Πέμπτη, 28 Μαρ.
18oC Αθήνα

Γιατί μας πάνε στο γκρεμό

Γιατί μας πάνε στο γκρεμό

Όπως και να το γυρίσουμε το περίφημο μήνυμα που έστειλε ο λαός-ποιος λαός άραγε, αυτός του 19% Ν.Δ., ή του 7% Χρυσή Αυγή, ή του 17% ΣΥΡΙΖΑ, ή του 10% Αν. Έλληνες;- τα αποτελέσματα οδηγούν σε τρία συμπεράσματα :

1. αυτοδυναμία του ευρώ γιατί ΚΚΕ και Χρυσή Αυγή, τα κόμματα της δραχμής έχουν μόνο 15%
2. συνεργασία στη διακυβέρνηση γιατί τα ποσοστά των κομμάτων κυμαίνονται από 19% έως 7%.
3. καταδίκη της εφαρμογής της δανειακής σύμβασης, γιατί ΠΑΣΟΚ και ΝΔ που το πρότειναν ως μοναδική λύση συγκέντρωσαν μόνο 33%.

Κατά συνέπεια η συνεργασία στη διακυβέρνηση, με παραμονή στην ευρωζώνη και επαναδιαπραγμάτευση του μνημονίου είναι η τριπλή “λαϊκή” επιταγή, το κοινό πρόγραμμα που έπρεπε να σεβαστούν οι διερευνόντες αρχηγοί και οι συσκεπτόμενοι πολιτικοί.
Μέχρι στιγμής δεν έγινε. Πέτρα του σκανδάλου , δακτυλοδεικτούμενος ο κ. Τσίπρας.
Είναι όμως μόνον έτσι;

Έχουν δίκιο να του καταλογίζουν ότι υπεκφεύγει. Ονομάζει την αδιαλλαξία συνέπεια και κάνει το πρόσχημα επιχείρημα.
Γιατί σε μια συνεργασία δεν πας με το πρόγραμμα σου ολόκληρο.
Μετά τις εκλογές η δημοκρατική κουλτούρα, η ουσία του κοινοβουλευτισμού είναι να προσπαθείς να εκφράσεις σε κάθε στιγμή, όχι μόνο τους ψηφοφόρους σου, αλλά το δημόσιο συμφέρον και το κοινό καλό. Είσαι βουλευτής του ελληνικού λαού, όχι του ΣΥΡΙΖΑ, του ΠΑΣΟΚ ή της ΝΔ.
Δεν έχεις απλά δικαίωμα, είσαι υποχρεωμένος να αναζητήσεις τον συμβιβασμό, τον κοινό παρονομαστή. Δεν μιλάς με κόμματα, ψάχνεις για πολιτικές.

Αντίθετα η ταύτιση κομματικού με δημόσιο συμφέρον και διακομματικού με δημοκρατικό είναι από τις βασικές αιτίες διαστρέβλωσης του πολιτεύματος, από τις αντιλήψεις που σάπισαν τους θεσμούς.
Ο κ. Τσίπρας μπολιασμένος από την κομματική νοοτροπία που ο ίδιος καταγγέλλει δεν φέρεται ως πολιτικός της δημοκρατίας αλλά ως ηγέτης φανατικής κομματικής ομάδας .
Τον ενδιαφέρει να καταγγείλει όχι να συνθέσει. Όταν ΠΑΣΟΚ και ΝΔ του δίνουν τη δυνατότητα να κάνει κυβέρνηση στη βάση της τριπλής επιταγής, διαμαρτύρεται με αρνητικό τρόπο πως δεν τους έχει τάχα εμπιστοσύνη.
Μα κανείς δεν έχει εμπιστοσύνη ούτε σε αυτούς ούτε ενδεχομένως στον ίδιο. Η διακυβέρνηση δεν είναι θέμα εμπιστοσύνης προσώπων , είναι ζήτημα συμφωνίας σε συγκεκριμένες πολιτικές.

Διαμαρτύρεται πως θα τον εγκλωβίσουν και θα τον παγιδεύσουν.
Ερμηνεύει προθέσεις, δεν διερευνά πολιτικές.
Τι δείχνει αυτό; Ανασφάλεια και περιορισμένη, παλαιοκομματική πολιτική αντίληψη.

