Υπό τον τίτλο «η Μέρκελ επιχειρεί να αυξήσει τα ερείσματά της για την αντιμετώπιση της ευρωκρίσης»,η βελγική εφημερίδα De Standaard εκτιμά, σε σημερινό δημοσίευμά της, ότι ο νυν υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας Βόλφγκανγκ Σόϊμπλε, παρά τις επιφυλάξεις που υπάρχουν στην Ευρώπη, θα είναι πιθανότατα ο επόμενος πρόεδρος του Eurogroup.
Εξίσου αρνητικά απέναντι στον κ. Γιούνκερ διάκειται, κατά την εφημερίδα, και ο Γάλλος πρόεδρος Νικολά Σαρκοζί, καθώς δεν φαίνεται να υπάρχει καλή χημεία μεταξύ τους.
Από την άλλη μεριά, συνεχίζει η εφημερίδα, διατυπώνονται πολλές ενστάσεις για το πρόσωπο του Β. Σόϊμπλε. Και αυτό διότι θεωρείται πως ο εκρηκτικός του χαρακτήρας και οι ενίοτε οργισμένες αντιδράσεις του, δεν συνάδουν με το προφίλ που πρέπει να διαθέτει ένας πρόεδρος του Eurogroup.
Εξ άλλου, συνεχίζει η βελγική εφημερίδα, η υποψηφιότητά του αμφισβητείται από πολλές νότιες χώρες, που διατηρούν ζωηρές επιφυλάξεις για τους χειρισμούς του Γερμανού υπουργού και τις σκληροπυρηνικές, όσο και αδιάλλακτες, θέσεις του, για την υπέρβαση της δημοσιονομικής κρίσης που πλήττει την Ευρώπη.
Κατά την εφημερίδα, η σύγκρουση που σοβεί στους κόλπους του Eurogroup, για το κατά πόσον ο κ. Σόϊμπλε αποτελεί το ενδεδειγμένο πρόσωπο, αντικατοπτρίζει το βαθύ χάσμα που χωρίζει τις βόρειες χώρες, που υποστηρίζουν την υποψηφιότητά του και τάσσονται υπέρ μιας αυστηρής δημοσιονομικής πειθαρχίας, από τις νότιες χώρες, που προτάσσουν την ανάγκη αλληλεγγύης μεταξύ των κρατών – μελών.
Στο δημοσίευμα επισημαίνεται ότι οι νότιες χώρες θεωρούν πως η Γερμανία επιχειρεί να “καπελώσει” την Ευρώπη, προωθώντας την υποψηφιότητα του κ. Σόϊμπλε και ότι θα προτιμούσαν να υπάρξει ένα αντίβαρο, δηλαδή ένας υποψήφιος που δεν θα προέρχεται από τον προτεσταντικό Βορρά.
Υπενθυμίζουν δε ότι ο πρόεδρος της Ομάδας Δράσης για την Ελλάδα είναι Γερμανός (Ράϊχενμπαχ), ο επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (EFSF) είναι επίσης Γερμανός (Ρέγκλιγκ), όπως Γερμανός είναι και ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων (Χόγερ).
Όπως, όμως, σημειώνεται στο δημοσίευμα, χώρες, όπως η Ελλάδα, η Πορτογαλία και η Ιρλανδία, που διάκεινται αρνητικά στην υποψηφιότητα του κ. Σόϊμπλε, δεν είναι σε θέση να εκφράσουν ανοιχτά τις διαφωνίες τους, καθώς η οικονομική τους επιβίωση εξαρτάται από τα γερμανικά κεφάλαια.
Εξίσου, απρόθυμες να αντιταχθούν στην υποψηφιότητα Σόιμπλε είναι, σύμφωνα με την Standaard, η Ιταλία και η Ισπανία, που βρίσκονται, επίσης, στη δίνη του κυκλώνα.
Σύμφωνα με την εφημερίδα, η μοναδική χώρα που θα μπορούσε να θέσει ουσιαστικά προσκόμματα στην υποψηφιότητα Σόϊμπλε είναι η Γαλλία.
Ωστόσο, όλες οι εκτιμήσεις συγκλίνουν, κατά τη βελγική εφημερίδα, στο ότι ούτε η εν λόγω χώρα θα θελήσει τελικά να παρεμποδίσει την εκλογή του γερμανού υπουργού Οικονομικών στην θέση του προέδρου του Eurogroup. Eπίσης, κατά την εφημερίδα, η ιδανική λύση θα ήταν να επιλεγεί ένα πρόσωπο που, όπως ο κ. Γιούνκερ, θα είναι ταυτόχρονα πρωθυπουργός και υπουργός Οικονομικών, καθώς, σε μια τέτοια περίπτωση, θα μπορούσε να λειτουργήσει αποτελεσματικά σε δύο επίπεδα: τόσο σε αυτό των υπουργών Οικονομικών, όσο και στο επίπεδο των ηγετών.
Οι μόνοι που διαθέτουν, εκ των πραγμάτων, τη δυνατότητα να “ενσαρκώσουν” αυτόν τον διπλό ρόλο, είναι ο Φινλανδός Κατάϊνεν και ο Ιταλός Mόντι, προσθέτει η εφημερίδα. Αν και ο τελευταίος θα ήταν, κατά την εφημερίδα, το ιδανικό πρόσωπο για τη θέση αυτή, θεωρείται αδύνατο να επιλεγεί, λόγω του ότι υπάρχει, ήδη, ένας Ιταλός, που κατέχει μια θέση – κλειδί, αυτή της προεδρίας της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (Μ. Ντράγκι).
Κατά τη βελγική εφημερίδα και η υποψηφιότητα του κ. Kατάϊνεν, θεωρείται αποδυναμωμένη. Και αυτό, όχι μόνο λόγω του ότι θεωρείται ελάχιστα δημοφιλής στους κόλπους του Eurogroup, αλλά και γιατί ο Ολι Ρεν, ο Ευρωπαίος Επίτροπος για Οικονομικές και Νομισματικές Υποθέσεις είναι κι αυτός Φινλανδός.
Ως εκ τούτου, καταλήγει η εφημερίδα, δεν απομένουν παρά δύο επιλογές: είτε να συνεχίσει την θητεία του, ο κ. Γιούνκερ, είτε να εκλεγεί ο Σοϊμπλε.
Το πρώτο, κατά το δημοσίευμα, δεν θεωρείται πλέον πιθανό, γιατί, ήδη, εδώ και καιρό, η παραμονή του κ. Γιούνκερ στο πηδάλιο του Eurogroup δίνει την εντύπωση ότι δεν αποτελεί παρά μια προσωρινή και “μεσοβέζικη” λύση. Η φύση, όμως, των προβλημάτων, που αντιμετωπίζει η ευρωζώνη καθιστά αναγκαία την παρουσία ενός ισχυρού προσώπου, που θα είναι σε θέση να επιβάλλει γενναίες και ριζοσπαστικές αποφάσεις, δίνοντας το κατάλληλο μήνυμα στις αγορές, καταλήγει η Standaard.