…. όπως χαρακτηριστικά τους αποκαλεί, από το πελατειακό σύστημα, πηδούν τώρα στην «σωσίβια λέμβο» του ΣΥΡΙΖΑ, σε μια προσπάθεια να διατηρήσουν τα προνόμιά τους.
Είναι κοινός τόπος ότι ο Αλέξης Τσίπρας ανήκει στον χώρο της ριζοσπαστικής αριστεράς, όρος που περιλαμβάνεται άλλωστε και στην επίσημη ονομασία του κόμματος, γράφει ο Chaffin.
«Κι αν το βασικό ελκυστικό στοιχείο του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι τόσο η υπόσχεση μιας ριζοσπαστικής αλλαγής αλλά περισσότερο η επιστροφή στο status quo των ημερών προτού η Ελλάδα προσαράξει στα βράχια του χρέους και μπλεχτεί με την ΕΕ και το ΔΝΤ; Υπάρχουν σημάδια ότι ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να είναι αυτό ακριβώς» σημειώνει ο δημοσιογράφος.
Επισημαίνει μάλιστα ότι θα ήταν «ανόητο» να προσπαθήσει να βρει κανείς συνοχή στο πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ, που παρουσιάστηκε όπως λέει πάνω στην έξαψη της προεκλογικής καμπάνιας, από ένα κόμμα που αποτελούμενο από 12 ανταγωνιστικές συνιστώσες. Για τον Αλέξη Τσίπρα, εξηγεί, η παρουσίαση του προγράμματος δεν ήταν παρά ένας τρόπος «να απαντήσει στην κριτική που δεχόταν ότι το κόμμα του προσέφερε απλώς ένα μεγάφωνο για την λαϊκή οργή».
Στην συνέχεια γίνεται αναφορά στους δημοσίους υπαλλήλους, οι οποίοι- όπως αναφέρει το άρθρο- ήταν ανάμεσα σε εκείνους που ευεργετήθηκαν περισσότερο από το ελληνικό πελατειακό σύστημα και τώρα «πηδούν στην σωσίβια λέμβο του ΣΥΡΙΖΑ, καθώς βλέπουν το ΠΑΣΟΚ να βουλιάζει» και όλα αυτά «σε μια προσπάθεια να προστατεύσουν τα προνόμιά τους».
Αναφερόμενος στο ζήτημα της καταγγελίας του μνημονίου, ο Chaffin, υπογραμμίζει ότι οι λέξεις που χρησιμοποιούνται, παίζουν ρόλο. Ο Α. Τσίπρας, όπως επισημαίνεται, κάνει σαφή διαχωρισμό μεταξύ της δανειακής σύμβασης (των
δισεκατομμυρίων ευρώ που παρέχουν ΕΕ και ΔΝΤ) και του μνημονίου. «Στους Έλληνες απ’ ότι φαίνεται αρέσουν τα χρήματα. Μισούν (όμως) το μνημόνιο» τονίζει ο δημοσιογράφος.
Συνεπώς η δέσμευση του Α. Τσίπρα ότι θα «σκίσει» το μνημόνιο αλλά με παράλληλα παραμονή της χώρας στο ευρώ, έχει μεταφραστεί από πολλούς Έλληνες ως ένα σχέδιο διαπραγμάτευσης για μια λιγότερο επαχθή συμφωνία, λέει ο αρθρογράφος και προσθέτει:
«Σ’ αυτή την περίπτωση η πολιτική (του Α. Τσίπρα) μπορεί να διαφέρει μόνο μοίρες από αυτή του αντιπάλου του Α. Σαμαρά, προέδρου της ΝΔ, ο οποίος επίσης έχει υποσχεθεί επαναδιαπραγμάτευση με τους δανειστές».
Καταλήγοντας, ο Chaffin συμπεραίνει ότι όποιος και αν επικρατήσει στις εκλογές της 17ης Ιουνίου, θα υπάρξουν στοιχεία της ελληνικής κοινωνίας που θα ζητούν επιστροφή στο παρελθόν.
«Με δεδομένο όλα όσα προκάλεσαν αυτές οι πολιτικές, το να εντρυφήσει κανείς σ’ αυτές, θ’ αποδειχθεί θεμελιώδες λάθος».
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
New York Times: Τον Ιούλιο οι Έλληνες δε θα έχουν λεφτά για τρόφιμα, φάρμακα και καύσιμα