Θα έπρεπε να ζητήσει σχέδιο και δεσμεύσεις συγκεκριμένες για την κοινή διακυβέρνηση.
Όχι γενικές συνδικαλιστικές κουβέντες του “πάρτε τις υπογραφές σας πίσω”. Συγκεκριμένες προτεραιότητες, ένα δύο τρία στα εργασιακά, αυτό κι εκείνο στα ασφαλιστικά.
Αλλά και προσπάθεια κοινών τόπων.
Πάταξη φοροδιαφυγής , νομοσχέδιο φορολογικό, οικονομική αστυνομία, ποινές σε επίορκους εφοριακούς και άλλους κερδοσκόπους ΦΠΑ.
Άνοιγμα κλειστών επαγγελμάτων , αυτοκάθαρση πολιτικού συστήματος με άμεση κατάργηση νόμου ευθύνης υπουργών, ασυλίας.
Ρύθμιση αμοιβών υπαλλήλων Βουλής, συνεργατών υπουργών και βουλευτών.
Κατάργηση ατελειών, προνομίων της μέγιστης συντεχνίας.

Δηλαδή απλά πράγματα, χιλιοειπωμένα, με πολλαπλούς αποδέκτες.

Τον περίφημο λαό, που θα έβλεπε ότι κάποιος εκτός από λόγια προτείνει και άμεσες δράσεις, που βάζουν τα πράγματα σ’ ένα δρόμο.
Τους εταίρους και δανειστές που θα έβλεπαν πως δεν ζητάμε μόνον από αυτούς αλλά κάνουμε κι εμείς. Τακτοποιούμε τα του οίκου μας.
Την ευρωπαϊκή κοινή γνώμη, που βομβαρδίζεται από αντιφατικά μηνύματα, πασχίζει ανάμεσα στη συμπάθεια για τους πολίτες μιας χώρας που δοκιμάζεται και στην κόπωση από μια πολιτική τάξη Ελλήνων, που κακομαθημένα ζητάνε και ποτέ δεν κρατάνε τον λόγο τους.

Ο κ. Τσίπρας δεν ασχολείται με αυτά. Προκλητικά, από το προεδρικό μέγαρο πάει μέχρι το Αιγάλεω να μιλήσει με το …λαό.

Μα μήπως οι υπόλοιποι του το επισημαίνουν; Έχουν σχέδιο; Του ζήτησαν να δεσμευθεί σε συγκεκριμένες προτάσεις; Του ζήτησαν να προτείνει συγκεκριμένα μέτρα;

Μια βδομάδα τσακώνονται είτε για το τι είπε ο λαός, είτε για το ποιος θα φταίει αν χρεοκοπήσουμε.

Τα λάθος ερωτήματα τους οδηγούν σε ανόητες απαντήσεις κι έτσι το συνολικό πολιτικό κεφάλαιο της χώρας απαξιώνεται παραπάνω, ο χρόνος μας λιγοστεύει δραματικά.
Ο κ. Τσίπρας καταγγέλλει την αυτονόητη ανησυχία χρεοκοπίας ως κινδυνολογία, ενώ ΠΑΣΟΚ και ΝΔ ξεπερνούν εύκολα το ερώτημα πως τα ίδια πρόσωπα θα υπηρετήσουν δυο διαμετρικά αντίθετες πολιτικές.

Βουλιάζουμε άδικα. Γιατί είναι σίγουρο πως η Ευρώπη αλλάζει. Όχι σε δυο μέρες κι όχι ακριβώς όπως κάποιοι θα ήθελαν. Αλλά θα απομακρυνθεί σταδιακά από τις πολιτικές ασφυκτικής λιτότητας; που εκπροσωπεί η κ. Μέρκελ.
Το θέμα είναι , όταν αυτό θα συμβεί εμείς να μην είμαστε εκτός ευρωζώνης και να αναστενάζουμε σαν τον Αθανάσιο Διάκο “για δες καιρό που διάλεξε ο χάρος να μας πάρει..”

Πολιτική Τελευταίες ειδήσεις

Σχολιάστε