Πάμε να ζήσουμε

Σκέψεις, συνδυασμοί σενάρια, ενδεχόμενα ατομικά, οικογενειακά , εθνικά; Άπειρα!

Το πραγματικό βασανιστήριο είναι η έλλειψη στέρεων απαντήσεων, ώστε να σιγάσουν οι ανησυχίες που γεννούν τα ερωτήματα. Η έλλειψη τους οδηγεί στο γνωστό σπιράλ του φόβου.

Η ανησυχία γεννά ερωτήματα η έλλειψη απαντήσεων κάνει την ανησυχία πιο έντονη τις ερωτήσεις πιο πιεστικές τις απαντήσεις που δεν υπάρχουν πιο οδυνηρές και ο φαύλος κύκλος συνεχίζει με το φόβο να γιγαντώνει και να ψάχνει απελπιστικά διέξοδο, είτε σε ενεργητικές μορφές πανικού, οργής είτε στην καθήλωση της απομόνωσης, της παραίτησης και της κατάθλιψης.

Ελάτε να παλέψουμε! Όχι μεγάλα λόγια. Απλά, για να αντιμετωπίσουμε το σήμερα με τρόπους που να κάνουν νόημα και για αύριο.

 

Πρώτη μεγάλη παραδοχή. Ναι φοβάμαι, φοβόμαστε. Δεν ξέρω τι να κάνω με τις αποταμιεύσεις μου, δεν ξέρω αν θα έχω δουλειά αύριο, με πόσα λεφτά, για πόσο καιρό, δεν ξέρω ποιοι νόμοι και κανόνες θα αλλάξουν, δεν ξέρω αν σε 5 χρόνια θα υπάρχει Ευρώπη και Ευρώ. Για τίποτε δεν μπορώ να σχεδιάσω , να εγγυηθώ. Έχω παιδιά, δάνεια, υποχρεώσεις.

 

Πολύ καλά. Στην αγωνία σου απαντώ με ερώτηση. Ποιος σου ζητά τώρα, σήμερα να τον προστατέψεις; Αυτό τον ρόλο τον έχεις φορέσει κορσέ στενό πάνω σου, σαν πολιτικάντης. Που νομίζει πως μόνο καλά νέα πρέπει να λέει και 30 χρόνια τώρα μας τάζει «ακόμη καλύτερες μέρες» με δανεικά. Και συ με πιστωτικές κάρτες και υπόλοιπα προχωράς. Μην στενοχωριέσαι. Όλοι το ίδιο κάνουν. Από το μέλλον δανείζονται, την πρόοδο προεξοφλούν με πρώτη την Αμερική και το δολάριο.

Και προχωρώ. Νομίζεις πως άμα δεν είσαι προστάτης με το χρήμα δεν είσαι άντρας, πατέρας, σύζυγος, χάνεις αυτοσεβασμό και αυτοεκτίμηση, νόημα στη ζωή;

Σε ρωτάω. Τώρα που κλέβεις την εφορία, που κυνηγάς με ηθικές εκπτώσεις το χρήμα για να προσφέρεις life style στη γυναίκα, στα παιδιά, σε σένα, πόσο αυτοσεβασμό και αυτοεκτίμηση θυσιάζεις; Πόσες φορές τα τελευταία χρόνια αισθάνθηκες λίγο σκουπίδι και το ξεπέρασες γιατί είπες πως το κάνεις για τα παιδιά σου; Και ανακουφίστηκες γιατί όλοι γύρω και παντού η τηλεόραση σου έλεγαν πως δεν πειράζει γιατί όλοι το ίδιο κάνουν; Και πες μου ειλικρινά δεν φοβάσαι που τώρα πια φοβάσαι τόσο πολύ γιατί και εσύ καλόμαθες και δεν θες να χάσεις τη βολή σου; Πολύ γενναία αντρίκια στάση!

Και πόσες φορές σε έπιασαν ξαφνικές κρίσεις με τα υπόλοιπα της/των πιστωτικής κάρτας και τα έριξες στη γυναίκα σου πως είναι σπάταλη, κακομαθαίνει τα παιδιά και δεν πάει άλλο; Και έμεινες μαλάκας γιατί πήγε και πήγε και πάει ακόμη;

Άντρας λοιπόν δεν είσαι ή γίνεσαι από το χρήμα. Ούτε εραστής ούτε γκόμενος. Γιατί σου θυμίζω πως από το άγχος, την κούραση και τα ποτάκια, ούτε χρόνο έχεις και πως σε ανδρολόγους για στυτικές δυσλειτουργίες σκέφτεσαι ή έχεις ήδη πάει και πως ίσως έχεις και τα θεματάκια σου με το που κοιτά η γυναίκα σου!

Τι παιδιά μεγαλώνεις, χωρίς αντισώματα στη δυσκολία, χωρίς στοιχειώδη εκγύμναση στην αλληλεγγύη, στην ενσυναίσθηση στο μοίρασμα; Πόσα ιδιαίτερα, χαρτζιλίκια και επισκέψεις στα mall χρειάζονται για να χαρούν; Αυτά τα τεράστια εγώ που στο πολύ θέλουν περισσότερο τα καμαρώνεις, τα σιχαίνεσαι ή τρομάζεις που τα βλέπεις; Δικά σου είναι και εσύ τα έκανες να ξεφύγουν.

Πατέρας λοιπόν δεν είσαι ούτε γίνεσαι από το χρήμα. Και τώρα που είναι και της μόδας, τα στέλνεις ή πάτε μαζί στον ψυχολόγο για να δείτε τι συμβαίνει, γιατί άραγε δεν υπάρχει στη ζωή νόημα και στις σχέσεις συναίσθημα!

