάς αμφίβολης αξίας εξουσίας, που δεν θα έχει πλέον κανένα νόημα αν η χώρα οδηγηθεί στην κατάρρευση.