με τους χειρισμούς του υπουργού Εργασίας αλλά και την τρόικα την οποία κατηγορούν ότι απαιτεί μέτρα εκτός του Μνημονίου, που έχει συμφωνηθεί και ψηφιστεί από την ελληνική Βουλή.
Η κίνηση αυτή θυμίζει όσα έγιναν με την καταψήφιση των σκληρών μέτρων και την διαγραφή της Σοφίας Σακοράφα, του Βασίλη Οικονόμου και του Γιαννη Δημαρά από τον πρωθυπουργό.
Αξίζει επίσης να σημειωθεί οτι το ασφαλιστικό δεν έχει καν κατατεθεί στην Βουλή και η κίνηση των 14 βουλευτών δημιουργεί ανησυχίες στο κυβερνών κόμμα και στην στάση τελικά που θα ακολουθήσει όταν ο Ανδρέας Λοβέρδος θα παρουσιάσει την τελική μορφή του.
Οι 14 βουλευτές επισημαίνουν χαρακτηριστικά ότι «οι απόψεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής δεν προωθούν την προσπάθεια εξυγίανσης και επίλυσης του ασφαλιστικού συστήματος, αλλά κυριολεκτικά την κατεδάφιση της δημόσιας ασφάλισης και την αντικατάστασή της από ιδιωτικά σχήματα» και ερωτούν τον υπουργό «τι προτίθεται να πράξει η Κυβέρνηση για τα ανωτέρω που βρίσκονται εκτός μνημονίου και εάν η Κυβέρνηση θα σεβαστεί την σύμβαση και τη ρήτρα του Ελληνικού Κοινοβουλίου και όχι τις ερμηνείες της τρόικας».
Την ερώτηση συνέταξαν οι Πάρις Κουκουλόπουλος, Οδυσσέας Κωνσταντινόπουλος και Σοφία Γιαννακά και υπογράφεται ακόμη από τους Μιχάλη Κατρίνη, Βασίλη Γερανίδη, Μιχάλη Τζελέπη, Νίκο Σαλαγιάννη, Βασίλη Κεγκέρογλου, Χρήστο Πρωτόπαπα, Όλγα Ρενταρή- Τέντε, Δημήτρη Καρύδη, Τάσο Σιδηρόπουλο, Παύλο Στασινός και Γιάννη Αμοιρίδη.
Στην ερώτηση αναφέρεται μεταξύ άλλων ότι «στο μνημόνιο που υπογράφηκε, ορίζεται, όσον αφορά στην αναλογική σύνταξη, ότι μέσος όρος του ετήσιου συντελεστή αναπλήρωσης θα είναι το 1.2%. Κατά συνέπεια, το τελικό ποσοστό αναπλήρωσης με την προσθήκη της βασικής σύνταξης, θα φθάνει κοντά στο 63% με 64%. Αν υιοθετηθεί η εκδοχή της τρόικας, το ποσοστό αναπλήρωσης θα περιοριστεί σε ποσοστό κάτω του 50% και συγκεκριμένα στο 48% για 40 έτη ασφάλισης (1.2% επί 40 χρόνια).
Με δεδομένο ότι δε θα μπορούν όλοι να εξασφαλίσουν 40 χρόνια ασφάλισης, αυτό πρακτικά σημαίνει ποσοστά αναπλήρωσης κάτω από το 48%. Σημειώνεται εδώ πως στο ισχύον σύστημα ο μέσος όρος είναι λίγο πάνω από το 70%.
Σύμφωνα με τον παραπάνω συλλογισμό, οι συντάξεις που θα προκύπτουν, θα είναι κοντά στην κατώτατη σύνταξη για την πλειονότητα των δικαιούχων. Μεσοπρόθεσμα αυτό θα οδηγήσει το δημόσιο σύστημα σε κατάρρευση, εφόσον θα απουσιάζει κάθε κίνητρο ασφάλισης και η εισφοροδιαφυγή θα καταστεί κανόνας. Το ζήτημα των επικουρικών συντάξεων βρίσκεται εκτός μνημονίου. Εάν η τρόικα προσπαθεί να προσμετρήσει τις επικουρικές συντάξεις ώστε τα ποσοστά αναπλήρωσης να παρουσιαστούν πολύ υψηλά και να εισηγηθεί τη μείωσή τους, θα πρέπει να καταστεί σαφές ότι σε κάθε περίπτωση οι εισφορές στις επικουρικές συντάξεις αφορούν μόνο εργοδότες και εργαζομένους.
Επιπλέον, υπάρχουν ζητήματα εκτός μνημονίου τα οποία αγγίζουν ευαίσθητες κοινωνικά ομάδες, όπως η περίπτωση των συντάξεων που δίνονται σε χήρες, που είναι εντελώς ασύμβατα με την ελληνική πραγματικότητα. Τέλος, όσον αφορά στα θεμελιωμένα ασφαλιστικά δικαιώματα, πρόκειται για ένα ζήτημα αρκετά περίπλοκο νομικά, αλλά ιδιαίτερα σημαντικό. Πρέπει να τονιστεί ότι το μνημόνιο δεν έχει την ισχύ να ανατρέψει νομολογία ή νομικές δεσμεύσεις που απορρέουν από διεθνείς και άλλους κανόνες. Άλλωστε αυτό εννοούμε όταν λέμε ότι οι διατάξεις των νόμων υπόκεινται σε έλεγχο και νομική ερμηνεία. Ακόμη και μέσα στο μνημόνιο υπάρχει όρος που αφορά στον σεβασμό των θεμελιωμένων ασφαλιστικών δικαιωμάτων».
Οι βουλευτές επισημαίνουν ότι «με βάση τα όσα έρχονται στο φως της δημοσιότητας τις τελευταίες ημέρες, δημιουργείται η εντύπωση ότι για την τρόικα, το σύνολο σχεδόν της εξοικονόμησης πόρων τα επόμενα χρόνια πρόκειται να προέλθει από τη δραματική περικοπή των συντάξεων».