Η εκτίμησή τους είναι πως έχουν αρκετά εργαλεία στα χέρια τους για να αλλάξουν τη ροή των πραγμάτων, ενώ υπάρχει και ένας μεγάλος φόβος: «Η κόπωση τμημάτων της κοινωνίας, τα οποία κουρασμένα από τις θυσίες χωρίς ελπίδα του παρελθόντος, καταπονημένα από τις δυσκολίες που έχει η γέννηση του καινούριου, θα αναζητήσουν λύσεις στο παρελθόν, σε παλινόρθωση μορφών ή πρακτικών του παρελθόντος», αναφέρει υψηλόβαθμος στέλεχος της κυβέρνησης.
Όμως, υπάρχει πολύ ισχυρή πεποίθηση ότι τελικά «χάρη στα νέα αναπτυξιακά εργαλεία και τις πολιτικές που υλοποιεί η κυβέρνηση συνηγορούν ότι στο δεύτερο εξάμηνο η χώρα θα περάσει σε θετικούς αναπτυξιακούς ρυθμούς» επισημαίνει ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Γιάννης Δραγασάκης.
Και εξηγεί ότι: «ενώ το πρώτο μνημόνιο είχε τα γνωστά αποτελέσματα –αντί να μας οδηγήσει στην ανάκαμψη, μας οδήγησε σε μια βαθιά ύφεση–, ενώ το δεύτερο μνημόνιο δεν μπόρεσε ποτέ να ολοκληρωθεί, λόγω των υπερβολικών δημοσιονομικών στόχων του, σήμερα παρά τα προβλήματα, για πρώτη φορά, έχουμε τα μέσα και τη δυνατότητα να αντιμετωπίσουμε τις όποιες υφεσιακές συνέπειες έχει το μείγμα πολιτικής το οποίο εφαρμόζεται. Και τα μέσα αυτά είναι, νομίζω, αρκετά συγκεκριμένα».
Τα μέσα στα οποία ποντάρει η κυβέρνηση για την επανάκαμψη της ανάπτυξης το δεύτερο εξάμηνο είναι:
-Το πρώτο είναι οι ταμειακές ροές. Υπάρχει ένα πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων 6,2 δισ. ευρώ που μπορεί να φτάσει τα 7 δισ. και με την απόφαση για τη πρώτη δόση που μπορεί να δώσει τη δυνατότητα να εξοφληθούν τουλάχιστον ένα σημαντικό μέρος των υποχρεώσεων του κράτους σε διάφορους προμηθευτές, αναμένεται το δεύτερο εξάμηνο του έτους να εισρεύσει στην οικονομία ένα ποσό της τάξης των 9-11 δισ. ευρώ, ποσό ικανό να μετριάσει, αν όχι να ακυρώσει τις υφεσιακές πολιτικές.
-Το δεύτερο είναι οι αναμενόμενες αποφάσεις της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Η επαναφορά του waiver θα επιτρέψει μια πιο άνετη κατάσταση στον τομέα της ρευστότητας και η ένταξη της Ελλάδας στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης μπορεί να μην έχει άμεσα ποσοτικά μεγάλα οφέλη –αν και θα υπάρξουν κάποια–, θα συμβάλλει όμως στη μείωση των επιτοκίων και θα έχει έναν ισχυρό συμβολισμό, ο οποίος θα επιτρέψει να αρχίσει η συζήτηση με τις αγορές για τη δυνατότητα πρόσβασης σε αυτές.
– Το τρίτο είναι η θεσμοθέτηση γα πρώτη φορά, μιας πολιτικής ενεργητικής διαχείρισης τον «κόκκινων» δανείων, η οποία θα αρχίσει να μπαίνει σε εφαρμογή. Εδώ μεγάλη ευθύνη έχουν βεβαίως και οι τράπεζες. Αλλά στο μέτρο που αυτή η πολιτική
θα υλοποιείται, θα απελευθερώνονται πόροι και άρα και δυνατότητες πιστωτικής επέκτασης.
