Δεν χρειάζεται να έχει κανείς ιδιαίτερες γνώσεις για να αντιληφθεί το μέγεθος της μνημονιακής καταστροφής και του αδιεξόδου. Τρία νούμερα αρκούν.
Οι επίσημα καταγεγραμμένοι άνεργοι αγγίζουν το ένα εκατομμύριο, οι αμειβόμενοι με 400 ευρώ το μήνα είναι πάνω από 500.000 και οι εργαζόμενοι στη “μαύρη” περισσότεροι από 800.000. Και η απάντηση ποια είναι; Κομίζουμε γλαύκας, αλλά θα το πούμε. Μία και μόνο. ΕΠΕΝΔΥΣΕΙΣ.
Επενδύσεις από το Δημόσιο, έστω αυτές τις λίγες που μπορεί, επενδύσεις με κονδύλια των ευρωπαϊκών ταμείων, αλλά πάνω απ΄ όλα ιδιωτικές επενδύσεις, Ελλήνων και ξένων. Κανένας εχέφρων και λογικός άνθρωπος δεν διαφωνεί, δεν μπορεί να διαφωνεί. Κι όμως το πολιτικό σύστημα είναι ικανό να διαφωνήσει και σε αυτό το θέμα. Γιατί; Διότι πολύ απλά το προσωπικό και κομματικό συμφέρον είναι υπεράνω των πολιτών και της χώρας. Καθαρά λόγια, σταράτες κουβέντες.
Και τώρα τί κάνουμε, είναι το επόμενο λογικό ερώτημα. Θα περιμένουμε να διαμορφωθούν συνθήκες πολιτικής συναίνεσης και ως τότε θα τρώμε τις σάρκες μας. Οχι ασφαλώς. Και αυτό οφείλει να το αντιληφθεί η σημερινή κυβέρνηση και να προκαλέσει ένα επενδυτικό σοκ. Καθυστερήσεις, μεμψιμοιρίες και μιζέρια είναι η συνταγή της αποτυχίας. Θάρρος, τόλμη και προπαντός υπέρβαση απαιτείται.
Και επειδή το διακύβευμα είναι τεράστιο και ένας υπουργός ή δύο αδυνατούν να πάρουν στην πλάτη τους ένα τόσο βαρύ και κρίσιμο έργο, καλείται ο πρωθυπουργός να υπερβεί άλλη μία φορά τον εαυτό του (όπως πολλές φορές το έκανε στον ενάμισι χρόνο) και να πάρει θαρραλέες αποφάσεις, τέτοιες που πριν από δύο ή τρία χρόνια ήταν αδιανόητες για έναν άνθρωπο της κρατικίστικης αριστεράς και κατά τη γνώμη μου της παλαιάς και εκτός πραγματικότητας αριστεράς, που παρέμενε και παραμένει καθηλωμένη στα ιδεολογήματα και τις αγκυλώσεις του παρελθόντος.
Καλείται ο Αλέξης Τσίπρας να πάρει θαρραλέα μέτρα και να δώσει σημαντικές ευκαιρίες για επενδύσεις, να δημιουργήσει ελκυστικό και σταθερό περιβάλλον με καθαρές και τολμηρές κινήσεις και όχι μεσοβέζικες, άτολμες και συνεπώς αναποτελεσματικές.
Και για να γίνει κατανοητό τι εννοούμε με τη φράση θαρραλέα μέτρα, θα αναφέρουμε πως θα μπορούσε να μειώσει τους φορολογικούς συντελεστές για τις νέες επενδύσεις στο 15% ή και πιο κάτω, αναλαμβάνοντας δέσμευση σταθερή και στέρεη πως η φορολογία δεν θα αλλάξει. Κερδισμένο θα ήταν το δημόσιο ταμείο, οι εργαζόμενοι, η κοινωνία.
Να τσακίσει τη συνολικά γραφειοκρατία, όπως γίνεται με την πρόταση για την ίδρυση επιχειρήσεων ορισμένων κλάδων, να γκρεμίσει το δημόσιο διαφθορείο και όχι να επιχειρήσει να το καλλωπίσει. Μόνο δραστικές και ριζικές λύσεις υπάρχουν. Τα ημίμετρα είναι η συνταγή της αποτυχίας.
Βεβαίως για να ικανοποιεί το σκέλος της δίκαιης ανάπτυξης, η οποία σημειωτέον είναι η πλέον αποτελεσματική και ενδεδειγμένη, ιδίως στη σημερινή συγκυρία για τη χώρα μας, να ενισχύσει στο μέτρο του δυνατού και τους πλέον αδύναμους πολίτες. Γιατί με περιθωριοποιημένο ένα μέρος του πληθυσμού όχι μόνο δίκαιη, ούτε διαρκής ανάπτυξη δεν πρόκειται να υπάρξει. Οι κοινωνίες των δύο τρίτων έχουν αποδειχθεί αδύναμες και αναποτελεσματικές για τους πολίτες και ιδανικές μόνο για τους ευρισκόμενους στην κορυφή της πυραμίδας του πλούτου.
Αλέξη έχει την ευκαιρία να μείνεις στην ιστορία ως ριζοσπάστης και μεταρρυθμιστής. Αδραξέ την. Αλλιώς η ιστορική ετυμηγορία θα είναι καταπέλτης και για σένα, όπως και τους προκατόχους σου.