Με αυτά τα λόγια τελειώνει το εκλογικό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ.
Οι εκλογές έγιναν. Το σύνθημα παραμένει και όλοι, κόμματα και κοινωνία, καλούν το ΣΥΡΙΖΑ που το έγραψε να το τιμήσει.
Απέναντι μας όμως , μετά τις εκλογές, δεν είναι τα άλλα κόμματα, δεν είναι η προοπτική μιας ενδεχόμενης νέας εκλογικής ανόδου.
Απέναντι μας, γιατί είμαστε όλοι Έλληνες, πρέπει να είναι η μοίρα μας, η πορεία της χώρας.
Οι «κακοί» είναι στις Βρυξέλλες, σε αυτή την Ευρώπη , που χτίστηκε και προχωρά με «τελεσφόρους» συμβιβασμούς.
Δύο δεδομένα , το πρώτο γενικό ευρωπαϊκό, το άλλο ειδικό ελληνικό, θα έπρεπε να κυριαρχούν στην ανάλυση
Τώρα αρχίζουν να διαμορφώνονται ,όροι μετασχηματισμού της κυριαρχίας των σκληρών απόψεων λιτότητας που έχουν κυριαρχήσει στα τελευταία χρόνια στην Ευρώπη
Μετά τον Ολάντ, με τα εκλογικά αποτελέσματα της Ελλάδας, με την αποτυχία των πολιτικών σε Πορτογαλία και Ισπανία, με τα ελλείμματα Ολλανδίας και Γαλλίας που ανεβαίνουν.
Στις 23-24 Μαΐου γίνεται η σύνοδος κορυφής της ΕΕ για την ανάπτυξη. Θα γίνει με το βάρος μιας ακυβέρνητης Ελλάδας; Με την παρουσία ενός δικαστικού, υπηρεσιακού, βωβού Έλληνα πρωθυπουργού;
Η σκιά μιας ακυβέρνητης Ελλάδας, θα προβοκάρει , θα ανασχέσει και την όποια αλλαγή συσχετισμών σε Ευρωπαϊκό επίπεδο. Οι ηγέτες της Ένωσης θα κοιτάξουν σε προτεραιότητα να μειώσουν τις συνέπειες του συστημικού κινδύνου από την αυξανόμενη πιθανότητα χρεοκοπίας της Ελλάδας.
Η «χρονοβόρα» αναζήτηση συμβιβασμού για την ανάπτυξη θα αναβληθεί. Ο κ. Ολάντ θα περιορισθεί και θα συναινέσει.
Αυτό θέλουμε;
Έτσι θα τους νικήσουμε;
Ειδικά για τη χώρα μας, αξίζει να γνωρίζουμε πως περί τα 200δις Ελληνικό χρέος, δηλαδή ποσοστό περίπου 75% που βρίσκεται πια, μετά το PSI, στα χέρια ΕΚΤ και ΔΝΤ και επιφέρει διπλό αποτέλεσμα.
Μεγαλύτερη μνημονιακή ανεκτικότητα για την Ελλάδα για να μην χαθούν τα σημαντικά 200 δις, αλλά και μεγαλύτερη ευκολία στο επόμενο, αναπόφευκτο κούρεμα, μιας και έχοντας το 75% στα χέρια τους οι δύο θεσμοί, μπορούν πιο εύκολα να διαπραγματευθούν με το υπόλοιπο 25% που κατέχουν ιδιώτες.
Άρα , ανεξαρτήτως ρητορικής, η Ευρώπη είναι διατεθειμένη να διαπραγματευθεί. Περισσότερο απότι πριν ένα μήνα.
Γιατί έχει να χάσει 200δις και γιατί είναι πιο εύκολο να ενσωματώσει στο επόμενο κούρεμα, μέρος των ελλειμμάτων που παράγει ακόμη η χώρα.
Φυσικά θα ζητήσει μια δημοσιονομική πειθαρχία, φυσικά θα προσπαθήσει- και καλά θα κάνει και για λογαριασμό μας-, να μην γίνει η χαλάρωση του «μνημονίου» παράδειγμα για όλες τις άλλες χώρες.
Έχουμε την ευκαιρία!
Θέλουμε να το κάνουμε;
Αν όχι τώρα πότε;
Αν όχι εμείς, όλοι μαζί, ποιος;
Τον Ιούλιο λειτουργεί επίσημα ο ευρωπαϊκός μηχανισμός σταθερότητας, που θα αντικαταστήσει το προσωρινό ταμείο της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Στην ουσία, η Ευρώπη αρχίζει την ολοκλήρωση της οικονομικής διακυβέρνησης , συντονίζεται αλλά και ανταγωνίζεται με όρους παγκοσμιοποίησης Κίνα και ΗΠΑ.
Με περίπου 1τρις ευρώ κεφάλαια και με ενεργό ρόλο της ΕΚΤ, θα αρχίσει η διαδικασία της «ενοποίησης» των επιμέρους εθνικών χρεών.
Αυτό είναι το πρώτο βήμα του ευρωομόλογου δηλαδή της ευρωπαϊκής , αναδιανεμητικής απάντησης στο χρέος και τις ανισότητες ανάμεσα σε Βορρά και Νότο της Ένωσης.
Η Μέρκελ προσπαθεί να το επιβραδύνει γιατί έχει εκλογές το 2013 και άρα δεν θέλει άλλους φόρους στη Γερμανία.
Θα της δώσουμε την ευκαιρία;
Ο Ιούλιος είναι σε δυο μήνες.
Εάν ξαναγίνουν εκλογές στις 17 Ιουνίου δεν ξέρουμε καθόλου τι θα προκύψει, γνωρίζουμε όμως σίγουρα πόσο θα έχουμε αδυνατίσει το μέτωπο του Νότου στην ευρωπαική συζήτηση.
Θέλουμε να είμαστε εκεί;
Θέλουμε να ενωθούμε, με τον Ολάντ, τον ευρωπαϊκό Νότο και να τους νικήσουμε;
Αν όχι τότε, πότε;
Όλες οι ώρες δεν είναι ίδιες. Οι ηγέτες ξεχωρίζουν από αυτή την αίσθηση του χρόνου. Το νοιώθουν και αρπάζουν την ευκαιρία, αλλάζουν τη μοίρα των λαών.
Ή απλά μένουν στον κανονικό χρόνο, στα επιμέρους και τις σκοπιμότητες για μικροκομματικά ζητήματα. Φοβούνται την Ιστορία!
Ναι ή όχι στην οικουμενική ;
Εδώ και τώρα!
Έτυχε στον ΣΥΡΙΖΑ, κι είναι άδικο γιατί το φορτίο είναι βαρύ και το κόμμα προφανώς ανέτοιμο, έτυχε στον Α. Τσίπρα, να κρατά στα χέρια του ιστορικές αποφάσεις για την Ελλάδα.
Θα γίνει ηγέτης;
Θα βγάλει την χώρα από το μνημονιακό αδιέξοδο και το αντιμνημονιακό συνονθύλευμα;
Θα ενώσει τους Έλληνες;
Θα τιμήσει την αριστερά, θα αλλάξει τη «μοιραία» ιστορική της μοίρα;
Αν όχι τώρα πότε;
Αν όχι εμείς ποιος;
Ώρα 11:00 πμ. Κυριακή 13 Μαΐου πριν τη διάσκεψη υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας
Γιάννης Αναστασάκος