Τελικά τι προστατεύεις καημένε; Ήδη σου είπα πως πατέρας, εραστής, σύζυγος, άντρας είσαι ή δεν είσαι έξω από το χρήμα. Εσύ το κατάφερες κι έκανες το μέσο σκοπό! Άκου το φόβο σου και ξεκόλλα.

 

Ομολόγησε όπως λέγαμε παλιά, την αμαρτία σου, είπα ξείπα φώναξε και ξεκίνα. Ζήτα συγνώμη από σένα όχι γιατί δεν πρόβλεψες όσα γίνονται αλλά γιατί μαστίγωνες τον εαυτό σου κάθε φορά που η επιτυχία σου δεν μετριόταν με το αντίστοιχο χρήμα και παροχές. Ζήτα συγνώμη από τους γύρω και την οικογένεια που τους έβαλες σε αυτό το λούκι και μετά τους έβριζες που τάχα δεν σου έλεγαν το ευχαριστώ, δεν σε θαύμαζαν όσο ήθελες ή το παράκαναν «σταις ηδονές και απολαύσεις».

Δηλαδή δείξε «αδυναμία», πάρε την ευθύνη που σου αναλογεί, γίνε άντρας. Γιατί ναι ήσουν και είσαι οδηγός. Προσφέρεις και συνεχίζεις να προσφέρεις. Μοναχικέ λύκε τώρα η προσφορά σε ψυχραιμία, ερμηνεία, νοηματοδότηση, οριοθέτηση, δράση είναι

πιο πολύτιμη από κάθε καλοπέραση. Μπορείς να βάλεις γέλιο στο φόβο; Μοίρασμα στην απομόνωση; Ενσυναίσθηση στο shopping therapy; Αλληλεγγύη στο play station και το Ιντερνετικό παιχνίδι ; Αρκεί να πιστέψεις πως είσαι ακόμη ζωντανός, πως είσαι ακόμη αυτός που η νιότη έλεγε πως θα γινόσουν. Δες το έτσι πως έχεις ακόμη μια ευκαιρία ζωής εκεί που στο βάθος αισθανόσουν τελειωμένος και άχρηστος.

 

Να σου πω μερικά απλά από την Ιστορία. Στην προηγούμενη παγκοσμιοποίηση που απέτυχε στο τέλος του 19^ου αιώνα, το 1898 η Ελλάδα που με τον Τρικούπη και τα τότε μεγάλα έργα (αρδευτικά, σιδηρόδρομοι) είχε για 10 χρόνια «μεγαλουργήσει» χρεοκόπησε. Και ήρθε η ΔΟΕ. Πρόσεξε όχι ΣΔΟΕ, ΔΟΕ. Διεθνής Οικονομικός Έλεγχος. Μας ανέλαβαν μέχρι το 1910, εισέπρατταν αυτοί φορολογικά έσοδα και τα έδιναν για την αποπληρωμή του δανείου που μας χορήγησαν. Φυσικά κέρδισαν πολλά, δουλειά τους ήταν. Αλλά το 1910 όχι μόνο ανακάμψαμε αλλά και φτιάξαμε τη σύγχρονη Ελλάδα. Η ΔΟΕ σου θυμίζει τίποτα;

Στο λέω για να μάθεις και να πεις και οριοθετήσεις έτσι το άγνωστο και το φόβο του , τα έχουμε λοιπόν ξαναπεράσει, με παρόμοια αν όχι ίδια ονόματα και μεθόδους, πως από εμάς εξαρτάται το πώς θα τα χρησιμοποιήσουμε όλα αυτά τα δάνεια και εργαλεία.

Να σου πω και κάτι άλλο από την πρόσφατη ιστορία του ΔΝΤ. Στη χειρότερη εκδοχή του, της Αργεντινής, που λόγω Ευρώ, Ευρώπης και λοιπών γεωπολιτικών συγκυριών δεν πρόκειται να μας συμβεί, ακόμη και στην Αργεντινή λοιπόν αλλαγή του πολιτικού συστήματος και κοινωνικές ριζικές αλλαγές δεν έγιναν. Άρα και εδώ ξέρεις τα όρια.. Ο κόσμος θα αλλάξει όσο εσύ μπορείς, όχι όσο θέλεις να τον αλλάξεις. Το δημοκρατικό πολίτευμα δεν κινδυνεύει, τα κόμματα ίσως μετασχηματισθούν σε πιο χαλαρές, παραταξιακές δομές, οι πολιτικές ταυτότητες θα ανασυνταχθούν γύρω από πρόσωπα και λιγότερο γύρω από κοσμοθεωρητικές προσεγγίσεις ή νοοτροπίες. Αλλά μέχρις εκεί.

Και κάτι τελευταίο. Η Ελλάδα σαν μικρή χώρα ,και το 1910 που λέγαμε και το 1930 και το 1950 και το 1990 επηρεάζεται πολύ από τη διεθνή συγκυρία. Η οποία , οικονομικά τουλάχιστον έχει αφήσει την ύφεση πίσω της και άρα θα μας βοηθήσει να ξεμπλέξουμε γρηγορότερα.

Παίξε με τους αριθμούς. Βοηθά σε μια πυκνή, θυμοσοφική κατανόηση των μεγάλων κύκλων της ζωής και της ιστορίας.

Ο πόλεμος και ο εμφύλιος τέλειωσαν πολιτικά το 1974. Η μεταπολίτευση το 2010. Δυο ίσα διαστήματα, 35ετίες σαν τον ηλικιακά εργάσιμο χρόνο για σύνταξη που τώρα αναθεωρείται. Κλείσαμε λοιπόν 35ετία και ανοίγουμε νέα σελίδα.

Πάμε να ζήσουμε.