– Τέταρτον, η κυβέρνηση έχει επεξεργαστεί ένα σύνολο μέτρων, που ο Γιάννης Δραγασάκης αποκαλεί «εργαλειοθήκη της ανάπτυξης», πολλά από τα οποία είναι έτοιμα είτε να κατατεθούν στη Βουλή και να νομοθετηθούν είτε να υλοποιηθούν. Μάλιστα στο Μέγαρο Μαξίμου, στην αντιπροεδρία, αλλά και στα οικονομικά υπουργεία υπάρχει ισχυρή η πεποίθηση και η βούληση για αλλαγή του μείγματος της οικονομικής πολιτικής, επισημαίνοντας ότι αν μέχρι τώρα κυριαρχούσε το πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής, σ’ αυτήν τη φάση πρέπει να κυριαρχήσει το πρόγραμμα της απασχόλησης και της ανάπτυξης.
Συνεπώς εκτιμά η κυβέρνηση ότι υπάρχει ένα σχέδιο του νέου αναπτυξιακού υποδείγματος το οποίο θα πρέπει να
αποτελέσει τη βάση της πολιτικής στο άμεσο και απώτερο μέλλον. Σε αυτό συγκαταλέγεται ο νέος αναπτυξιακός νόμος, που, όπως υποστηρίζουν παράγοντες του οικονομικού επιτελείου, εξασφαλίζει σταθερό φορολογικό καθεστώς για αρκετά χρόνια.
Επίσης άλλα χαρακτηριστικά του νέου σχεδίου είναι η θεσμοθέτηση μόνιμου Αναπτυξιακού Συμβουλίου. Στη φαρέτρα των μέσων συνυπολογίζουν το πιλοτικό πρόγραμμα για την απλούστευση των διαδικασιών ίδρυσης και λειτουργίας των επιχειρήσεων, το οποίο αναμένεται να επεκταθεί στη συνέχεια σε όλη την οικονομία.
Στο σκέλος της χρηματοδότησης και ενίσχυσης των επενδύσεων υπάρχει το ΕΤΕΑΝ το οποίο μετασχηματίζεται σε πολυ-εργαλείο αναπτυξιακών-χρηματοδοτικών πολιτικών με λειτουργίες αναπτυξιακής τράπεζας. Προς την κατεύθυνση αυτή, λένε κυβερνητικοί παράγοντες, αναμένεται να λειτουργήσουν αρκετά ακόμη μέτρα που αφορούν είτε την ενίσχυση της επενδυτικής διαδικασίας είτε την αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής και της φοροαποφυγής, με αιχμή και άμεσο στόχο τη βελτίωση της εισπραξιμότητας του ΦΠΑ. Στο σημείο αυτό υπενθυμίζουν τα νομοσχέδια για το πλαστικό χρήμα, την αυτοδήλωση του “μαύρου” χρήματος που αναμένεται να ψηφιστούν από τη Βουλή.
Ενας από τους πιο σημαντικούς παράγοντες που συνηγορεί υπέρ της επιτυχίας, παρά τα προβλήματα είναι η πολιτική σταθερότητα η οποία επιτρέπει το σχεδιασμό πολιτικής σε καλύτερες συνθήκες, ενώ υπάρχει και μεγαλύτερη ορατότητα ως προς τις προοπτικές και με ισχυρότερες δυνατότητες ως προς το αναμενόμενο αποτέλεσμα.
Υπάρχει, όμως, και το κεντρικό δίλημμα, όπως το εκτιμούν, η κεντρική διαχωριστική γραμμή την οποία περιγράφουν ως εξής: «Το δίλημμα λοιπόν είναι εάν αντλώντας διδάγματα και μαθήματα από τις οδυνηρές εμπειρίες που είχαμε ως κοινωνία, θα προχωρήσουμε τολμηρά στη θεμελίωση ενός νέου υποδείγματος με όρους δικαιοσύνης και μακροχρόνιας βιωσιμότητας –και αυτό αφορά και το κράτος και την οικονομία και την επιχειρηματικότητα και τους εργαζομένους σε ό,τι αφορά τις συλλογικές μορφές έκφρασης και διεκδίκησης των δικαιωμάτων τους– ή αν αντίθετα τμήματα της κοινωνίας, κουρασμένα από τις θυσίες χωρίς ελπίδα του παρελθόντος, καταπονημένα από τις δυσκολίες που έχει η γέννηση του καινούριου, θα αναζητήσουν λύσεις στο παρελθόν, σε παλινόρθωση μορφών ή πρακτικών του παρελθόντος».