Η τηλεοπτική αντιπαράθεση ελεύθερη, με λίγους αυτονόητους κανόνες, όχι συμφωνίες, έπρεπε να είναι μέρος αναπόσπαστο των εκλογικών διαδικασιών.
Να μετέχουν οι δύο επικρατέστεροι για την διακυβέρνηση.
Να περιορίζονται από το ήθος και μόνο. Και οι δημοσιογράφοι, χωρίς εκείνη την ξινή αυστηρότητα του δήθεν αδέκαστου, να αντιμετωπίζουν με σεβασμό την δύσκολη προσπάθεια δυο ανθρώπων που μονομαχούν , όχι για το μαντήλι της κυράς αλλά για τη διακυβέρνηση του τόπου. Να τους διευκολύνουν με το χαμόγελο, να τους συγκρατούν με την υπενθύμιση. Να κρατούν το χρόνο, να τηρούν το «νόμο».
Το ίδιο το ζητούμενο, το ποιος θα κυβερνήσει, επιβάλλει το ήθος και τους κανόνες.
Ελευθερία, δυνατότητα του να ακούς τον άλλο, να μην τον διακόπτεις, να αντιπαρατίθεσαι χωρίς να τσακώνεσαι, να διαφωνείς χωρίς να μηδενίζεις. Να έχεις συνείδηση της μερικότητας της αλήθειας σου, πάθος για την άποψη σου και υποχρέωση της αλήθειας.
Γιατί όπως συζητάς έτσι θα κυβερνήσεις, όπως αντιμιλάς έτσι θα αντιπολιτευθείς. Η δημοκρατία έχει ανάγκη και τους δύο ρόλους.
Όνειρα και κουβέντες σε μια Ελλάδα δέσμια σκοπιμοτήτων της κομματοκρατίας.
Βρίζονται με αλλεπάλληλες ανακοινώσεις για το ποιος το χάλασε. Πόσες φορές το έχουμε ξαναδεί το έργο. Μόνο που τώρα το ΠΑΣΟΚ το λένε ΣΥΡΙΖΑ.
Όπως και τον εκλογικό νόμο τον αλλάζουν κατά το δοκούν , έτσι και το ντιμπέιτ ανοιγοκλείνει σαν φυσαρμόνικα. Κάθε τετραετία άλλοι κανόνες ανάλογα με τις τηλεοπτικές ικανότητες των μονομάχων.
Κι αν δεν μπορούν να συμφωνήσουν για μια συζήτηση, με την Ελλάδα τι θα κάνουν στις 18 Ιουνίου;
Ένας μόνος δεν φτάνει!
Το ζήτημα δεν είναι αριθμητικό αλλά πολιτικό.
Σε μια χώρα περίπου μη αναστρέψιμης κατάρρευσης δεν αρκεί μια κυβέρνηση απλής πλειοψηφίας. Χρειάζεται κοινή βούληση, δηλαδή κοινή αντίληψη για το δημόσιο συμφέρον. Με τους μισούς απέναντι, εμφύλιος γίνεται, διακυβέρνηση όχι.
Η αποτυχία του ντιμπέιτ είναι κακά μαντάτα για τη χώρα.
Ακόμη κι αν στις 18 Ιουνίου σχηματισθεί κυβέρνηση, η διακυβέρνηση θα περιορισθεί από την αδιαλλαξία της αντιπολίτευσης.
Με την πόλωση σε όρια διχασμού, το μνημόνιο θα γίνει το μικρότερο πρόβλημά μας.